Η σαγήνη του αυταρχισμού

Η Αμερική εισέρχεται σε μια περίοδο παρατεταμένης κρίσης, η οποία θα επηρεάσει την ίδια τη χώρα στο εσωτερικό αλλά και άλλα κράτη, όχι μόνο την Ουκρανία, καθώς θα ερευνηθούν -στο πλαίσιο της διαδικασίας για την καθαίρεση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ- και άλλες συνομιλίες του με ξένους ηγέτες. Βρισκόμαστε στο αρχικό στάδιο της έρευνας και των αποκαλύψεων και ήδη επικρατεί αυτή η αίσθηση ότι ο κ. Τραμπ έσφαλε και παραβίασε τους νόμους όταν εκβίασε τον Ουκρανό πρόεδρο να ξεκινήσει έρευνα εναντίον πολιτικού του αντιπάλου, του πρώην αντιπροέδρου Τζόζεφ Μπάιντεν, για τις σχέσεις του υιού του με ολιγάρχη ο οποίος έχει ενεργειακά συμφέροντα, που προφανώς απαιτούσαν και τη βοήθεια της Ουάσιγκτον. Οταν ο πατέρας του οποιουδήποτε είναι αντιπρόεδρος της Αμερικής, μοιραίο είναι να επιλεγεί από τον κάθε επιχειρηματία και ολιγάρχη, που πιστεύει πως με τον τρόπο αυτό θα αγοράσει προστασία.

Ο πρόεδρος Τραμπ είναι ένας αλλοπρόσαλλος άνθρωπος και ως πρόεδρος της υπερδύναμης πιστεύει πως είναι «ο εις και μόνος» που αποφασίζει και διατάσσει παραβιάζοντας και τους νόμους. Αυτό που δεν μπορεί να αντιληφθεί, αν και είναι ήδη τρία χρόνια πρόεδρος της Αμερικής, είναι το αυτονόητο: ότι οι θεσμοί λειτουργούν ακόμα στη χώρα του και ότι οι δημοσιογράφοι δεν εξαγοράζονται και παραμένουν ανεξάρτητοι, άσχετα από τις κατηγορίες που εκτοξεύει για «fake news». Η δημοσιογραφία στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στην καλύτερη της στιγμή. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι από τις περιπτώσεις των ανθρώπων που κυριαρχούνται από τα αυτοκαταστροφικά σύνδρομά τους, διότι στην πραγματικότητα είναι αυταρχικοί. Και ο τελευταίος ψυχολόγος θα σας πει ότι ο θαυμασμός του για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Ταγίπ Ερντογάν και άλλους παρόμοιους ηγέτες είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ελκεται από τον αυταρχισμό τους, από τη «μη κανονικότητα» που επικρατεί σε αυτά τα καθεστώτα, όπου ο πρόεδρος αποφασίζει χωρίς να υπολογίζει κανέναν θεσμό, αγνοώντας και τη Δικαιοσύνη.

Αυτή η τάση του προς τον αυταρχισμό είναι που τον ωθεί να παραβιάζει τους νόμους και να χρησιμοποιεί τον θεσμό του προέδρου για να εκβιάζει. Διότι στην περίπτωση του προέδρου της Ουκρανίας αυτό εντόπισε ο υπάλληλος της CIA που μελέτησε τα στοιχεία και άκουσε από άλλους συναδέλφους του στον Λευκό Οίκο τα γεγονότα γύρω από το τηλεφώνημα. Η ενοχή του προέδρου Τραμπ για τον εκβιασμό ενός ξένου ηγέτη αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι καθυστέρησε την εγκεκριμένη αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία, εκβιάζοντας έτσι τον πρόεδρο της χώρας να διατάξει έρευνα εναντίον του υιού του κ. Μπάιντεν. Εάν οι Δημοκρατικοί θέλουν πραγματικά να καθαρίσουν τον «στάβλο» του κ. Τραμπ, πρέπει να ερευνήσουν και τις σχέσεις του με ηγέτες όπως ο Ταγίπ Ερντογάν. Διότι εδώ οι ρόλοι είναι ανάποδα. Ο εκβιαστής είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας και ο εκβιαζόμενος είναι ο Αμερικανός πλανητάρχης.