Μετά τη Μέρκελ τι;

Ερώτηµα πρώτο, πόσο θα παραµείνει η Μέρκελ στην καγκελαρία. Θα έχει το περιθώριο να επιλέξει την αποχώρησή της ή θα εξαναγκασθεί σε παραίτηση;

Και πρόσθετο ερώτηµα, το πότε, πριν δηλαδή ή µετά τις ευρωεκλογές; Ερώτηµα δεύτερο, τι θα πράξουν οι Σοσιαλδηµοκράτες µετά τις ευρωεκλογές όπου αναµένεται σκληρή ήττα και για τους δύο κυβερνητικούς εταίρους. Θα παραµείνουν στον µεγάλο συνασπισµό ή θα περάσουν στην αντιπολίτευση; Ερώτηµα τρίτο, αν καταρρεύσει ο µεγάλος συνασπισµός, ποια είναι η επόµενη µέρα, κυβέρνηση µειοψηφίας των Χριστιανοδηµοκρατών ή πρόωρες εκλογές; Με άλλα λόγια, όποιος και να εκλεγεί από το κοµµατικό συνέδριο, είτε η εκλεκτή της Μέρκελ είτε ο εκλεκτός του Σόιµπλε, η πολιτική αβεβαιότητα στη Γερµανία αλλά και στην Ευρώπη δεν πρόκειται να περιορισθεί.

Αν κάτι απουσιάζει στη µάχη για τη διαδοχή της Μέρκελ είναι η συζήτηση για το µέλλον της Ευρώπης, µια κατάσταση πραγµάτων που δεν εκπλήττει γιατί δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά ούτε µε τους Σοσιαλδηµοκράτες. Αλλωστε και τα δύο κόµµατα από κοινού επέλεξαν µετά την παγκόσµια χρηµατοπιστωτική κρίση το 2008 την εθνική περιχαράκωση αντί της ευρωπαϊκής φυγής προς τα εµπρός.

Η ρητορική µπορεί να διαφέρει, αλλά σε ό,τι αφορά το µέλλον της ΕΕΕυρωζώνης οι δύο κυβερνητικοί εταίροι είναι προσκολληµένοι στην κόκκινη γραµµή της αποφυγής αµοιβαιοποίησης των κινδύνων, τον κοινό δανεισµό δηλαδή αλλά και τη µεταφορά πόρων από τις πλεονασµατικές στις ελλειµµατικές χώρες.

Το ετήσιο συνέδριο της Χριστιανοδηµοκρατίας έχει ορίζοντα τον περιορισµό της επερχοµένης µείωσης της εκλογικής δύναµης του κόµµατος στις ευρωεκλογές της άνοιξης, µια απειλή διµέτωπη, καθώς οι δεξιοί ψηφοφόροι διαρρέουν προς τους Φιλελεύθερους και την Εναλλακτική και οι κεντρώοι προς τους Πρασίνους.