Aναταράξεις στο ΚΙΝΑΛ

H εικόνα της Κεντροαριστεράς δίνει την αίσθηση μιας Βαβέλ, της αναμονής μεγάλων και καθοριστικών γεγονότων τα οποία θα της δώσουν τη μορφή που θα έχει τα επόμενα χρόνια, όσο τουλάχιστον θα διοικεί αυτοδύναμη και χωρίς πολιτικά και συνταγματικά εμπόδια μπροστά της η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Στο ΚΙΝΑΛ υπάρχει ρευστότητα και επιχειρείται αναζήτηση ταυτότητας και ισορροπιών, μαζί και ζωτικού χώρου, μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων. Το φλερτ και των δύο θα συνεχισθεί. Από τη ΝΔ μέσω της εφαρμοσμένης πολιτικής και της πρόσκλησης προς το «γειτονικό» κόμμα για υποστήριξη συγκεκριμένων μέτρων και νομοσχεδίων. απο τον ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία για τον μετασχηματισμό του κόμματος που ανήγγειλε από το βράδυ των εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας. Ιδιαίτερα αν, τελικά, ο Τσίπρας αποφασίσει απευθείας την εκλογή του προέδρου από την κομματική βάση. Τότε, επειδή θα μιλήσει στην ψυχή δεκάδων χιλιάδων ΠΑΣΟΚτσήδων, θα θέσει σοβαρά προβλήματα στο ΚΙΝΑΛ. Και πολλοί θα τεθούν προ του διλήμματος «με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν».

Ούτως ή άλλως, πάντως, τίθεται εν είδει ανοιχτής πρόσκλησης το ζήτημα της συνεργασίας στο πλαίσιο της ευρύτερης «δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης». οι διαφορετικες απόψεις που κυοφορούνται στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ δεν μπορούν απλώς να κατευναστούν, να κουκουλωθούν και να συνυπάρχουν…

Αργά ή γρήγορα θα τεθεί το ερώτημα «ποιος ποιον;» και τότε οι απαντήσεις πρέπει να είναι καθαρές και με τη «βούλα» ενός δημοκρατικά οργανωμένου, ανοιχτού Συνεδρίου, χωρίς περιχαρακώσεις και επικράτηση προσωπικών στρατηγικών, που για την περίπτωση ενδεχομένως να βαπτιστούν «συμφέρον της παράταξης». ςτο τελος αυτού του δρόμου, με τα συνέδρια ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, το βέβαιο είναι ότι η εικόνα της σημερινής μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης δεν θα είναι η ίδια.