Τροχαίο Κυπαρισσία: Μαθήµατα ζωής

Μια συνηθισµένη κουβέντα που γίνεται σε κάθε ελληνικό σπίτι που έχει παιδί στο εκπαιδευτικό-σχολικό σύστηµα και ποικίλλει ανάλογα µε την ηλικία, τη βαθµίδα της εκπαίδευσης, την κοινωνικοοικονοµική κατάσταση των γονέων, τους στόχους, το ευρύτερο περιβάλλον και βέβαια το ίδιο το παιδί.

Κλασικά και προαιώνια ζητήµατα, θα πείτε, που -ίσως και λόγω ενός διαφορετικού πια µοντέλου ζωής- τόσο στα αστικά κέντρα (κυρίως) όσο και στην περιφέρεια τίθενται µε διαφορετικό τρόπο. Αφορµή για αυτές τις σκέψεις ήταν αυτό το φοβερό προ ολίγων ηµερών τροχαίο δυστύχηµα στο οποίο τρεις 15χρονοι έχασαν τις ζωές τους.

Οσο κι αν ακούγεται άγριο ή κυνικό, είναι µια ανθρώπινη τραγωδία που κι άλλες φορές έχει συµβεί στο παρελθόν (ίσως µε διαφορετική µορφή) – και θα ξανασυµβεί. Ο συνδυασµός των νιάτων, της αναζήτησης και του τυχαίου συµβάντος… Γύρω µας, όµως, τα πάντα έχουν αλλάξει.

Αν, αρκετά χρόνια πριν, το σχολείο και η οικογένεια ήταν οι βασικοί ποµποί µηνυµάτων στον «δέκτη» µαθητή, τα πράγµατα πια δεν είναι καθόλου, µα καθόλου έτσι. Και δεν είναι µόνο τα social media που έχουν αλλάξει προσανατολισµό και περιεχόµενο στη ζωή της νέας γενιάς.

Ισως είναι η ώρα, πέραν των αέναων και πολλές φορές απολύτως άχρηστων συζητήσεων-συγκρούσεων (και ολίγον συµφεροντολογικών-συντεχνιακών) που βάζουν στο ζύγι των γνώσεων και της επάρκειας τα Αρχαία και τα Μαθηµατικά, να αλλάξουµε προσανατολισµό και προβληµατισµούς, και το σχολείο να δεθεί πιο στέρεα µε την πραγµατική ζωή και µε τα ενδιαφέροντα των νέων ανθρώπων.

Οχι για να µην κάνουν κοπάνες. Ούτε για να µην κινδυνεύουν, ούτε -πολύ περισσότερο- για να περάσουµε από τον οργανωµένο τρόπο µιας κοινής σχολικής ζωής στο χάος των ανεξέλεγκτων προσωπικών επιλογών.

Αυτό το βιώνουµε τώρα, σε ένα σχολείο εν πολλοίς αποκοµµένο από τη νεανική πραγµατικότητα, φτιαγµένο πιο πολύ για τους «µεγάλους» και τις δικές τους ανάγκες.

Εξισορροπώντας ανάµεσα στη µαζικότητα και στο ατοµικό ενδιαφέρον. Την κοινωνικότητα, την αλληλεγγύη και τα διαφορετικά ενδιαφέροντα.

Φέρνοντας τα παιδιά στη ζωή!