Η ντροπή μας πεθαίνει στα δημόσια νοσοκομεία

Ο Βρετανός φιλόσοφος Χέρμπερτ Σπένσερ είχε γράψει πως «η διατήρηση της υγείας είναι καθήκον. Λίγοι φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι υπάρχει και κάτι που θα μπορούσαμε να το πούμε “φυσική ηθική”». Πολλές φορές, όμως, η διατήρηση της υγείας μας εκπίπτει -χωρίς να το επιδιώξουμε- του καθήκοντός μας, την ίδια στιγμή κατά την οποία, εάν μπλέξεις με το Εθνικό Σύστημα Υγείας, προσπαθείς να εντοπίσεις την ηθική σε όλο αυτό.

Στη χώρα μας, λοιπόν, είναι «απλά» τα πράγματα. Είσαι ένας ασφαλισμένος που αντιμετωπίζεις ένα θέμα υγείας. Τι κάνεις; Εάν έχεις χρήματα, καταφεύγεις σε κάποια ιδιωτική κλινική. Εάν δεν έχεις, «περαστικά» σου. Στην κυριολεξία. Για να κλείσεις σε δημόσιο θεραπευτήριο ένα ραντεβού πρέπει να επικοινωνήσεις μέσω του 1535. Όπως, όμως, φάνηκε στην αποκαλυπτική έρευνα του Open TV, πολλές φορές οι ασθενείς καλούνται να περιμένουν ακόμη και… έναν ολόκληρο χρόνο. Το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο με αφορμή την περιπέτεια ηλικιωμένης στα Χανιά η οποία έκλεισε ραντεβού για το... 2022. Καλά να είναι, εάν ζει -και δεν το γράφω κυνικά-, θα μάθει από τι πάσχει και τι πρέπει να κάνει για τη ζωή της σε δύο χρόνια από σήμερα.  

Υπάρχει και καλύτερο… Δεν είναι λίγοι οι ασθενείς οι οποίοι προσπαθούν να κλείσουν ένα ραντεβού στον τετραψήφιο αριθμό 1535 και ακούν πως το επόμενο διαθέσιμο δεν... υπάρχει, είναι κάτι σαν το Γέτι: Όλοι έχουν ακούσει για το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά κανείς δεν το έχει δει. Μάλιστα, ο δημοσιογράφος του Open TV επιχείρησε να κλείσει ραντεβού και επιβεβαίωσε τις καθυστερήσεις που έχουν εντοπίσει ήδη χιλιάδες ασθενείς. Και αυτό διότι το επόμενο διαθέσιμο ραντεβού ήταν στις... 31 Ιουλίου του 2020. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Μα, δεν υπάρχει προσωπικό. Λείπουν 6.000 γιατροί και 25.000 νοσηλευτές.

Δεν χρειάζεται να εντάξουμε στο ίδιο μεγάλο θέμα, αυτό της Υγείας, όλες τις υπόλοιπες παθογένειες που ελλοχεύουν πίσω από ράντζα σε διαδρόμους δημόσιων νοσοκομείων, ούτε να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στο υπάρχον νοσηλευτικό προσωπικό, το οποίο -το λέω εκ πείρας- αγωνίζεται να καλύψει την όποια έλλειψη έχει αγνοήσει η εκάστοτε κυβέρνηση. Και η απελθούσα και η τωρινή μπορεί να έχουν κάνει κάποια βήματα για να «γιατρέψουν» τον μεγάλο ασθενή που λέγεται «δημόσια Υγεία», αλλά η κατάσταση, πέραν των προεκλογικών εξαγγελιών και τους υποσχετικούς διθυράμβους, δεν δείχνει να γιατρεύεται. Και δεν είναι μόνο θέμα προσώπων – δεν φταίνε αποκλειστικά ούτε ο Πολάκης ούτε ο Κικίλιας.  

Εδώ ακριβώς, την ίδια στιγμή που άνθρωποι πεθαίνουν σαν τις μύγες ή, «απλώς», υποφέρουν -επειδή δεν μπόρεσαν να κλείσουν το πολυπόθητο ραντεβού στο 1535- αναζητείται η λύση της ίασης στα δημόσια νοσοκομεία μας. Αλλά αυτή, όπως έχουμε ζήσει τόσα χρόνια, αγνοείται. Και αφού οι πολιτικοί δεν μπορούν να βρουν το «χάπι» για όλο αυτό, ας μιλήσουν οι πολίτες αυτής της χώρας, ας μιλήσετε εσείς. Ήρθε η ώρα να προτείνετε τις δικές σας σκέψεις, τις οποίες θα αναδείξουμε στο ethnos.gr ως μέρος ενός δημόσιου διαλόγου στον οποίο πιστεύουμε. Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει στη δημόσια υγεία; Πώς θα πάψει να νοσεί για πάντα αυτό το σύστημα;   

Ο Βούδας είχε πει «το μεγαλύτερο δώρο είναι η υγεία. Ο μεγαλύτερος πλούτος είναι η ικανοποίηση. Και η καλύτερη σχέση είναι η πίστη». Μόνο που στην Ελλάδα δεν έχουμε λάβει το δώρο της δημόσιας υγείας, ο πλούτος χάνεται σε «φακελάκια», και όχι σε μισθοδοσίες έπειτα από προσλήψεις, και η μοναδική πίστη μας είναι ότι η όλη κατάσταση δεν θα αλλάξει εύκολα. Και είναι πιο εύκολο να αρχίσεις να προσκυνάς τον ίδιο τον Βούδα, παρά να περιμένεις πως η όλη υπόθεση θα χαίρει στο εξής άκρας υγείας. Άλλωστε, στο 1535 μπορείς πολύ εύκολα να μπεις στην αναμονή...