Ιδανική ευκαιρία να σφραγίσουν προοδευτικά τις τοπικές κοινωνίες

Ούτε όµως και για την κυβέρνηση. Οχι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επενδύσει πολιτικά σε µια εκλογική επιτυχία του αεικίνητου δηµάρχου. Αλλά γιατί στο πρόσωπο του αιρετικού Μπουτάρη είδε την έκφραση ενός δηµοκρατικού και προοδευτικού µετώπου, που πολλές φορές χρειάζεται αναπνευστήρα για να καλύψει την έλλειψη οξυγόνου που προκαλεί η στάση ακραίων και φασιστικών στοιχείων. Ποιος να ξεχάσει, αλήθεια, τα γεγονότα του περασµένου καλοκαιριού στον Λευκό Πύργο υπό το βλέµµα του Βουκεφάλα; Υπό αυτήν την έννοια, ήταν µια κακή τροπή και για τις αυτοδιοικητικές προσδοκίες του ΚΙΝΑΛ, το οποίο βλέπει δύο από τους κεντρικούς δηµάρχους που στήριξε το 2010 και το 2014, τους Μπουτάρη και Καµίνη, να κουνούν το µαντίλι στους δηµότες τους – για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

Στην Αθήνα πάλι, ένα παραδοσιακό κάστρο της αστικής ∆εξιάς, χρειάζεται συσπείρωση του συνόλου των προοδευτικών δυνάµεων -και του ΚΚΕ περιλαµβανοµένου- για να παραµείνει ο δήµος στα χέρια της δηµοκρατικής παράταξης. Το Μαξίµου έχει περάσει από τοµογράφο σχεδόν όλες τις προσωπικότητες του κεντροαριστερού χώρου που θα µπορούσαν να διεκδικήσουν µε αξιώσεις το µεγάλο µαγαζί. Ο Τσίπρας, ως πρώην υποψήφιος δήµαρχος αλλά και ως σηµερινός πρωθυπουργός, δεν αρκείται σε µία αξιοπρεπή ήττα ή σε µία χαλαρή παρουσία που θα περάσει κάτω από τα ραντάρ ή ένα ενεργοποιηµένο C4i.

Εποµένως, λογικό είναι να στρέφεται σε πρόσωπο γνωστό ή λιγότερο γνωστό που και «κλικ» θα κάνει στον ψηφοφόρο και θα εµφανίζεται διαφορετικό από τις άλλες υποψηφιότητες. Εποµένως, το Μαξίµου δεν θα πάρει Γερουλάνο – ούτε και το «Πράττω» καθώς φαίνεται. Τον αφήνει για το Κίνηµα Αλλαγής, που θέλοντας και µη προσπερνά το γεγονός ότι ο Παύλος δεν είναι ΚΙΝΑΛ αλλά ΠΑΣΟΚ και εξ αυτού του λόγου είχε συγκρουσθεί προσωπικά και µε την ίδια τη Φώφη Γεννηµατά.

Αρα, τι µένει για συνεργασίες; Λίγα πράγµατα. «Βαριά» δυο-τρεις περιφέρειες, χωρίς να υπάρχει κεντρική συνεννόηση, παρά µόνο ανταλλαγή viber µηνυµάτων µε τους υποψηφίους και διερευνητικές επαφές για συνεννοήσεις στους µικρότερους δήµους. Η εικόνα δεν είναι καλή, δεν είναι όµως και κακή. Οι δυνάµεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς έχουν µια ιδανική ευκαιρία, βοηθούντος και του εκλογικού συστήµατος, να σφραγίσουν προοδευτικά τις τοπικές κοινωνίες. Θα το τολµήσουν;