Ο Ρεχάγκελ «επιστρέφει» στην Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου

Το ότι η Ιστορία στην Ελλάδα επαναλαμβάνεται είναι σαν το Πυθαγόρειο θεώρημα: δείχνει ότι μια πρόταση είναι αληθής για όλες τις περιπτώσεις που εφαρμόζεται, χωρίς καμία εξαίρεση! Έτσι και στην πολιτική, όπου ο παλιός διαδέχεται τον καινούργιο κι ο καινούργιος τον παλιό, μέχρι ο ένας από τους δυο να πεθάνει… Θεώρημα!

Τα ίδια και στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο. Πόσες φορές δεν έχουμε δει προπονητές να πηγαινοέρχονται σε ομάδες σαν επιβάτες λεωφορείου; Τη μια πετυχαίνουν, την άλλη αποτυγχάνουν και όταν το βιολογικό ρολόι τους δείξει μεσάνυχτα, καληνυχτίζουν κι αποσύρονται φιλοσοφώντας τα λάθη τους…

Πριν από χρόνια ο Ότο Ρεχάγκελ ήρθε στην Ελλάδα, ανέλαβε την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, άρχισε με ένα λυγμό ( 5άρα από τους Φινλανδούς) και «τέλειωσε» με ένα κρότο, που ακούστηκε σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο: Πρωταθλητής Ευρώπης! Πριν από τη μεγάλη πορεία προς την κορυφή ο Ότο Ρεχάγκελ είχε εξοβελίσει από το σώμα της Εθνικής τον Γρηγόρη Γεωργάτο, τον Άκη Ζήκο, τον Ακη Στολτίδη, τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Η κίνησή του αυτή θεωρήθηκε ύβρις από τους (μισθοφόρους) επαΐοντες που προέβλεπαν τη νέμεσι και την τίσι στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Είχε θιγεί και τότε το οπαδικό φρόνημα από τον Γερμανό αναμορφωτή, κάτι που δεν σήκωναν οι αυλόδουλοι των καθεστώτων, όμως… Όμως η επιτυχία τους έτρεψε σε άτακτη υποχώρηση.

Έκτοτε η Εθνική Ελλάδος απέκτησε σώμα και ψυχή και φανατικούς φίλους και προσωπικότητα και μέλλον, μέλλον που τα τελευταία χρόνια δυστυχώς έχει καρφωμένη την πυξίδα του στο παρελθόν…

Ο Ρεχάγκελ έφυγε με το κεφάλι ψηλά και ήρθαν άλλοι, που είτε τίμησαν το μισθό τους και την ιδιότητά τους (Φερνάντο Σάντος) είτε έφαγαν, ήπιαν, διασκέδασαν κι έφυγαν μια νύχτα που το φεγγάρι δεν βγήκε (Ρανιέρι, Μαρκαριάν, Σκίμπε…).

Από τα μέρη του Κρόιφ

Και ήρθε ο Τζον Φαν τ’ Σιπ από τα μέρη του Γιόχαν Κρόιφ, του Ρίνους Μίχελς, του Φράντιτσεκ Φάντρονκ· από τα μέρη που έχουν το ποδόσφαιρο κάτι σαν γιορτή και πανεπιστημιακό μάθημα μαζί!

Ο ολλανδός προπονητής άρχισε με ήττες, αναλαμβάνοντας ένα συνονθύλευμα και προχώρησε σε ρηξικέλευθες αλλαγές σαν τον Ρεχάγκελ: Άφησε εκτός μάχης τους Μανωλά, Παπασταθόπουλο, ονόματα βαριά για τη φανέλα της ελληνικής ομάδας! Και οι ευτραφείς - καλοταϊσμένοι - εξωνημένοι αυλοκόλακες των θλιβερών καθεστώτων έβαλλαν κατά του Φαν τ’ Σιπ με εμπνευσμένα κείμενα, με λεξιλόγιο επιπέδου δευτέρας δημοτικού και με συντακτικό τηλεοπτικού «παρατράγουδου», ειρωνευόμενοι τον Ολλανδό για τις επιλογές του.

Και ο ομοεθνής του Φαν Χάαλ τρόμαξε και νίκησε τους Βόσνιους…Και έδειξε ότι υπάρχει μπούσουλας στην Εθνική που προσανατολίζεται στον βορρά της επιτυχίας παρά τις μαγνητικές παρεμβολές των γνωστών «ειδικών», που (ευχή όλων είναι) στο τέλος θα πνιγούν στη σιωπή τους!

«Ότο Ρεχάγκελ» καλώς ήρθες και πάλι στην Ελλάδα! Οι «ανειδίκευτοι ειδικοί» δεν έφυγαν ποτέ!