Παραµερίστε, η Ιστορία µιλά

H iστορία γενικότερα λειτουργεί µε τέτοιον τρόπο ώστε να καταλαγιάζουν τα πάθη και να ηρεµούν οι αντιπαλότητες µετά τη ροή σηµαντικών πολιτικών γεγονότων που σηµάδεψαν τον τόπο. Η τοποθέτηση ορισµένων έναντι στην Ιστορία έχει να κάνει µε την ιδεολογία τους και τον συντηρητισµό τους. Γράφει ο Νίκος Τ. Παγώνης Πρόσφατες επιστηµονικές µελέτες δείχνουν ότι ο συντηρητισµός βασίζεται στον ψυχολογικό φόβο της αλλαγής, της οποιασδήποτε αλλαγής. Ωστόσο, σε λαούς ελεύθερους, σίγουρους για τον εαυτόν τους, αυτό δεν δικαιολογείται. ∆εν χρειάζεται ορισµένοι να κυνηγάνε φαντάσµατα του παρελθόντος. Ησυχία, λοιπόν, παιδιά, η Ιστορία κοιµάται. Το χρωµατιστό γυαλί µέσα από το οποίο ορισµένοι βλέπουν τα γεγονότα διαστρεβλώνει την αλήθεια, και µετακινούν τη συζήτηση από ουσιώδη σε επουσιώδη. Ιστορία που χάνεται µέσα στο ψέµα εµποδίζει έναν λαό να βγάλει διδάγµατα από τα λάθη του και τον οδηγεί αναπόφευκτα στην επανάληψη των σφαλµάτων του. Είναι όµως και θέµα δικαιοσύνης. Πώς είναι δυνατόν σε µια δραµατική καµπή της Ιστορίας µας οι ευθύνες να βαρύνουν µία και µόνο πλευρά. Αν θέλουµε να αποδώσουµε δικαιοσύνη, πρέπει να δούµε το θέµα σφαιρικά. Σε µια ιστορική ανάλυση δεν υπάρχει δική µας και δική τους πλευρά. Ιστορία που γράφεται µε πολιτική σκοπιµότητα δεν είναι τίποτα άλλο από µια κακόγουστη και επικίνδυνη προπαγάνδα. Ούτε είναι υποχείριο του ενός ή του άλλου. Η Ιστορία πρέπει να παραµείνει ανέγγιχτη από πολιτικές σκοπιµότητες, ειδάλλως δεν είναι τίποτα άλλο από µια προπαγανδιστική προσπάθεια. Αρκετά έχει υποφέρει η ανθρωπότητα από την απόλυτη προσήλωση στη µια ή την άλλη ιδεολογία. Στην κάθε ιστορία υπάρχουν δύο όψεις και µετά η αλήθεια. Οι αποχρώσεις όλων των θεµάτων είναι τόσο πολλές που η προσήλωση σε ένα και µόνο χρώµα υποβιβάζει την ιστορική αλήθεια. Πολλοί νιώθουν ότι το κάθε θέµα έχει µόνο µία όψη: τη δική τους. Εκείνοι πιστεύουν ότι έχουν αποκλειστικό δικαίωµα στην εξιστόρηση των γεγονότων και ότι η άλλη πλευρά, συνήθως η χαµένη, είναι η µοναδική ένοχος των καταστάσεων. Ο,τι και να λέµε, όσα και να λέµε, η Ιστορία για µερικούς εξυπηρετεί έναν σκοπό και µόνο: την προώθηση και επικράτηση των δικών τους ιδεολογιών και πολιτικών πεποιθήσεων. Ετσι, όµως, πόσο κερδίζουµε, ως λαός και ως έθνος;