Κομισιόν: Η εθνική συνείδηση και ο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής»

Ώστε λοιπόν, σύμφωνα με τη νέα Κομισιόν, υπάρχει ένας «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής», ο οποίος μάλιστα χρήζει προστασίας, προφανώς γιατί βρίσκεται σε κίνδυνο. Είναι τέτοιο το πρόβλημα που θέσπισε και θέση επιτρόπου για την «Προστασία του Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».

Το γεγονός ότι το εν λόγω πόστο είναι το αρμόδιο (και) για τη μετανάστευση (ανεξάρτητα από το ποιος το ανέλαβε) είναι ενδεικτικό για το τι και ποιους θεωρεί απειλή για τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής η Κομισιόν. Είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που, στο μυαλό κάποιων, ήρθαν να αλλοιώσουν τον τρόπο ζωής μας που είναι κοινός σε ολόκληρη την έκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ρητορική αυτή, βέβαια, είναι απλά μια σύνθεση της ρητορικής των εθνικιστών, των ίδιων που βρίζουν την ΕΕ και ζητούν ανεπίσημα την διάλυση της και επίσημα την… μεταρρύθμισή της σε μια Ευρώπη των Εθνών. Όλοι αυτοί θέλουν να υπερασπιστούν τον εκάστοτε εθνικό τρόπο ζωής τους απέναντι στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, ο οποίος λένε ότι είναι ένας τρόπος ζωής αντεθνικός και φιλικός προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Είναι πραγματικά απορίας άξιο αν η νέα Επιτροπή έχει γνώση του τι ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στα 27 (ακόμα είναι 28 αλλά αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα θα μείνουμε λιγότεροι) κράτη μέλη της. Είναι σαν να μην έχει ακούσει τα συνθήματα του Ματέο Σαλβίνι, τις κραυγές «πρώτα οι Ιταλοί» και τις λοιδορίες των ακροδεξιών και συντηρητικών βορειοευρωπαίων (βλέπε την ανερχόμενη Εναλλακτική για την Γερμανία AfD)) για τους «τεμπέληδες νότιους». Σαν να μην έχει καταλάβει τι γίνεται με το Brexit, να μην παρακολουθεί την άνοδο της Λεπέν, την ολοκληρωτική επικράτηση του Βίκτορ Όρμπαν στην πολιτική ζωή της Ουγγαρίας, την ακροδεξιά πορεία της Πολωνίας. Σαν να μην βλέπει την συστημική διαφθορά στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης και τους φράχτες που σηκώνονται.  

Είναι σαν να μην καταλαβαίνουν οι άνθρωποι της Επιτροπής ότι οι εθνικισμοί και οι κραυγές κατά της Ένωσης σχεδόν στο σύνολο των κρατών μελών, είναι αυτοί που κόβουν κάθε σκέψη που θα μπορούσε να αποτελεί μέρος ενός ενιαίου ευρωπαϊκού οράματος, ενός «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».

Θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο, έπειτα από τόσα χρόνια, ότι ενισχύεται συνεχώς η τάση υπονόμευσης εκ δεξιών της συνειδητοποίησης ότι οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν κάτι να χωρίσουν και ότι πρέπει να υπάρξουν κινήσεις για την βελτίωση των όρων εργασίας και διαβίωσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Μάλιστα είναι τόσο ισχυρή η τάση αυτή, που πολιτικές δυνάμεις οι οποίες θέλουν να λέγονται φιλοευρωπαϊκές, συμπεριφέρονται σαν άλλοι Darth Vader και βρίσκοντας «την έλλειψη πίστης μας ενοχλητική», πνίγουν την αντίληψη της διευρυμένης ευρωπαϊκής κοινότητας με την δύναμη της εθνικής συνείδησης (αναφορά σε σκηνή από τα παλιά Star Wars που ο Darth Vader χρησιμοποιεί την «Δύναμη» για να καρυδώσει έναν στρατιωτικό του Αυτοκράτορα που δείχνει περιφρόνηση για την «Δύναμη»).

Είναι προφανές ότι οι πολιτικές δυνάμεις αυτές επενδύουν στο παλιό ρητό που εξασφαλίζει ότι θα έχουν και «την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Σε απλά ελληνικά ταΐζουν με εθνική συνείδηση τον κόσμο, ενώ παράλληλα συνεχίζουν να παίρνουν ευρωπαϊκά κονδύλια για να ενισχύουν τους επιχειρηματίες φίλους τους και αυτοί με την σειρά τους να επενδύουν τα ξένα χρήματα στις επιχειρήσεις που οι ίδιοι έχουν.  Ο στόχος είναι διπλός. Οι επιχειρηματίες φίλοι τους κερδίζουν πατώντας στον λαιμό εργαζομένους που μπορεί να έχουν χαμηλούς μισθούς, αλλά έχουν «μεγάλη» εθνική συνείδηση (και η οποία δεν απειλείται από τους μετανάστες-πρόσφυγες) και οι ίδιοι εκλέγονται εσαεί με τις ψήφους της εθνικής συνείδησης. Όλοι κερδίζουν! Ή τουλάχιστον όλοι όσοι έχουν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής ή τέλος πάντων όσοι έχουν αυτό το πράμα που θέλει η Κομισιόν να προστατέψει και κατά τα φαινόμενα είναι κοινό σε όλη την Ευρώπη.