Χλωρίωση

Σήμερα, όλοι ασχολούνται µε τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη στη ∆ΕΘ, θαρρείς και τον ακούνε για πρώτη φορά και δεν γνωρίζουν τι πρόκειται να υποσχεθεί. Στην ταπεινότητά µου µένει µόνο να διευκρινίσω ότι ο χαρακτηρισµός «χλωριωµένο κοτόπουλο», µε τον οποίο στόλισε ο Βρετανός πρωθυπουργός τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, δεν σηµαίνει κοτόπουλο βουτηγµένο στη χλωρίνη, όπως νόµισαν πολλοί, αλλά σφαγµένο κοτόπουλο, τα µέρη του οποίου ραντίστηκαν µε χλώριο για να αποφευχθεί η µόλυνση µε σαλµονέλα.

Σηµειωτέον ότι ενώ στις ΗΠΑ η χλωρίωση των σφαγµένων κοτόπουλων είναι ο κανόνας, στην ΕΕ απαγορεύτηκε το 1997 όχι γιατί είναι επιβλαβής, αλλά διότι ενθαρρύνει τη βρωµιά και τα σφαγεία. «Ε, αφού θα το πλύνουµε το µπουτάκι µε χλώριο» έλεγαν οι σφαγείς, «γιατί να πλένουµε και τα βρώµικα µαχαίρια;» Και νάτη η σαλµονέλα.

Με άλλα λόγια η χλωρίωση είναι µια διαδικασία χρήσιµη, που µπορεί να επιφέρει αρνητικά αποτελέσµατα. Είναι σαν να δίνεις χαρτζιλίκι στον άνεργο νέο. Θεάρεστη πράξη, που όµως µπορεί να τον κάνει να σκεφτεί «γιατί να δουλέψω για τρεις κι εξήντα; Το χαρτζιλίκι µου φτάνει». Τουτέστιν, το χαρτζιλίκι δεν βλάπτει, αλλά αποθαρρύνει την εργασία µε χαµηλό µισθό, όπως θα έλεγε η λαίδη Θάτσερ. Αν ο νέος βρει κάποια θέση γενικού διευθυντή, να είστε βέβαιοι ότι θα περιφρονήσει το χαρτζιλίκι και θα σπεύσει να την καταλάβει. Αυτή είναι η διαφορά ανάµεσα σε µερικούς νέους και στα κοτόπουλα. Κανένα κοτόπουλο δεν πιστεύει ότι θα βρει κανονική δουλειά.

Το ίδιο ισχύει και για τις κυβερνήσεις. Κανονικά, όλοι οι υπουργοί θα έπρεπε να πλένονται µε χλώριο, για να µην έχουµε καµία σαλµονέλα, αλλά αυτό ενδεχοµένως θα οδηγούσε µερικούς σε επανάπαυση. «Αφού χλωριωνόµαστε» θα σκέφτονταν, «προς τι η βία και το λαχάνιασµα;». Και ας τρέχουν οι συνάδελφοί τους γύρω γύρω από το Ελληνικό, αναζητώντας επενδυτές.