Ο άλλος Σίσυφος

Ο Σίσυφος ήταν ιδρυτής και βασιλιάς της αρχαίας Εφύρας, που στη συνέχεια ονομάστηκε Κόρινθος. Όταν ο θεός Δίας αποπλάνησε την Αίγινα, η οποία ήταν κόρη του ποταμού και θεού Ασωπού πήρε τη μορφή αετού και πήγε να κρυφτεί σ' ένα μικρό νησί του Αιγαίου. Ο Ασωπός ζήτησε από τον Σίσυφο να του πει τι γνώριζε και αυτός συμφώνησε, ζητώντας πρώτα για αντάλλαγμα, μια πηγή με νερό που θα ανάβλυζε ασταμάτητα από την ακρόπολη της πόλης του Ασωπού, για να ποτίζει την ξερή γη της Κορίνθου. 

Ο Σίσυφος και ο Ασωπός συμφώνησαν. Ο Δίας όμως γνώριζε τα πάντα και αποφάσισε να τιμωρήσει το Σίσυφο για την προδοσία του. Έτσι έστειλε το Σίσυφο στον Άδη. Όμως τότε ο Σίσυφος απέδειξε την εξυπνάδα και την πονηριά του καταφέρνοντας να ξεγελάσει και να φυλακίσει τον Θάνατο. Τότε όμως έγινε κάτι πρωτοφανές. Ο Θάνατος αδυνατούσε να θερίσει τα καθημερινά του θύματα και η γη άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει, χωρίς να χωρά ο αυξανόμενος πληθυσμός. Οι θεοί αναστατώθηκαν και ο θεός Άρης ελευθέρωσε τον Θάνατο από τα δεσμά του, στέλνοντας ξανά τον Σίσυφο στον Άδη.

Ο Σίσυφος, όμως, είχε προνοήσει και είχε πει στη γυναίκα του, Μερόπη, να μη θάψει το σώμα του. Έτσι, όταν κατέβηκε στον Άδη, ζήτησε από την θεά Περσεφόνη, σύζυγο του θεού Πλούτωνα, τρεις μέρες για να επιστρέψει στη γη και να φροντίσει το ζήτημα της ταφής του. Η Περσεφόνη δέχτηκε το αίτημα του Σίσυφου, όμως αυτός δεν επέστρεψε. Έτσι, ήρθε η σειρά του θεού Ερμή να τον κατεβάσει στον Άδη.

Ο Σίσυφος τιμωρήθηκε για την ασεβή του συμπεριφορά. Του επέβαλαν ως βασανιστήριο να κουβαλάει ένα βράχο στην κορυφή ενός βουνού. Φτάνοντας στην κορυφή, η πέτρα ξανακυλούσε κάτω και έπρεπε να την ανεβάσει ξανά. Ο σύγχρονος Έλληνας μοιάζει στον Σίσυφο. Αφού κι αυτός κουβαλάει στην πλάτη του τα οικονομικά βάρη. Η κρίση τον καταδίκασε σε μία καθημερινή πάλη για την επιβίωση. Σε μία συνεχή κατρακύλα του βράχου και μια αέναη προσπάθεια να ξαναρχίζει κάθε φορά από την αρχή. 

Με την υψηλή φορολόγηση, τα θέματα της απορρύθμισης στην αγορά εργασίας και το συνταξιοδοτικό. Τις αποκλίσεις από τους οι δημοσιονομικούς στόχους και τη συνεχή λιτότητα. Ο αρχετυπικός μύθος του Σίσυφου δανείζει όλα τα γνωρίσματα του στο μαρτύριο των σύγχρονων Ελλήνων. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι ίσως την επόμενη φορά που ο βράχος θα πέσει από τον λόφο, κάποιοι θα συντριβούν κάτω από το βάρος του.