Το ΔΝΤ θέλει. Η Ευρώπη μπορεί;

Το λουκέτο στην αντιπροσωπεία του ΔΝΤ στην Αθήνα (που στεγαζόταν στον 8^ο όροφο του κτιρίου της Τράπεζας της Ελλάδας στην οδό Αμερικής) πιθανόν και ο περιορισμός της δανειακής έκθεσης της Ελλάδας στο Ταμείο με πρόωρη εξόφληση ακόμη 2 δισ. ευρώ μέσα στο 2020 είναι μια κίνηση που για την κυβέρνηση σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και την πορεία προς μια νέα.

Η αλήθεια είναι ότι από την εποχή του Μπομπ Τράα, ενός αμφιλεγόμενου προσώπου που λειτούργησε ως τοποτηρητής του Ταμείου στην Αθήνα στις αρχές των μνημονίων, του Πολ Τόμσεν, που συνταξιοδοτείται σήμερα χωρίς να δει την Ελλάδα να αποχωρεί από το ευρώ, μέχρι τη σαφώς πιο εποικοδομητική θητεία του «Θεσσαλονικιού» Γουές ΜακΓκρου στην Αθήνα και του διαδόχου του Ντένις Μπότμαν, που είναι και εκείνος ο οποίος θα κλείσει την πόρτα του γραφείου, έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι. Πλέον η Κριστίν Λαγκάρντ βρίσκεται στο τιμόνι της ΕΚΤ, θετική κατ' αρχήν στο αίτημα για χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, το οποίο υποστηρίζει και η διάδοχός της στο Ταμείο Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα. 

Tην ίδια ώρα όλοι, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού αναγνωρίζουν τη μεγάλη πρόοδο που έχει κάνει η ελληνική οικονομία και την πορεία ανάκαμψης που ξεκίνησε πριν τρία χρόνια και συνεχίζεται στην Ελλάδα, καθώς η οικονομία παραμένει σε τροχιά ανάπτυξης ενώ οι συμφωνημένοι στόχοι επιτυγχάνονται και με το παραπάνω. Οταν, όμως, η ώρα, σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, φθάνει στο «λογαριασμό» όλοι κοιτούν προς την Ευρώπη, και συγκεκριμένα προς το Βερολίνο.

Εκεί, στο γραφείο του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, όπου παίχθηκε μια σειρά από δραματικά επεισόδια στα χρόνια της κρίσης, εκεί που «πάγωσε» σειρά ελληνικών αιτημάτων, ορισμένα εκ των οποίων φέρεται να αντιμετώπιζαν με σχετική συμπάθεια και η κυρία Λαγκάρντ αλλά και η κυρία Μέρκελ, θα μετρηθούν τα κουκιά για τη μείωση των  στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα σε λίγο καιρό.

Βεβαίως στην καρέκλα του «τσάρου» της γερμανικής οικονομίας δεν είναι ο γνωστός, «τσεκουράτος» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, οι συσχετισμοί είναι διαφορετικοί, όπως επίσης και η κατάσταση στην ελληνική οικονομία, και στην ελληνική πολιτική σκηνή δεν συγκρίνονται με παλαιότερους, δύσκολους, καιρούς.

Αυτό, όμως, από μόνο του είναι σαφώς απαραίτητη, αλλά δεν είναι βέβαιο πως θα αποτελέσει και την ικανή συνθήκη για να ικανοποιηθούν τα ελληνικά αιτήματα στο 100%. Το μόνο βέβαιο είναι πως από την άνοιξη με το κλείσιμο του γραφείου του ΔΝΤ στην Αθήνα μπαίνει στην τελική ευθεία η πραγματική μάχη που όλοι ελπίζουν να λήξει θετικά με χαμηλότερους στόχους για πλεονάσματα στον προϋπολογισμό του 2021 το φθινόπωρο του φετινού έτους. Υπό το βλέμμα, φυσικά, και του ΔΝΤ, το οποίο θα συνεχίσει να παρακολουθεί την ελληνική οικονομία συντάσσοντας περιοδικές εκθέσεις.