Κύκλωμα χρυσού: Ο Ινδός και η κόµπρα του

Διάβασα και ξαναδιάβασα τα σχετικά µε τον κύριο Ριχάρδο και το µόνο που κατάλαβα είναι ότι ο άνθρωπος είχε αναπτύξει µια εµπορική δραστηριότητα τη σηµασία της οποίας δεν αντιλαµβανόµαστε.

Ο κατηγορούµενος συνέλαβε µερικές αλήθειες που ξεπερνούν την αντίληψη των ενεχυροδανειστηρίων.

Πρώτον, ότι πολλοί Ελληνες είναι πρόθυµοι να πουλήσουν την ψυχή τους και άλλα τιµαλφή, διότι δεν συνάδουν µε την κλασική ελληνική λιτότητα. Για τον ίδιο λόγο, ελάχιστοι είναι εκείνοι που επιθυµούν να τα αγοράσουν.

∆εύτερον, ότι ο µοναδικός τρόπος να απαλλαγούµε από τον αχρείαστο χρυσό και τα διαµάντια µας είναι να τα πουλήσουµε στους Ανατολίτες. Η µεγαλύτερη αγοράστρια χρυσού στον κόσµο είναι η Ινδία. Εσείς, αν ήσασταν Ινδός, αγαπητέ αναγνώστη, αν φορούσατε ένα σαρίκι σαν ταψί και αν κρατούσατε µια κόµπρα, πού θα προτιµούσατε να επενδύσετε; Σε ρουπίες που υποτιµώνται συνεχώς έναντι του δολαρίου ή στις αιώνιες ελληνικές αξίες;

Τρίτον, ότι όλοι οι Έλληνες λατρεύουµε τα κινεζικά ενδύµατα για τη φινέτσα και την αντοχή τους. Και προσέξτε, αγαπητέ αναγνώστη, όσα κινεζικά ενδύµατα εισήγαγε ο κατηγορούµενος δεν έµειναν απούλητα. Ισως να µην υπάρχουν τιµολόγια για να το πιστοποιήσουν, αλλά και ο πιο χαζός καταλαβαίνει ότι, αν δεν υφίστατο αγοραστικό ενδιαφέρον, το εµπόριο θα είχε διακοπεί.

Θα µπορούσε ο επιχειρηµατίας να ανταλλάσσει απευθείας τα δαχτυλίδια µε παντελόνια και σακάκια κατασκευασµένα στη Σανγκάη. ∆εν το έπραξε από λεπτότητα για να µη θίξει τη φιλοτιµία των Ελλήνων, αλλά και επειδή ήθελε να εξυπηρετήσει κάτι Κινέζους φίλους του. Με το ίδιο πνεύµα εξυπηρέτησης κινήθηκαν τράπεζες και άλλοι επιχειρηµατίες, όµως δεν είδα πουθενά αλλού χειροπέδες.

Προφανώς, οι διωκτικές Αρχές δεν αντιλαµβάνονται πόσο σηµαντικό είναι το διεθνές εµπόριο και πόσο θα στενοχωρηθούν οι Ινδοί και οι κόµπρες τους τώρα που θα διακοπούν οι πωλήσεις ελληνικού χρυσού στις πλατείες των ινδικών χωριών.