Ώρες ευθύνης

Υπάρχουν πολλοί τρόποι που ένας άνθρωπος, µια κοινωνική οµάδα, ένα πολιτικό κόµµα, ακόµα και µια ολόκληρη κοινωνία, καταγράφουν ή αντιλαµβάνονται τα όσα συµβαίνουν γύρω τους. Ακόµα και για κορυφαία γεγονότα υπάρχουν διαφορετικές εκτιµήσεις.

Κι αυτό ίσως είναι η ουσία της ∆ηµοκρατίας. ∆ίνει τη δυνατότητα διαφορετικών κρίσεων και εκτιµήσεων και εποµένως δίνει και στον πολίτη την επιλογή.

Επιλογή, θαυµάσια έννοια. Φτάνει να µην το ρίχνεις κυριολεκτικά στην «τρελή» και αντί να πεις ευθέως την άποψή σου, είτε να κρύβεσαι και να σιωπάς, είτε να διαστρέφεις την πραγµατικότητα στο όνοµα του µικροκοµµατικού οφέλους.

Τούτη εδώ η στήλη, πριν ακόµα το θέµα των «µακεδονικών» σχολικών κινητοποιήσεων πάρει τις πραγµατικές πολιτικές διαστάσεις των τελευταίων ηµερών, είχε επισηµάνει τον κίνδυνο από τη σταδιακή και οργανωµένη διείσδυση των νεοναζιστικών αντιλήψεων και πρακτικών στα σχολεία.

Αντιλήψεις και πρακτικές που αναζητούσαν εδώ και καιρό θέµα για ενιαία και πανελλαδική έκφραση. Και καταλληλότερο βέβαια πεδίο από αυτό των εθνικών θεµάτων δεν υπάρχει, ιδιαίτερα όταν και σε αυτό έχει διαρραγεί η µέχρι πριν από λίγο καιρό εθνική γραµµή που διαπερνούσε στο όχι και τόσο µακρινό παρελθόν το σύνολο των δηµοκρατικών πολιτικών κοµµάτων.

Οι εκλογές γαρ εγγύς και νυν υπέρ ψήφων ο αγών, που θα έλεγε και µια ψυχή… Και στο φώναξαν κατάµουτρα, όχι οι πιτσιρικάδες ορισµένων σχολείων της Βορείου Ελλάδος, αλλά εκείνοι που τους το έδωσαν να το κρατούν.

«Η ∆ηµοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» φώναξαν οι εχθροί και της ∆ηµοκρατίας και της Μακεδονίας, µπας και δεν καταλάβεις από πού σου έρχεται η φωνή. Και δυστυχώς εµφανίστηκαν, όπως σε κάθε περίπτωση, οι καλοθελητές. Πρώτοι πρώτοι οι συµφωνούντες και δη από την αξιωµατική αντιπολίτευση. Και καλά, οι παλαιά θητεύσαντες στον «πατριωτισµό» δεν θα µπορούσαν να λείπουν… Ο αρχηγός δεν θα έπρεπε να τηρήσει τις αναγκαίες αποστάσεις από βαθιά αντιδηµοκρατικά, αντικοινοβουλευτικά φαινόµενα;

Ακολούθησαν οι απολιτίκ πολιτικοί. Ένα νέο είδος πολιτικού, που µισεί την πολιτική όταν σε αναγκάζει να πάρεις θέση. «Εξω τα κόµµατα από τα σχολεία» σήµερα, από τα πανεπιστήµια χτες, τους χώρους δουλειάς αύριο, την κοινωνία στο τέλος, να αφήσουµε τον δρόµο ορθάνοιχτο στον φασισµό, που αφού παρέδωσε τη µισή Κύπρο στην Τουρκία έρχεται να κάνει µαθήµατα «πατριωτισµού» στα παιδιά µας για την προδοτική στάση της ∆ηµοκρατίας στο «Μακεδονικό».

Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν τι ετοιµάζεται για το αύριο σε Ευρώπη και Ελλάδα έχουν τεράστια ευθύνη. Ε, και στο τέλος σε αυτήν τη ζωή δεν ανταλλάσσονται τα πάντα µε ένα σακί ψήφων...