Συνοχή και ανάπτυξη

Επειτα από οκτώ χρόνια µνηµονίων, είναι η πρώτη φορά που το δηµοσιονοµικό µείγµα στηρίζει την πληγωµένη κοινωνική συνοχή. Ωστόσο, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η εξέλιξη αυτή δεν είναι παρά µόνο ένα από τα µεγάλα ζητούµενα της συγκυρίας, σχετικά µε την πληγωµένη από την πολυετή κρίση ελληνική οικονοµία.

Η πραγµατικότητα είναι σκληρή: η χώρα οδεύει προς µία εκλογική χρονιά – µε ό,τι σηµαίνει αυτό για τη λειτουργία της δηµόσιας διοίκησης και την προσέλκυση επενδύσεων. Την ίδια στιγµή, οι συστηµικές τράπεζες δεν έχουν λύσει το πρόβληµα των κόκκινων δανείων – και εποµένως δεν έχουν τη δυνατότητα να χρηµατοδοτήσουν επαρκώς την αγορά.

Παράλληλα, στην Ευρωζώνη υπάρχει αναταραχή εν όψει των ευρωεκλογών του Μαΐου – και ο κίνδυνος αύξησης των ποσοστών των ακραίων δυνάµεων, όπως για παράδειγµα στην Ιταλία, προκαλεί ήδη κραδασµούς. Το αποτέλεσµα είναι να ψάχνουν οι επενδυτές τοποθετήσεις χαµηλού ρίσκου – πράγµα που διατηρεί το επιτόκιο δανεισµού της χώρας σε απαγορευτικά επίπεδα.

Ο προϋπολογισµός του 2019 έχει µια ισχυρή γραµµή αναδιανοµής, που είναι απαραίτητη µετά τις µνηµονιακές θυσίες, ειδικά για τις κοινωνικές κατηγορίες που απειλούνται από τη φτώχεια. Ωστόσο, αυτό έχει το κόστος του, που είναι βαρύ, καθώς οι πόροι για την ανάπτυξη είναι ξεκάθαρα ανεπαρκείς – πράγµα που καθιστά τον στόχο του 2,5%, που έχει τεθεί για την επόµενη χρονιά, αρκετά φιλόδοξο.