Δώνη και Νταμπίζα, δώστε εξηγήσεις για την ... ΠΑΟνωλεθρία

Ας πιάσουμε την κουβέντα αλλιώς. Ας μην σταθούμε στο δέντρο, αλλά ας κοιτάξουμε το δάσος. Να κοιτάξουμε ενδελεχώς και επισταμένως ποιοι έβαλαν τη φωτιά στο… πράσινο δάσος, που καταστράφηκε με το πρώτο δυνατό φύσημα του αέρα.

Στις τρεις πρώτες αγωνιστικές, κατά τις οποίες ο Παναθηναϊκός ίσως είναι η χειρότερη ομάδα της Super League 1, παίκτες του, όπως ο Γιόχανσον, ο Νούνες, ο Μπουζούκης και ο Ζαχίντ, υπέπεσαν σε παιδαριώδη λάθη, τα οποία, φρονίμως ποιούντες, αξιοποίησαν οι αντίπαλοι παίκτες της Λαμίας, του ΟΦΗ και του Αρη. Διότι έγιναν κι άλλα «φτηνά» λάθη στα τρία πρώτα ματς του ΠΑΟ, τα οποία δεν εκμεταλλεύτηκαν.

Αυτό είναι το δέντρο, το γυμνό από καρπούς ποιοτικούς δέντρο, καθώς κι αυτοί που βγήκαν το καλοκαίρι και γέμισαν αισιοδοξία τους φίλους της ομάδας, γρήγορα έπεσαν κάτω και ξεράθηκαν.

Το δάσος που συγκροτούν ο Γιώργος Δώνης και ο Νίκος Νταμπίζας δεν φούντωσε από την αγανάκτηση του κόσμου που βλέπει την ομάδα του να γνωρίζει τον ένα διασυρμό μετά τον άλλον.

Στην ομάδα που υπέστη την ταπείνωση και στο «Κλ. Βικελίδης» με αντίπαλο μία ομάδα που δεν είχε νικήσει στις δύο πρώτες αγωνιστικές, είναι εμφανές (κάνει «μπαμ» από μακριά) ότι υπήρξε αστοχία υλικού. Εγιναν εγκληματικά λάθη, λες και το δίδυμο ήθελε κάποιους να… εκθέσει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι κατάφεραν να εκθέσουν εαυτούς και να οδηγήσουν σε περαιτέρω απαξίωση την ομάδα, η οποία πριν από περίπου ένα χρόνο τούς ανέθεσε την ανασυγκρότησή της σχεδόν εκ βάθρων.

Και οι δύο γνώριζαν το ακριβές ύψος του μπάτζετ που είχαν στη διάθεσή τους -  μικρό, δεν λέω – αλλά ήταν γνώστες της οικονομικής κατάστασης που αντιμετωπίζει ο σύλλογος και δέχθηκαν να υπηρετήσουν αυτό το πλάνο, όπως γνώριζαν (;) και τις μεταγραφικές ανάγκες της ομάδας, πρωτίστως, δε, τις μεταγραφικές προτεραιότητες.

Κι εκείνοι, ακολουθώντας πορεία «ένα βήμα μπρος (βήμα που έγινε πέρυσι, με σαφώς δυσμενέστερες συνθήκες) και δύο πίσω», άφησαν γυμνό το κέντρο της ομάδας, σε σημείο τέτοιο που θυμίζει… κέντρο διερχομένων. Κανείς δεν κόβει την μπάλα, ούτε με… βαλέ, και η μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού είναι η χαρά του παιδιού για τους αντίπαλους παίκτες.

Πέραν των αποτυχημένων μεταγραφικών επιλογών, ο Δώνης πρέπει να εξηγήσει πού οφείλεται η οβιδιακή μεταμόρφωση της ομάδας, η οποία στα φιλικά του καλοκαιριού ήταν αξιόμαχη, ενώ στους επίσημους αγώνες αδυνατεί να αντιτάξει σθένος – στην πραγματικότητα να… κατέβει στο γήπεδο – να φανερώσει δείγματα της δουλειάς που (υποτίθεται πως) έκανε στην καλοκαιρινή προετοιμασία.

Ο… πρωταθλητής των φιλικών του καλοκαιριού έγινε ουραγός του πρωταθλήματος, με ένα βαθμό σε τρεις αγώνες, χειρότερη επίδοση μετά τη σεζόν 2002-2003, όταν επί Φερνάντο Σάντος στις τρεις πρώτες αγωνιστικές είχε χάσει εκτός έδρας από τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ και εντός έδρας από την Προοδευτική.

Το άξιο ελέγχου και ψυχολογικής ανάλυσης δεν είναι ο ένας βαθμός σε τρεις αγώνες, ούτε τα 2-8 τέρματα, αλλά η εικόνα της ομάδας, που είναι για λύπηση.

Κι αυτό πρέπει να εξηγήσει ο Δώνης, μείνει ή φύγει από τον Παναθηναϊκό: πώς κατάφερε μια ομάδα που πέρυσι, αλλά και στα φιλικά του καλοκαιριού απέπνεε ελπίδα, να προκαλεί τον οίκτο των αντιπάλων. Πώς;

Υ.Γ. Αν λειτουργείς ως ομάδα, τιμωρείς χωρίς δεύτερη σκέψη τον Μακέντα, ο οποίος εξέθεσε τον Παναθηναϊκό με τη συμπεριφορά του. Μην κοιτάτε που ο διαιτητής Φωτιάς έκανε τα στραβά μάτια και δεν απέβαλλε, ως όφειλε, τον Ιταλό επιθετικό.