Αυτοί που έψελναν επικήδειο στον Παναθηναϊκό, τώρα σταυροκοπιούνται

Την ώρα που μαίνεται η καταιγίδα, αν σταθείς μπροστά από ένα δένδρο και κοιτάξεις τα κλαριά του, θα ορκιστείς πως από στιγμή σε στιγμή γκρεμίζεται. Αν χαμηλώσεις όμως  το βλέμμα σου στον κορμό, καταλαβαίνεις το πόσο βαθιά ριζωμένο είναι και με πόσο πάθος αντιμάχεται τους σκληρούς ανέμους.

Βλέποντας  τα κλαριά του Παναθηναϊκού να σπάνε ένα ένα, στα προηγούμενα παιχνίδια, πουλούσες το σπίτι σου και στοιχημάτιζες ό,τι είχες εισπράξει, ότι η «καταιγίδα Ολυμπιακός» θα σαρώσει. Όμως ο «πράσινος κορμός»  δεν λύγισε! Γιατί έχει ρίζες βαθιές, που ποτίζονται χρόνια τώρα από τους καταρράκτες της αμφισβήτησης, από την βροχή της  χλεύης των αντιπάλων, από τα κροκοδείλια δάκρυα των «δικών», που περιμένουν να τον δουν να πέφτει για να ξυλευτούν…

Και από κάτι άλλο έμεινε στητός κι αγέρωχος ο κορμός του Παναθηναϊκού και πολέμησε τον τυφώνα, που όλοι, μα όλοι, περίμεναν πως πίσω του συντρίμμια θ’ αφήσει: ήταν αντρειωμένος από την αλαζονεία του εχθρού! Η προκλητική απαξίωση και τα δήθεν ειρωνικά «σεβόμαστε τον αντίπαλο», αλλά ο ένας χαμογελούσε στον άλλον με νόημα και ασυγκράτητη δηκτική διάθεση, σαν να έψελνε από πριν το «Άμωμοι εν οδώ, Αλληλούια», πείσμωσαν τους παίκτες του Δώνη, που απάντησαν: είμαστε ακόμα ζωντανοί!

Και το «Πρωτάθλημα των Πρεσπών» συνεχίζεται με ή χωρίς VAR, με ή χωρίς «εγκληματικές οργανώσεις», με ή δίχως προκλητικούς – εριστικούς μεγαλοπαράγοντες, που έχουν επενδύσει πάνω στην ατιμωρησία μέσω της ασύνορης έπαρσης και των ακατάληπτων μωρολογιών τους! Με ή χωρίς όλα αυτά που μας «χαλάνε», αλλά σίγουρα με παθιασμένους αντιπάλους, τουλάχιστον εντός πεδίου μάχης.

Ένα σταματημένο ρολόι δείχνει δυο φορές την ημέρα τη σωστή ώρα και χθες ο Παναθηναϊκός ήταν εκεί που έπρεπε συνεπής, στην ώρα του!