Κοροναϊός: Ο καθένας μας να αναλάβει τις ευθύνες του

Στην Κίνα δεν προλαβαίνουν να μετρούν νεκρούς, ο κοροναϊός θερίζει, στις υπόλοιπες χώρες τα “Breaking News” μεταφέρουν νέα κρούσματα, στον πλανήτη έχει σημάνει συναγερμός που φορά μάσκα και κοιτά καχύποπτα όσους βήχουν.

Στην Ελλάδα -μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές (sic, γκούχου-γκουχ)- τα κρούσματα ήταν 31, ενώ -σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργείου Υγείας και ειδικών- αναμένεται τις επόμενες μέρες να έχουμε σημαντική αύξηση. Πλησιάζουμε στο Πάσχα, οι Χαιρετισμοί κάθε Παρασκευή στις εκκλησίες μάς φέρνουν πιο κοντά στα Πάθη του Ιησού, την ίδια στιγμή που τα πάθη του λαού περνούν και από τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ανάβοντας κερί στον συγχρωτισμό.

Ο κοροναϊός έβγαλε κόσμο στα πληκτρολόγια να γράφει ό,τι του κατέβει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα οποία υψώνονται κορόνες λόγω του ιού -ο οποίος από επιδημία μπορεί και να γίνει πανδημία- με απόψεις που σε «αρρωσταίνουν». Εκεί θα διαβάσεις για το πώς θα προφυλαχθείς από τον κοροναϊό λέγοντας μια προσευχή κάθε ημέρα στις οκτώ το βράδυ, εκεί θα συναντηθείς με το «μαύρο» κι άνοστο χιούμορ – «εάν τρως σκόρδο δεν θα κολλήσεις, επειδή δεν θα σε πλησιάζει κανείς». Εννοείται ότι στα social media αποτυπώνονται οι απόψεις των γύρω μας, φυσικά και τα timeline μας στοιχειοθετούνται από ένα μέρος των απόψεων της κοινωνίας μας.

Σε αυτό το σημείο, όμως, που έχουμε έρθει, είναι η ώρα να αναλάβει ο καθένας από εμάς τις ευθύνες που του αναλογούν. Φυσικά και δεν αναφέρομαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά στην «κανονική» επαφή με τους γύρω μας, στην κοινή λογική που πρέπει να επικρατήσει απέναντι σε ένα ζήτημα -κυριολεκτικά- ζωής και θανάτου. Φυσικά και χρειάζεται ψυχραιμία και όχι πανικός, αλλά επιτρέψτε μου να επιμείνω στο μεγάλο κεφάλαιο «λογική». Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει παγκόσμια οδηγία «αποφύγετε, όσο μπορείτε, την επαφή με άλλους ανθρώπους, αποφύγετε τα ταξίδια» και να υπάρχουν κάποιοι που να καρναβαλίζονται ουρλιάζοντας, μεθυσμένοι, «η χαρά θα νικήσει τον φόβο του κοροναϊού» ή κάποιοι άλλοι να φεύγουν για τους Αγίους Τόπους θεωρώντας ότι «η χάρη του Κυρίου θα μας σώσει». Φυσικά και χρειάζεται πίστη στη ζωή μας, αλλά είναι απίστευτο, έπειτα από όλα όσα έχουν γίνει, να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θεωρούν «εμένα δεν με πιάνει τίποτα», κρεμάμενοι σε κάθε χειρολαβή του μετρό και χωρίς να πλύνουν τα χέρια τους μετά, δίχως να τηρούν τα ενδεδειγμένα μέτρα υγιεινής. Ας μη συζητήσουμε το ότι οι μάσκες προσώπου πωλούνται, πια, στη μαύρη αγορά ή το ότι διπλασιάστηκαν οι τιμές στα μαντιλάκια, αντισηπτικά…

Ευθύνες, λοιπόν, έχουν οι πολίτες για το πώς θα σταθούν απέναντι στον κοροναϊό, ευθύνες έχει και το κράτος: από το πώς θα διαχειριστεί τα επόμενα περιστατικά, πόσο γρήγορα θα μπορέσει να διαχωρίσει τα πραγματικά κρούσματα από το απλό συνάχι, μέχρι το να μιλούν υπεύθυνα οι άνθρωποι που το εκπροσωπούν. Δεν είναι δυνατόν να πεθαίνουν άνθρωποι και την ίδια στιγμή να ακούγονται ανεύθυνες απόψεις υπευθύνων, τύπου «ο κοροναϊός δεν μεταδίδεται με τη θεία κοινωνία». Δεν είναι δυνατόν να αναβοσβήνει το κόκκινο λαμπάκι του συναγερμού και να σκέφτονται ακόμα το εάν θα πρέπει να κλείσουν σχολεία ή σχολές για τις επόμενες ημέρες, για να αποφευχθεί η εξάπλωση του ιού.

Για το επόμενο χρονικό διάστημα, το οποίο παραμένει άγνωστο, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε αντιμετωπίζοντας την παγκόσμια απειλή που λέγεται «κοροναϊός», με τους κανόνες της λογικής. Και θα ζούμε, βασικά, εάν όλοι, αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν – ούτε με στολή για αντιμετώπιση πυρηνικού ολοκαυτώματος ούτε «ο κοροναϊός δεν κολλάει σε τρελούς». Και πάω να πλύνω τα χέρια μου…