Παλιά µοντέλα, γνώριµα και βολικά

Nοέµβρης 2009. Η πόρτα των αγορών αρχίζει να σφραγίζει. Στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και στο υπουργείο Οικονοµικών, εκεί δηλαδή που ήξεραν πως λεφτά δεν υπήρχαν, ο πυρετός ανέβαινε. Από τις δραµατικές εκείνες ώρες, µεσολάβησαν πολλά. Οι εκατό µήνες και κάτι που ακολούθησαν µε σχεδόν 3.500 µέρες µνηµονίων, ανεργίας, λιτότητας και κρίσης σηµάδεψαν βαθιά την Ελλάδα και διέλυσαν χιλιάδες νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Αν βγάλουµε από το κάδρο ανέξοδες ερµηνείες που θέλουν σκοτεινά κέντρα να εκµεταλλεύονται µια στιγµή (!) αδυναµίας στη χώρα για να τη «γονατίσουν» και να την «ξεκοκαλίσουν», θα παραδεχθούµε πως το 2009 χρεοκόπησε ένα ανεπαρκές, ελλειµµατικό παραγωγικό µοντέλο που κυριαρχούσε στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Για πολλούς δε που ήξεραν να διαβάζουν τις εξελίξεις και δεν έκαναν τη στρουθοκάµηλο εντός και εκτός Ελλάδας, ήταν σαφές και µάλιστα πολύ πριν από το 2009 πως πλησιάζαµε σε δηµοσιονοµικό αδιέξοδο.

Σήµερα, µε µια χαµένη δεκαετία στην πλάτη -µε ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα- το ερώτηµα πλανάται πιεστικό πάνω από την ελληνική οικονοµία: Κινούµαστε στη σωστή κατεύθυνση επαρκώς γρήγορα και επαρκώς αποτελεσµατικά; Ή µήπως οι Κασσάνδρες που προειδοποιούν ήδη για τον κίνδυνο µιας νέας κρίσης -στη σκιά και ενός επιδεινούµενου διεθνούς περιβάλλοντος- θα αποδειχθούν, σε καµιά διετία, τελικά όχι και τόσο Κασσάνδρες;

Καλώς ή κακώς σε αυτόν τον κόσµο η χώρα δεν υπάρχει µόνη της. Καλώς ή κακώς χρειάζεται τα χρήµατα άλλων και µάλιστα σε πολύ µεγάλες ποσότητες, µέσω επενδύσεων αλλά και βιώσιµου δανεισµού για να µπορέσει να αναπτυχθεί και να µην εκτροχιαστεί -πάλι- δηµοσιονοµικά.

Και σε αυτό το κοινό -των διεθνών αγορών και των επενδυτών- η χώρα πρέπει να έχει σχέδιο  που θα εµπνέει εµπιστοσύνη, περιορίζοντας το ρίσκο αρνητικών εκπλήξεων, υλοποιώντας ταχύτατα ένα νέο παραγωγικό µοντέλο που µπορεί να την οδηγήσει στη διατηρήσιµη ανάκαµψη που χρειάζεται.

Πρόκειται για δρόµο δύσκολο και απαιτητικό. Και σίγουρα για έναν δρόµο που, τουλάχιστον από τη σκοπιά των οικονοµολόγων και των τεχνοκρατών, δεν µπορεί να τον ταξιδέψει η χώρα µε παλιά µοντέλα. Μπορεί να είναι γνώριµα ή βολικά, αλλά δεν φτάνουν.