Η οικογένεια, ο Τζόκερ, η αρετή και η αμαρτία

Παλαιότερα, τα περισσότερα κέντρα εθεωρούντο κακόφηµα, διότι φιλοξενούσαν τον αγοραίο έρωτα. Τα λίγα καλά κέντρα έφεραν την ένδειξη «δι’ οικογενείας», ώστε να διακρίνονται ευκρινώς. Οσο για τις κατοικίες που βρίσκονταν κοντά σε οίκους ανοχής, είχαν πινακίδα µε την ένδειξη «Προσοχή: Οικογένεια», οριοθετώντας τον κόσµο της αρετής από τον κόσµο της αµαρτίας. Σταδιακώς, η ένδειξη «οικογενειακό» έγινε συνώνυµη του καλού, καθώς η καθηµερινή εκφορά του επιθέτου του προσέθετε νέα αξία: Φάγαµε σε οικογενειακή ταβέρνα, βρεθήκαµε σε οικογενειακό περιβάλλον, παντρευτήκαµε σε στενό οικογενειακό κύκλο. Ακόµη και η οικογενειοκρατία για πολλούς είναι δικαιολογηµένη, ενώ η επίκληση «σιγά την οικογένεια» (η οποία αφορά µέλος του σώµατος που µόνον προοπτικώς έχει κάποια σχέση µε τον σχηµατισµό οικογένειας) διαθέτει και εκείνη τον κρυφό ροµαντισµό της.

Βέβαια, τα πράγµατα αλλάζουν. Ο ληστής που προσφάτως κακοποίησε και λήστεψε µια 85χρονη είχε µαζί του την οικογένειά του, τουτέστιν τη σύζυγο και τα παιδιά του. Τουλάχιστον αυτό είδε η παθούσα. ∆ιότι πιθανότατα τσίλιες θα φυλούσε η πεθερά του ληστή, ενώ ο πεθερός θα περίµενε καθισµένος στο τιµόνι ενός αυτοκινήτου που έκλεψε ο µπατζανάκης, ώστε η οικογένεια να διαφύγει ακινδύνως και να κρυφτεί στο εξοχικό της συννυφάδας, έως ότου κάποιος εξάδελφος µε επαφές στην Αστυνοµία τους ειδοποιήσει ότι µπορούν να σκάσουν µύτη και να ληστέψουν κάποιαν άλλη οικογένεια.

Θα μου πείτε, πού ξέρεις τι πρόβληµα είχε ο συγκεκριµένος ληστής; Μπορεί η σύζυγός του να ήταν ζηλιάρα και να ήθελε να διαπιστώσει µε τα µάτια της ότι τις ώρες που ο σύζυγος έλειπε, απλώς λήστευε σπίτια και δεν ξενοκοιτούσε άλλες γυναίκες. Ενδέχεται επίσης να αρρώστησε τη συγκεκριµένη µέρα η µπέιµπι σίτερ και προκειµένου να χαθεί το µεροκάµατο, οι σύζυγοι να είπαν: «∆εν τα παίρνουµε µαζί τα καηµένα, να τα αφήσουµε στο σχολείο; Ησυχα είναι». Και πράγµατι ήταν ήσυχα παιδιά. Κάθισαν σε µια γωνιά και δεν έβγαλαν κιχ από το στόµα τους, όσο ο µπαµπάς χτυπούσε την ξένη γιαγιά στο πάτωµα και όσο η µαµά τους εξηγούσε υποµονετικά πως είναι ακόµη πολύ µικρά για να πάνε να δουν τον «Τζόκερ». «Ας κάνει ό,τι θέλει µε τα δικά του τα παιδιά ο κ. Χρυσοχοΐδης» τους έλεγε. «Εµείς είµαστε οικογένεια».