Με ξένους διαιτητές οι «προπαγανδιστές» αποβάλλονται

Για την ακρίβεια, κυρίως παίζεται ή επιχειρείται να παιχθεί εκτός αυτών. Χρόνια τώρα. Κυρίως από την εποχή που η διαιτησία έχασε την αυτοτέλειά της και ετέθη στις υπηρεσίες του εκάστοτε ισχυρού του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από τότε, λοιπόν, αρκετοί διαιτητές χορεύουν στον ρυθμό που δίνουν τα νταούλια της εξουσίας. Οσοι αντιστέκονται, φορώντας ωτασπίδες, δεν είναι οι αρεστοί, ανήκουν στην κατηγορία των ανεπιθύμητων, καθώς φαίνεται πως δεν ιδρώνει το αυτί τους.

Ωστόσο, η προσπάθεια επιχειρείται. Ανέξοδη είναι. Και να προσβάλλουν κάποιον με τα λόγια τους ή τα... έργα τους, ουδόλως τους ενοχλεί. Το ζητούμενο είναι η επιχείρηση «προπαγάνδα» ν΄ αποδώσει. Να επηρεαστεί ο (εκάστοτε) ορισθείς διαιτητής, ώστε όχι μόνον να μην τους αδικήσει, αλλά, αν το απαιτήσουν οι συνθήκες ενός αγώνα, να κάνουν τα στραβά μάτια σε κάποια φάση εύνοιας της ομάδας τους. Το θέμα είναι να γίνει η δουλειά, όχι πώς θα γίνει... Και τη δουλειά αυτή δεν την αναλαμβάνουν επισήμως οι ΠΑΕ. Δεν θέλουν να εκτίθενται. Υπάρχουν άλλοι που ενεργούν αντ' αυτών... Και ενεργούν και φτάνουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα...

Δεν είναι τυχαίο ότι η ΚΕΔ ορίζει δύο ή τρεις ημέρες πριν από την έναρξη εκάστης αγωνιστικής τους διαιτητές. Αν μπορούσε να τους όριζε... αυθημερόν των αγώνων, θα το έπραττε η ΚΕΔ, η οποία, βέβαια, εσχάτως σφυρίζει φάλτσα. Αναμφίβολα, προκαλεί με τις αποφάσεις της να μην ορίζει έμπειρους ρέφερι, όπως έπραξε την περασμένη αγωνιστική, όπου κάποιοι από τους ορισθέντες τα έκαναν μαντάρα.

Κι όπως διεξάγεται το παιχνίδι του... διαφορετικού ποδοσφαίρου, αυτού που ξεκινάει μετά τη δημοσιοποίηση των διαιτητών της αγωνιστικής, το σημαντικότερο και από το ίδιο το ματς, είναι ο επηρεασμός των ρέφερι. Αν κερδίσουν αυτό το «ματς», το «γκολ» της διαιτητικής εύνοιας το έχουν πετύχει. Και το πανηγυρίζουν μετά τη λήξη του αγώνα, όταν σιγουρευτούν ότι όλα πήγαν καλά... Γιατί, αν δεν έλθει η νίκη, θα βρουν κάποιο λάθος, ακόμα κι αν είναι ασήμαντο, να φωνάξουν.

Να ξεσηκώσουν τον κόσμο, ώστε να καλυφθούν οι όποιες αδυναμίες τους. Οσο περισσότερη «λάσπη» πέσει και υψηλότερες – σε ένταση -  φωνές ακουστούν, τόσο το καλύτερο για εκείνους. Και αποδοτικότερο, βεβαίως, βεβαίως. Η λύση σε όλη αυτήν τη νοσηρή κατάσταση, που σαφώς μας προσβάλει ως ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ο ορισμός ξένων διαιτητών.

Οι οποίοι και ουδένα (;) επηρεασμό μπορούν να δεχθούν, αλλά ουδείς ποδοσφαιριστής, προπονητής ή παράγοντας μπορεί να διαμαρτυρηθεί στη διάρκεια των αγώνων, στην ανάπαυλα αυτών ή μετά τη λήξη τους... Μην μου πείτε ότι δεν έχετε δει τέτοια φαινόμενα;