Oταν έκλαψε η Νίτσα...

Μια μέρα μπήκα σε ένα βιβλιοπωλείο στο κέντρο. Από καιρό ήθελα να ξεφυλλίσω αυτό το βιβλίο που πέρασε πολύ γρήγορα στα μπεστ σέλερ. Κοίταξα δεξιά και αριστερά στους πάγκους, και το εντόπισα αμέσως πλάι στα ημερολόγια και τις γομολάστιχες. Γύρισα για να διαβάσω το οπισθόφυλλο:

• Η Μαρίνα Νικολάου είναι μια επιτυχημένη συμβολαιογράφος, παντρεμένη με τον Ανδρέα Οικονομίδη και έχει δύο παιδιά. Ο μεγάλος της γιος ο Λαέρτης τελειώνει φέτος το ιδιωτικό και ετοιμάζεται να δώσει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Να όμως που το νεαρό της ηλικίας στάθηκε εμπόδιο σε αυτό το σκοπό καθώς έμπλεξε με κακές παρέες και άρχισε να πίνει αλκοόλ και να ξενυχτάει στα κλαμπ. Σχεδόν μισοκοιμισμένος στο θρανίο για μήνες, κίνησε το ενδιαφέρον του καθηγητή του Λαέρτη Χρυσοστόμου ο οποίος και κάλεσε τη μητέρα του για να κάνει τις απαραίτητες συστάσεις. Η συνάντηση αυτή έμελλε να αλλάξει τη ζωή των δύο, αφού ο έρωτας τους χτύπησε την πόρτα.

Από τη σύντομη περιγραφή και μόνο διαπιστώνει αμέσως ο αναγνώστης ότι πρόκειται για «ροζ λογοτεχνία». Ενας όρος που χρησιμοποιείται κυρίως στις αγγλόφωνες χώρες για μυθιστορήματα που μέσα από τις ερωτικές σχέσεις προβάλλουν στερεότυπα και εύπεπτα νοήματα συγκινώντας το γυναικείο κοινό. Ενα προϊόν μιας ισχυρής βιομηχανίας ανάγνωσης που απευθύνεται στο λαϊκό αίσθημα και το δονεί με συγγραφικές συνταγές που πάντα πετυχαίνουν. Δηλαδή με την αιώνια αναζήτηση του τέλειου ερωτικού συντρόφου με απώτερο στόχο τον γάμο και την αποκατάσταση. Οι ήρωες που παρελαύνουν από τις σελίδες αυτών των βιβλίων είναι σέξι, εύποροι, γενναιόδωροι και καλοί εραστές.

Απορώ πώς βρέθηκε αυτό το βιβλίο «ελαφριάς λογοτεχνίας» στα ράφια του διανοουμενίστικου βιβλιοπωλείου. Ενας ξερακιανός μεσήλικας με γυαλιά μυωπίας που μόλις αγόρασε το  ψυχοθεραπευτικό σύγγραμμα του Μιούζιλ «Ο άνθρωπος με τις χίλιες ιδιότητες» κούνησε το κεφάλι του.

Πρέπει να το παραδεχθούμε. Στη χώρα μας δεν διαχωρίζεται η λογοτεχνία γενικά από τη «ροζ» λογοτεχνία. Αν και το κοινό εντέλει διαχωρίζεται σε διανοουμένους που έχουν γνώση της ανωτερότητας τους και αναγνώστριες βήτα κλάσης που διεκδικούν το κομμάτι τους στο όνειρο μέσα από τις σελίδες τέτοιων ελαφρών αναγνωσμάτων. Τη «ροζ» λογοτεχνία πολλοί εμίσησαν.

Τα κέρδη, όμως, από τις συχνά υψηλές πωλήσεις ουδείς. Οι εκδότες βάζουν «νερό στο κρασί τους» και μυθιστορήματα «ροζ λογοτεχνίας» στα τυπογραφεία τους. Συχνό φαινόμενο στα ελληνικά βιβλιοπωλεία να στέκουν δίπλα δίπλα στο «Οταν έκλαψε ο Νίτσε» του Ι. Γιάλομ αναγνώσματα «ροζ» λογοτεχνίας που θα μπορούσαν λόγω της επίπεδης γραφής και της φτήνιας στην πλοκή τους να φέρουν τον τίτλο «Οταν έκλαψε η Νίτσα».