Ο Αλέξης Τσίπρας αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης

Η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης έχει πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της υπόστασης και της σημαντικότητας που κουβαλά στο απαστράπτον σχήμα του. Ειδικά εφέτος έχει και ελληνικό ενδιαφέρον. Υποψήφιος είναι ο Αλέξης Τσίπρας -και όχι μόνος του, αλλά με τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας- λόγω της επίτευξης μιας ιστορικής Συμφωνίας, της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Έχει πιθανότητες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να λάβει αυτό το Νόμπελ και να το βάλει σε ένα ράφι στο σπίτι του; Οι υποψηφιότητες για το βραβείο είναι 304, εκ των οποίων οι 219 είναι προσωπικότητες και οι 85 οργανισμοί. Κάπου εδώ να σημειωθεί ότι δεν γνωρίζουμε όλους τους υποψηφίους, επειδή απαιτούνται… 50 χρόνια για να δημοσιοποιηθούν όλες οι υποψηφιότητες! Προτού προλάβετε να παίξετε το παιχνίδι των πιθανοτήτων, να σημειώσω πως, ειδικά τα τελευταία χρόνια, η απονομή -από τη Nορβηγική Aκαδημία, στο Όσλο- αφορά πρόσωπα ή οργανισμούς τα οποία σχετίζονται με ένα μείζον θέμα επικαιρότητας. Ίσως, λοιπόν, αφού το καυτό, στην κυριολεξία, ζήτημα είναι η κλιματική αλλαγή, ως φαβορί -ακόμα και σε γραφεία στοιχηματισμού- φέρεται να είναι η νεαρή Σουηδέζα ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ. Όμως, ο Αλέξης Τσίπρας -εντάξει, και ο Ζόραν Ζάεφ- έχει αρκετές πιθανότητες, αφού η Συμφωνία των Πρεσπών -η οποία απασχόλησε όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα- είχε θετικό αντίκτυπο.

Ταυτόχρονα, υπάρχουν εξαιρετικά σημαντικά credits προς τον Αλέξη Τσίπρα, ως ώθηση παύλα διεθνή πίεση για να του δοθεί το φετινό Νόμπελ. Από την Τυνήσια κάτοχο του Νόμπελ Ειρήνης του 2015 Ουιντέντ Μπουσαμαουί, μέχρι τον Πάπα Φραγκίσκο, οι οποίοι θεωρούν πως η συμβολή του πρώην Έλληνα πρωθυπουργού ήταν καθοριστικής σημασίας και οδήγησε στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Αυτή η Συμφωνία έγινε δεκτή, διεθνώς, ως παράδειγμα για την επίλυση διαφορών μεταξύ των κρατών, αλλά δεν μπορούν να πουν το ίδιο και κάποιοι Έλληνες, οι οποίοι θεωρούν πως με τις υπογραφές που μπήκαν στις Πρέσπες «ξεπουλήθηκε η Μακεδονία». Όμως, είναι άσκοπο να επιχειρηματολογήσει αυτή τη στιγμή κάποιος για το εάν αυτή η Συμφωνία έπρεπε να υπογραφεί, από τη στιγμή που είναι πραγματικότητα και περιλαμβάνει από αλλαγή ονόματος -με σύνθετη ονομασία- της γειτονικής χώρας, μέχρι σύμβολα, αγάλματα και Σύνταγμα. Επίσης, δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη μνεία στο ότι η Συμφωνία των Πρεσπών έχει προοπτική, αρκεί να στηρίζεται σε στέρεα θεμέλια αμοιβαίου σεβασμού, αλλά και κοινού συμφέροντος μεταξύ των δύο χωρών – ακόμα και στο ΝΑΤΟ.

Οι Έλληνες, λοιπόν, οι οποίοι θεωρούν πως ξεπουλήθηκε η κληρονομιά και η Ιστορία του τόπου μας και πως ο Αλέξης Τσίπρας τους πρόδωσε στις Πρέσπες, πιστεύουν ότι φυσικά και δεν πρέπει να λάβει Νόμπελ Ειρήνης για αυτό, αλλά του αξίζει η λήθη. Πιθανώς, δίχως να υπολογίσουν πως όλος ο πλανήτης έλεγε μέχρι πρόσφατα «Μακεδονία» και εννοούσε την πΓΔΜ. Αλλά ένα μέρος του λαού δεν απονέμει Νόμπελ, δείχνει την προτίμησή του πίσω από μπλε παραβάν, επάνω από μια κάλπη. Στις πρόσφατες εκλογές αρκετοί ψήφισαν ανάλογα με τη… μακεδονικότητά τους, δίνοντας την κυβέρνηση στη Νέα Δημοκρατία η οποία είχε αφήσει το υπονοούμενο, να πλανάται στον αέρα, ότι θα καταργούσε τη Συμφωνία των Πρεσπών – προς ώρας, δεν έχουμε κάποια σχετική πληροφόρηση.

Άλλωστε, το θέμα -τελικά- είναι το τι καταγράφει η Ιστορία. Εν προκειμένω, αυτή έχει γράψει πως ένα θέμα που έκανε «τζιζ» και όλες οι κυβερνήσεις απέφευγαν -ενώ μία, μάλιστα, «έπεσε» λόγω «Μακεδονικού»- ο Τσίπρας το έλυσε εκείνη την ημέρα της 12ης Ιουνίου 2018, στο ορεινό χωριό Ψαράδες της Φλώρινας. Και για την τόλμη του, λοιπόν, του αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης. Εκτός κι αν τον «φάει» στη στροφή, πέραν των γνωστών φαβορί, κάποιος ακτιβιστής από τον Αμαζόνιο.