Περιµένοντας τους βαρβάρους

«Να μη διαπραγµατευόµαστε από φόβο, αλλά να µη φοβόµαστε και να διαπραγµατευτούµε» είχε πει κάποτε ο Τζον Κένεντι, αλλά στην Αθήνα δεν τον άκουσε κανείς. Εδώ και δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις αντιµετωπίζουν το ακανθώδες ζήτηµα της υφαλοκρηπίδας σαν «τενεκεδάκι». Αυτήν τη φορά, όµως, όσο κι αν το κλωτσήσουν, δεν θα πάει παρακάτω.

Η υιοθέτηση του χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας» από την τουρκική διπλωµατία και το αµφιλεγόµενο µνηµόνιο συνεργασίας της Τουρκίας µε την κυβέρνηση της Λιβύης είναι «προειδοποιητικές βολές» στην επιχείρηση επέκτασης των στρατηγικών συµφερόντων της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο και τη δηµιουργία τετελεσµένων.

Τα τελευταία 24ωρα τα γεγονότα είναι πυκνά: Μητσοτάκης και Ερντογάν συναντώνται και µοιράζονται στιγµές αµηχανίας, η Αθήνα προχωρά στην απέλαση του Λίβυου επιτετραµµένου, µια κίνηση που εκλαµβάνεται περισσότερο ως αποτυχία αποτροπής της διαφαινόµενης κρίσης και λιγότερο ως ένδειξη ισχύος, ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας, Ντονµέζ, προαναγγέλλει νέες γεωτρήσεις και έρευνες, αφήνοντας να εννοηθεί ότι τα νέα τουρκικά σχέδια επικεντρώνονται στο Λιβυκό Πέλαγος.

Την ίδια ώρα που ελληνικά υποβρύχια, µακριά από τις βάσεις τους και δίχως επιχειρησιακό στήριγµα, παίζουν τη γάτα µε το ποντίκι µε τις τουρκικές φρεγάτες στη θαλάσσια περιοχή γύρω από το Καστελόριζο, η Αγκυρα µεταφέρει την αντιπαράθεση στην υφαλοκρηπίδα της Κρήτης και µετρά τις αντιδράσεις και κυρίως την αποφασιστικότητα της Αθήνας σε περίπτωση που επιχειρήσει να στείλει τα πλοία της στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Αν πρέπει να στοιχηµατίσει κανείς στα σενάρια για τις επόµενες κινήσεις της Τουρκίας στη γεωπολιτική σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου, τότε το σενάριο της αποκλιµάκωσης θα είναι το λιγότερο δηµοφιλές. Ολα δείχνουν πως η Αγκυρα, αν δεν καταφέρει να σύρει την Αθήνα στο τραπέζι των διαπραγµατεύσεων για τη συνδιαχείριση-συνεκµετάλλευση των ενεργειακών πόρων, θα συνεχίσει να τραβά το σχοινί µέχρι να σπάσει. Οι Κασσάνδρες ψιθυρίζουν ότι έχουµε µπει σε «σπιράλ» σύγκρουσης, µε τις πιθανότητες «ατυχήµατος» να αυξάνονται επικίνδυνα.

Η Τουρκία φέρνει τον κόµπο στο χτένι και η ελληνική πλευρά θα πρέπει να διαπραγµατευτεί, να πάρει αποφάσεις και να κάνει επιλογές που θα καθορίσουν σε µεγάλο βαθµό το µέλλον της χώρας. Η Αθήνα πρέπει να εξαντλήσει τα διπλωµατικά µέσα που διαθέτει και από την άλλη να καταστρώσει ένα ξεκάθαρο σχέδιο για τη µέρα που τουρκικό τρυπάνι µε συνοδεία πολεµικών πλοίων θα εµφανιστεί στον ορίζοντα ανατολικά ή νότια της Κρήτης.

Σε μία περίοδο κατά την οποία η Τουρκία ερµηνεύει το διεθνές δίκαιο µε βάση τα συµφέροντά της, βάζει στο τραπέζι τα πάντα και ζητά τα πάντα, κάθε σοβαρή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία πρέπει να αριστεύσει στις ασκήσεις ψυχραιµίας και παράλληλα να προετοιµάζεται για όλα τα σενάρια. Ειδικότερα όταν ένα από αυτά είναι το ενδεχόµενο ενός θερµού επεισοδίου.