Κάθε µέρα Black!

Στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η αµερικανική αυτή «εφεύρεση» µιας ηµέρας σηµαντικών εκπτώσεων σε συγκεκριµένο και µάλλον περιορισµένο αριθµό ειδών πέρασε στην ακρότητα του άκρατου καταναλωτισµού, ευελπιστώντας σε αύξηση του τζίρου µέσω κυρίως της πώλησης «στοκ» ειδών προηγούµενης χρονικής περιόδου.

Εξάλλου, ένα τεράστιο πρόβληµα που αντιµετωπίζει η αγορά ηλεκτρονικών και νέων τεχνολογιών είναι η ταχύτατη ανάπτυξη και εποµένως η ανάγκη γρήγορης κατανάλωσης του «παλαιού» πριν πλασαριστεί το καινούργιο.

Ετσι, στη χώρα µας, µε την ορµή του νεοφώτιστου, η µία µέρα µετατράπηκε σχεδόν σε δεκαήµερο µε έναν ανελέητο ηλεκτρονικό βοµβαρδισµό διαφηµιστικών µηνυµάτων και µε το καταναλωτικό κοινό σε ένα συνεχές ηλεκτρονικό ψάξιµο της µεγάλης ευκαιρίας. Μέχρι τελικής πτώσης... Πόσα smartphones, laptops, pads ή τηλεοράσεις -κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο- να αγοράσει κανείς µέσα σε µία εβδοµάδα... Τα στοιχεία λένε ότι όσοι ψωνίζουν τέτοιες µέρες ξοδεύουν κατά µέσο όρο 200 ευρώ. Πρόκειται, δηλαδή, για συνειδητοποιηµένους καταναλωτές που έχουν ψάξει την αγορά και ξέρουν τι θέλουν περιµένοντας τις καλύτερες τιµές.

Μικρός όµως ο αριθµός, που δεν συνεισφέρει σηµαντικά ούτε στον τζίρο των καταστηµάτων ούτε στην κίνηση στης αγοράς. Ψάχνοντας µάλιστα ακόµα πιο προσεκτικά, θα ανακαλύψει κανείς ότι η µέση έκπτωση στα προς πώληση είδη δεν ξεπερνά το 5%.

Αξίζει τον κόπο; Την κούραση; Τις υποχρεωτικές και -ποιος ξέρει;- πληρωµένες ή απλήρωτες υπερωρίες, για να κάνουν τη βόλτα τους ή και την πρωινή κοπάνα στα καταστήµατα ηλεκτρονικών οι πιτσιρικάδες; Ενα νέο µοντέλο αγοράς τείνει να κυριαρχήσει. Αυτό των συνεχών προσφορών, εκπτώσεων, ευκαιριών. Του πάντα διαθέσιµου και χωρίς µεγάλες µισθολογικές ή άλλου χαρακτήρα εργασιακές διασφαλίσεις εργαζόµενου. Των µεγάλων καταστηµάτων που συγκεντρώνουν τα πάντα, σε διευκολύνουν, στοκάρουν και ξεστοκάρουν γρήγορα και µετατρέπουν τα περιφερειακά καταστήµατα σε υπαλλήλους ή άδεια κουφάρια... Πολλοί όλο αυτό το ονοµάζουν υγεία.
Αλλοι πάλι, Μεσαίωνα.