Λίγη μετριοπάθεια, βρε παιδιά!

Κάνεις σκρολ ντάουν στην αρχική σου σελίδα στο Facebook μήπως και βρεις κάτι ενδιαφέρον, ένα θέμα που να σου κινήσει το ενδιαφέρον. Αργά ή γρήγορα βρίσκεις ένα. Συνήθως κάποιο ζήτημα λεπτό ή αμφιλεγόμενο. Αυτά συνήθως είναι τα πιο ενδιαφέροντα. Αλλά ο μάγκας που μιλά γι’ αυτό δεν του συμπεριφέρεται με τον ανάλογο τρόπο.

Διαβάζεις για ένα θέμα οικονομικό. Θα πέσεις πάνω στον εξυπνάκια που είναι σίγουρος πως έχει δίκιο. Ή που τα μνημόνια που θα είναι καταστροφικά ή που θα είναι ευλογία. Μέση λύση δεν υπάρχει για κανέναν από τους δύο. Δεν σου αφήνουν το περιθώριο καν να σκεφτείς το αντίθετο ή κάτι άλλο. Σε αντιμετωπίζουν ως ηλίθιο αν το κάνεις. Και οι δύο. Μόνο που πρακτικά αυτό δεν στέκει.

Διαβάζεις για ένα άλλο θέμα, παραδείγματος χάριν, για τις εκτρώσεις. Ή θα είσαι αντίχριστος αμαρτωλός ή συντηρητικό απολίθωμα. Δεν έχει σημασία ποια από τις δύο απόψεις είναι η πιο «σωστή», ο γράφων σε απαξιώνει κατακόρυφα εάν δεν ακολουθείς τον δικό του τρόπο σκέψης.

Διαβάζεις για τον Βαρουφάκη. Ο ένας τον θεωρεί μαχητή και σε θεωρεί πουλημένο εάν δεν αναγνωρίζεις την αξία της μάχης -κατά αυτούς- που έδωσε. Ο άλλος τον θεωρεί καταστροφέα και δεν σε αφήνει καν να διανοηθείς πως μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.

Οι παρατηρήσεις μου δεν έχουν να κάνουν με τον μέσο πολίτη. Απευθύνονται κυρίως στους δημοσιολόγους, αρθρογράφους και πολιτικούς, οι οποίοι όταν εκφέρουν άποψη μηδενίζουν κάθε απόπειρά σου να σκεφτείς διαφορετικά. Πολλές φορές σε βρίζουν μάλιστα (κυριολεκτικά) αν το κάνεις. Λες και γνωρίζουν τη μία και μοναδική αλήθεια.

Και αν οι πολιτικοί δικαιολογούνται κάπως λόγω της φύσης του επαγγέλματός τους, οι δημοσιογράφοι δεν έχουν καμιά δικαιολογία να ακολουθούν τέτοιες προσεγγίσεις. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Αυτό που έχουν να κάνουν είναι να εγείρουν προβληματισμούς, όχι να σου φωνάζουν «έχω δίκιο». Λίγη μετριοπάθεια και δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.