Κωνσταντίνος Μπογδάνος: Ο Νίκος Μαστοράκης της εποχής μας

Με τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, θα ήθελα να μην ασχολούμαι. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις πολιτικών που μου «στοιχίζει» ακόμα και το όνομα του να αναφέρω.

Δυστυχώς όμως, κάθε τρεις και λίγο ξεπερνάει τον εαυτό του και εκεί που λες ότι έφτασε στον πάτο, αποδεικνύει ότι για τον ίδιο δεν υπάρχει πάτος. Πρώτα είχε το θράσος να πιάσει στο στόμα του τη Μάγδα Φύσσα και να υπερασπιστεί με ζήλο τον Χρυσαυγίτη δολοφόνο του Παύλου Φύσσα, Ρουπακιά.

Στη συνέχεια, θέλοντας να μοιάσει στο είδωλο του Νίκο Μαστοράκη, προσπάθησε να «ξεπλύνει» τη χούντα για την προδοσία της Κύπρου, λέγοντας πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου έφερε τον «Αττίλα» στο νησί και όχι το προδοτικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.

Και αφού είπαμε ότι έχει ως πρότυπο τον Μαστοράκη, έπρεπε να κάνει κάτι ανάλογο με εκείνον. Και αφού δεν έχει ούτε τηλεοπτική εκπομπή πλέον, ούτε φοιτητές για να ανακρίνει - όπως ο Μαστοράκης, αποφάσισε να βγει ως... καταδότης στα κοινωνικά δίκτυα και να ρουφιανέψει ένα νέο παιδί, επειδή απάντησε στη βία των ΜΑΤ.

Λες και δεν θα τον ταυτοποιούσε η αστυνομία από μόνη της, είχε ανάγκη τον Μπογδάνο. Αντίθετα με την ΕΛΑΣ, ο Μπογδάνος είχε την ανάγκη να επιβεβαιώσει σε ορισμένους από εκείνους που τον ψήφισαν ότι είναι σάρκα από τη σάρκα τους.

Βλέπετε, τώρα που ο «Μακεδονικός Αγώνας» μας τελείωσε και οι Τούρκοι τρυπάνε όπου γουστάρουν, πρέπει να βρει να ταΐσει το ακροατήριο των «εθνικοφρόνων» που τον ψήφισε.