Νεοφιλελεύθερες διαστροφές

Είναι προφανές ότι στη Νέα ∆ηµοκρατία δεν τα πάνε καλά µε την ελληνική ιστορία. ∆εν έχουν, για παράδειγµα, ακούσει ποτέ για το Κόµµα των Ριζοσπαστών, στα Επτάνησα, που ξεσήκωσε τον λαό των Ιονίων Νήσων κατά της αγγλικής κατοχής, συµβάλλοντας καθοριστικά στην ένωση µε την Ελλάδα.

Αλλά ούτε µε την ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία τα πάνε καλά. Παραδείγµατος χάριν, δεν πληροφορήθηκαν -όπως φαίνεται- ποτέ για τους Ιταλούς Ριζοσπάστες, τον Πανέλα και το Partito Radicale και τους αγώνες τους για τις ατοµικές και κοινωνικές ελευθερίες, από την κατάργηση της θανατικής ποινής µέχρι τα δικαιώµατα των οµοφυλοφίλων.

Και βέβαια αγνοούν παντελώς ακόµα και την ιστορία του δικού τους πολιτικού χώρου, καθώς -όπως φαίνεται- δεν γνωρίζουν ότι πριν από τη (µεταπολιτευτική) Νέα ∆ηµοκρατία ο Κωνσταντίνος Καραµανλής ηγήθηκε της ΕΡΕ, δηλαδή της Εθνικής… Ριζοσπαστικής Ενωσης!

Οπότε, µε τόση άγνοια, µην έχοντας καν ανοίξει ένα λεξικό, από πού κι ως πού να έχουν υπόψη τους ότι «ριζοσπαστικός είναι αυτός που ανήκει ή που αναφέρεται στον ριζοσπάστη, που επιδιώκει ριζική και άµεση µεταβολή των καθιερωµένων και παγιωµένων κοινωνικών θεσµών».

Για τα στελέχη της αξιωµατικής αντιπολίτευσης, λοιπόν, οι λέξεις «ριζοσπάστης», «ριζοσπαστικός» και βέβαια «ριζοσπαστικοποίηση» το µόνο που τους φέρνουν στο µυαλό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πρόκειται για Συνασπισµό… Ριζοσπαστικής Αριστεράς, και η εφηµερίδα «Ριζοσπάστης», που ως γνωστόν -αν όχι για όλους, τουλάχιστον για τους περισσότερους- είναι η εφηµερίδα του Κοµµουνιστικού Κόµµατος Ελλάδας.

Βάσει αυτών που «ξέρουν» λοιπόν και κυρίως βάσει αυτών που αγνοούν, είναι λογικό οι σηµερινοί νεοδηµοκράτες να θεωρούν ότι η ριζοσπαστικοποίηση είναι κάτι αρνητικό που πρέπει να το αντιµάχονται, θάβοντας, στο όνοµα του νεοφιλελευθερισµού, όλες τις παρακαταθήκες που τους άφησε ο ιδρυτής της Ν∆.

Και άµεση συνέπεια αυτής της «άγνοιας» είναι η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι πρέπει, µε αφορµή τις µαθητικές καταλήψεις, «να βρεθούµε όλοι µαζί απέναντι σε αυτούς οι οποίοι επιδιώκουν να ριζοσπαστικοποιήσουν τη νέα γενιά, εξυπηρετώντας έτσι τις αλλότριες, δικές τους κοµµατικές επιδιώξεις».

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι, προσδίδοντας αρνητικό πρόσηµο στη ριζοσπαστικοποίηση, αυτοί που προσπαθούν να εξυπηρετήσουν «αλλότριες, δικές τους κοµµατικές επιδιώξεις» είναι οι νεοφιλελεύθεροι, από τον σηµερινό πρόεδρο της Ν∆ και τους λογογράφους του,  µέχρι τα στελέχη της Ν∆ σαν τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη.