Ο Νόμος της εντροπίας ως τιμωρός της ελληνικής οικονομίας

Στη θερμοδυναμική, εντροπία είναι η έννοια μέσω της οποίας μετράται η αταξία, της οποίας η μέγιστη τιμή αντικατοπτρίζει την πλήρη αποδιοργάνωση και ισοδυναμεί με την παύση της ζωής. Σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει καμία διαδικασία και δε βρίσκεται «σε λήθαργο» κανενός είδους πληροφορία που να επιτρέπει τη ζωή, αν με κάποιο τρόπο γίνει εκ νέου παροχή μόνο ενέργειας. Οι παρατηρήσεις αυτές αναφέρονται σε μακροσκοπικά συστήματα. Αλλά μήπως και η οικονομία δεν είναι ένα μακροσκοπικό σύστημα; Που δέχεται εισροές (ανθρώπινους, τεχνολογικούς και άυλους πόρους) τις οποίες επεξεργάζεται (μεταποίηση των πόρων στην παραγωγή προιόντων) προκειμένου να δώσει στο περιβάλλον της τις εκροές της (προϊόντα και υπηρεσίες). Η εντροπία, μία από τις σημαντικότερες έννοιες της φυσικής, είναι ένα φυσικό μέγεθος που εκφράζει το μέτρο της αταξίας ή το μέγεθος της αποδιοργάνωσης ενός συστήματος. Και έρχεται να τονίσει ότι σε ένα κλειστό, απομονωμένο σύστημα η εντροπία αυξάνει πάντα. Η βρύση στο νεροχύτη σκουριάζει, ο ξεχασμένος κήπος γεμίζει αγριόχορτα, το αυγό σπάει, ο σοβάς καταρρέει. Τα πάντα τείνουν να αποδιοργανωθούν. Και η οικονομία «πνέει τα λοίσθια» όταν αναπαρίσταται ως κλειστή κυκλική κίνηση. Αυτό άλλωστε το υπαγορεύει η αρχή της διατήρησης της ύλης και ενέργειας, αλλά η αρχή αυτή αναφέρεται στη διατήρηση της ποσότητας και όχι της ποιότητας της ύλης - ενέργειας, η οποία προφανώς αλλοιώνεται.

Η οικονομία βασίζεται στην ανταλλαγή ενέργειας. Οι άνθρωποι εργάζονται, παράγουν και τροφοδοτούν έτσι το σύστημα με την παραγωγή τους (ενέργεια) ώστε να μπορεί να υφίσταται και να μην διαλυθεί. Οι τράπεζες και τα πολύπλοκα τραπεζικά προϊόντα κατέστησαν το σύστημα πιο περίπλοκο. Αυτό σημαίνει ότι η εντροπία του μειώθηκε. Άρα θα πρέπει να τροφοδοτηθεί με περισσότερη ενέργεια ώστε η συνολική εντροπία συστήματος - περιβάλλοντος να αυξηθεί και να μην παραβιαστεί ο νόμος της θερμοδυναμικής. Και οι άνθρωποι πρέπει να δουλεύουν όλο και περισσότερο, καθώς το σύστημα διψά για ενέργεια, μόνο και μόνο για να διατηρήσει την πολυπλοκότητά του. Και όσο οι άνθρωποι δεν παράγουν τόση ενέργεια όση χρειάζεται το σύστημα για την διατήρηση της πολυπλοκότητάς του, αυτό σημαίνει ότι η οικονομία αναγκαστικά θα φθάσει σε μία κορύφωση της ανάπτυξης της και ύστερα θα αρχίσει να φθίνει.

Το μόνο φρένο στην αποδόμηση μίας οικονομίας, είναι οι κυβερνητικές ή άλλες πολιτικές παρεμβάσεις. Για αυτό και οι εκάστοτε πολιτικές νουθεσίες είναι καθοριστικές για να μην θυμίζει μία οικονομία ένα χαλασμένο αχλάδι.

Συγκεκριμένα η ελληνική οικονομία δεν πρέπει να παρουσιάζει αδράνεια στις αναγκαίες αλλαγές που πρέπει να γίνουν, μετά τη χρεοκοπία της χώρας, διότι ο μαρασμός της χώρας θα είναι νομοτελειακός. Η εντροπία θα είναι ο τιμωρός, αν συνεχιστεί η αφαίμαξη και το στράγγισμα της όποιας ρευστότητας απέμεινε στους πολίτες. Αν δεν παραχθεί νέος πλούτος, προκειμένου να καλύψει τις δαπάνες της. Οι οποίες πρέπει κι αυτές να εξορθολογιστούν και να αναπτυχθούν δραστηριότητες με την προσέλκυση νέων επενδύσεων.