Κανονικότητα και Βόρεια Μακεδονία

Ενδιαφέρουσες και σε έναν βαθμό θεμιτές- οι προεκλογικές μεγαλοστομίες. Μετά την απομάκρυνση όμως από την κάλπη, η στρατηγική του νικητή τείνει να προσγειώνεται στον αεροδιάδρομο του ρεαλισμού.

Συνεβη στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, που έσκισε τα μνημόνια υλοποιώντας μνημονιακές υποχρεώσεις. Συμβαίνει και στην περίπτωση της Νέας Δημοκρατίας που εξελέγη διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά της ενάντια σε μια Συμφωνία, όπως είναι εκείνη των Πρεσπών, την απαρέγκλιτη εφαρμογή της οποίας τώρα αξιώνει. Ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, μεταβαίνει την Τρίτη, 26 Νοεμβρίου, στα Σκόπια για επαφές με την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας. Μια ηγεσία με την οποία είχε επαφές προ ημερών στη Θεσσαλονίκη και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.

Φωτογραφίες, ωστόσο, από τις συναντήσεις του κ. Μητσοτάκη με τον κ. Ζάεφ (οι δυο τους είχαν συναντηθεί και στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Σεπτέμβριο) δεν θα βρείτε στον λογαριασμό του Ελληνα πρωθυπουργού στο Twitter. Ενδεχομένως το επικοινωνιακό επιτελείο του να φοβάται τα σχόλια που ίσως να προκαλούσε ένα τέτοιο πρωθυπουργικό «τιτίβισμα». Φωτογραφίες θα βρείτε, αντιθέτως, στον λογαριασμό του Ζόραν Ζάεφ, η παράταξη του οποίου όμως οδεύει προς πρόωρες εκλογές τον ερχόμενο Απρίλιο, με ορατό τον κίνδυνο να τις χάσει.

Θα προτιμούσε η ελληνική κυβέρνηση, η όποια ελληνική κυβέρνηση, ως μελλοντικό συνομιλητή της το VMRO-DPMNE των Μίτσκοσκι και Νικολόσκι; Λαμβάνοντας υπόψη το πρόσφατο παρελθόν της διακυβέρνησης Γκρούεφσκι, η απάντηση στο ερώτημα κανονικά θα έπρεπε να είναι αρνητική. Θετικη είναι αντιθέτως πλέον, μέσα σε συνθήκες «κανονικότητας», η στάση της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Και παραδόξως, οι Ελληνες ψηφοφόροι δεν δείχνουν πια να ενοχλούνται ή να καλούν σε συλλαλητήρια, ούτε να εγκαλούν την τρέχουσα κυβέρνηση επειδή εκείνη αξιώνει την εφαρμογή μιας Συμφωνίας, την οποία άλλοτε αποκήρυσσε ως «εθνικά επιζήμια». Οπως δεν είχε φανεί να ενοχλούνται και τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να αρχίσει να υλοποιεί όλες εκείνες τις μνημονιακές δεσμεύσεις, τις οποίες άλλοτε αποκήρυσσε ως «εθνικά επιζήμιες». Διότι είναι ενδιαφέρουσες -και σε έναν βαθμό θεμιτές- οι μεγαλοστομίες, αλλά μόνο προεκλογικά.