Ακουμπώντας στο παρελθόν – Κοιτάζοντας στο μέλλον

Με το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιουλίου ο ελληνικός λαός έθεσε στον ΣΥΡΙΖΑ το «λενινιστικής καταγωγής» ερώτημα  «τι να κάνουμε;». Το ποσοστό του σχεδόν 32%, που καθιστά το Κόμμα μας το μεγάλο κόμμα της Αριστεράς και στη χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη, μας «εξαναγκάζει» να πάρουμε πρωτοβουλία ιστορικών διαστάσεων, ώστε η λαϊκή δυναμική που εκφράσθηκε με την στήριξη του ψηφοδελτίου μας, να μην εξαντληθεί σε κινήσεις τακτικισμού αλλά να εδραιωθεί και να αποκτήσει πολιτικά χαρακτηριστικά, που θα οδηγήσουν στην ηγεμονία των ιδεών και των απόψεών μας.

Επομένως, η ανασυγκρότηση, η αναζωογόνηση και η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν ζητήματα ζωτικής πολιτικής σημασίας, αφού θα προσδιορίσουν καθοριστικά την φυσιογνωμία και την πορεία του προοδευτικού δημοκρατικού κινήματος στη χώρα τα επόμενα χρόνια κι αυτό δημιουργεί μια επί πλέον ευθύνη σε όλους μας. Γιατί πλέον η υπόθεση δεν αφορά μόνον τον ΣΥΡΙΖΑ…..

Και αφού δεν αφορά μόνον τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά το σύνολο της προοδευτικής κοινωνίας, είναι απολύτως αναγκαίο, ο ΣΥΡΙΖΑ να διευρυνθεί και να συντονισθεί με πολιτικές δυνάμεις, κινήσεις ή πρόσωπα που τον ενίσχυσαν στην εκλογική μάχη και τον κατέστησαν ηγεμονική δύναμη. Επιπλέον, η διεύρυνση της κομματικής μας βάσης οφείλει να στοχεύσει στη διαμόρφωση μιας νέας, αριστερής, δημοκρατικής, προοδευτικής, οικολογικής πρότασης εξουσίας, που να εκφράζει «τους πολλούς και τους αποκάτω» αλλά ταυτόχρονα να απαντά και στα μεγάλα ζητήματα τόσο της χώρας όσο και του κόσμου. Γιατί στην τρέχουσα εποχή εμείς της ανανεωτικής αριστεράς γνωρίζουμε πολύ καλά το «αξεδιάλυτο» των οικονομικών σχέσεων σε υπερεθνικό επίπεδο.

Η βασική, λοιπόν, στόχευση του νέου πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα εξαντλείται στη διεκδίκηση  της κυβέρνησης, αλλά θα περιλαμβάνει τη ριζική αλλαγή, τον θεσμικό εκσυγχρονισμό, τον κοινωνικό μετασχηματισμό και την προοδευτική μεταρρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας. Στην διαμόρφωση του νέου αυτού προγραμματικού σχεδίου, οφείλουμε να λάβουμε υπόψη τόσο την πλούσια θετική εμπειρία αλλά και τα λάθη της δικής μας διακυβέρνησης μας, όσο και τα τεκταινόμενα στον ευρωπαϊκό αλλά και ευρύτερο αριστερό, προοδευτικό χώρο. Ταυτόχρονα οφείλουμε να είμαστε  ανοικτοί σε πρωτοποριακές ιδέες, προωθημένες απόψεις, τολμηρές πρωτοβουλίες που θα κάνουν την δημοκρατική, οικολογική αριστερά πρωταγωνιστή και διαμορφωτή των εξελίξεων.

Το νέο ολιστικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει τη στρατηγική-προγραμματική εναλλακτική μας πρόταση, απέναντι στη πολιτική του αυταρχικού μεταμνημονιακού νεοφιλελευθερισμού που εφαρμόζει η «επιτελική», ακραία συντηρητική και με έντονο άρωμα «ακροδεξιάς» κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μια πολιτική που προσδιορίζεται από: εκποίηση δημόσιων αγαθών, «δωράκια» σε φίλους επιχειρηματίες, ανάπτυξη για λίγους και επανάκαμψη της πολιτικο-μιντιακής διαπλοκής,, πρωτοκαθεδρία του κέρδους έναντι του ανθρώπου και των αναγκών του, ενίσχυση του αυταρχισμού και περιστολή ατομικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, συνεχείς θεσμικές εκτροπές αλλά  και απαράδεκτα δημαγωγικά παιγνίδια  «πατριδοκαπηλείας,  που ενισχύουν επικίνδυνα φαινόμενα ρατσισμού, μίσους και φόβου στη κοινωνία.

Αφού περιγράψαμε αδρομερώς την απάντηση στο αρχικό ερώτημα «τι να κάνουμε», και προσδιορίσαμε την απάντηση στο ερώτημα «για ποιους θα το κάνουμε», οφείλουμε να απαντήσουμε και στο τελικό ερώτημα «με ποιους θα το κάνουμε». Αυτό το ιστορικών διαστάσεων εγχείρημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ερήμην του συνόλου των ανθρώπων που τοποθετούνται στο μεγάλο προοδευτικό ρεύμα της χώρας. Και είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι αυτό το τρίτο ερώτημα, δηλαδή με ποιους θα το κάνουμε έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της δημόσιας συζήτησης.

Στη σημείο αυτό πρέπει να είμαστε απόλυτα καθαροί. Με αφετηρία ότι όλοι οι προσερχόμενοι στον διάλογο εντάσσουν εαυτούς στον προοδευτικό, αντιρατσιστικό, αντιφασιστικό και δημοκρατικό χώρο, δεν ενδιαφέρουν οι καταγωγικές απόψεις κανενός. Ούτε κάποιες απόψεις είναι «πιο σωστές» από κάποιες άλλες αλλά ούτε και τα «ένσημα αγωνιστικότητας» προσδίδουν επί πλέον ειδικό βάρος. Το παράδειγμα της προδικτατορικής ΕΔΑ απαντά εν μέρει στο κρίσιμο ερώτημα. Κοινή συνισταμένη  της προοδευτικής συσπείρωσης είναι η μάχη για μια ευημερούσα κοινωνία, με βάση τις αρχές της δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης για όλους, της προστασίας του περιβάλλοντος, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της προστασίας των εργαζομένων και των πιο αδύναμων, της αλληλεγγύης, της ενίσχυσης των δικαιωμάτων, της ανοικτής δημοκρατικής κοινωνίας, της ενεργού λαϊκής συμμετοχής, της διαφάνειας και της λογοδοσίας.

Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι πρέπει να υπάρχει ταυτότητα μέσων και σκοπών. Δεν είναι δυνατόν να στοχεύεις στους πολλούς ερήμην τους, να εκπροσωπείς τους από κάτω «εν τη απουσία» τους, να «οικολογίζεις» χωρίς οικολογική σκέψη και να επιδιώκεις τον δημοκρατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας χωρίς τον Δήμο. Το 2015 αποτελέσαμε την τομή στα πολιτικά πράγματα, ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε τη συνέχειά της.