Οι απειλές Ερντογάν και οι ελληνικές αυταπάτες

Τα νέα από το μέτωπο της βουλιμικής Τουρκίας σε ό,τι αφορά την Κύπρο -και κατά συνέπεια την Ελλάδα είναι εξαιρετικά άσχημα. Είναι χειρότερα απ’ ό,τι πιστεύαμε, καθώς αυξάνεται η επιθετικότητά της σε μια εποχή κατά την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες συγκλονίζονται από τις εσωτερικές εξελίξεις και την απόφαση των Δημοκρατικών να ξεκινήσουν τη διαδικασία για την καθαίρεση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.

Οι απειλές της κατοχικής δύναμης, που εκφράζονται διά του Ταγίπ Ερντογάν -διότι μόνο αυτός μετρά στην Τουρκία-, είναι πραγματικές. Οποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι όλα γίνονται για τόνωση του εσωτερικού εθνικιστικού μετώπου πρέπει επειγόντως να αλλάξουν γνώμη. Πρόκειται για εντελώς λάθος και ανόητη ανάλυση, που έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα. Ο πρόεδρος της Τουρκίας γνωρίζει πως στην περίπτωση που κινηθεί στρατιωτικά εναντίον της Κύπρου δεν θα υπάρξει πραγματική αντίδραση, ούτε διεθνής δύναμη που θα την αποτρέψει. Και στη δυσχερή οικονομική κατάσταση που βρίσκεται ακόμα η Ελλάδα, αδυνατεί να βοηθήσει αποτελεσματικά το νησί. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες.

Αλλωστε, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, έπειτα από τη συνάντησή του με τον Ταγίπ Ερντογάν στη Νέα Υόρκη, έχει δείξει ότι έγνοια του είναι να αποτραπεί οποιαδήποτε αντιπαράθεση με την Τουρκία και, αν είναι δυνατόν, να εισέλθει σε έναν διάλογο στον οποίο θα συζητήσει τα πάντα. Και συνεργασίες στο Αιγαίο. Μόνο που δεν σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο ο Τούρκος συνομιλητής του. Και είμαι βέβαιος ότι το αντιλήφθηκε στη διάρκεια της συζήτησης, όταν επιχείρησε να του μιλήσει για την Κύπρο και ο Ερντογάν του απάντησε με επιθετικό τρόπο για τη Θράκη.

Η τουρκική πολιτική ηγεσία γνωρίζει ότι:

• Η Ευρώπη, εκτός του Εμανουέλ Μακρόν, δεν ασχολείται με το γεγονός ότι ένα κράτος-μέλος της, η Κύπρος, είναι υπό συνεχή εκβιασμό. Η ΕΕ δεν έχει κανέναν μηχανισμό, πέραν του διπλωματικού (και άχρηστου), για να υποστηρίξει το νησί και να σταματήσει μια τουρκική επίθεση.

• Επίσης, είναι γνωστό πως η Αμερική δεν έχει αυτήν τη στιγμή καμία επιρροή, πόσω μάλλον ισχύ, για να αλλάξει την όποια απόφαση του κ. Ερντογάν.

Οι σχέσεις τους παραμένουν στο ναδίρ, και στο σημείο που βρίσκονται τα πράγματα στις ΗΠΑ, με τον πρόεδρο Τραμπ να είναι όμηρος των διαδικασιών που ανακοίνωσε το Κογκρέσο, λίγο ενδιαφέρει την αμερικανική ηγεσία αν η Κύπρος και η Ελλάδα θα υποστούν επίθεση. Ενα σοβαρό στοιχείο για την αναποτελεσματικότητα της Ουάσιγκτον να επιβληθεί στην Αγκυρα είναι το γεγονός ότι η Τουρκία αποφάσισε να επιτεθεί στους Κούρδους του YPG, που αποτελούν τους μόνους γνήσιους συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή. Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι Αμερικανοί δεν είχαν καταφέρει να πείσουν τους Τούρκους να αλλάξουν τα σχέδιά τους. Εάν η Τουρκία επιτεθεί, όπως δήλωσε επίσημα και δημόσια ο κ. Ερντογάν, θα ακολουθήσει αιματοχυσία.

Ας μην έχει αμφιβολία περί αυτού κανείς. Οι στιγμές για την Κύπρο και την Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολες. Και τα διλήμματα βασανιστικά. Τι κάνει ένας ηγέτης σε αυτή την περίπτωση, όταν το δικό του εσωτερικό μέτωπο είναι σμπαράλια και η βασική συζήτηση αφορά αν πρέπει να γίνονται ή όχι απεργίες; Αναγκάζεται να συνομιλήσει υπό εκβιασμό βεβαίως…