Εθνική ενότητα για την προάσπιση της ακεραιότητας του ελλαδικού χώρου

Δεν έπρεπε να υπάρχει καµία αυταπάτη ότι ο Ερντογάν θα εφάρµοζε κάποια στιγµή τις απειλές του και θα χρησιµοποιούσε τους πρόσφυγες και τους µετανάστες ως πολιορκητικό κριό προς την ΕΕ, για να λύσει άλλα δικά του προβλήµατα. Και η πίεση προς την ΕΕ περνά µέσα από την Ελλάδα, που έχει τόσο εκτεταµένα θαλάσσια και χερσαία σύνορα µε τη γείτονα.

Αναμφίβολα η στάση της ελληνικής κυβέρνησης είναι η ενδεδειγµένη. Αν δεν εµπόδιζε τις προσφυγικές και µεταναστευτικές ροές που οργανώνονται ουσιαστικά από το τουρκικό κράτος, εν είδει λαθροδιακινητή, πολύ γρήγορα η κατάσταση θα γινόταν εκρηκτική, δεδοµένων των κλειστών ευρωπαϊκών συνόρων, πλην περιπτώσεων ασύλου. Είναι προφανές ότι δεν θα µπορούσε να υπάρξει άλλη πολιτική, στο πλαίσιο και µόνο της κοινής λογικής. Το ότι οι βασικές πολιτικές δυνάµεις σιγοντάρουν αυτήν τη στάση κάτι λέει. Ο Ερντογάν «εκών άκων» µας ένωσε.

Αυτή η ενότητα δεν πρέπει να θεωρηθεί ενότητα στη βάση µιας αντίθεσης: να µην µπουν οι «κακοί ξένοι». Aλλά να είναι ενότητα για την προάσπιση της ακεραιότητας του ελλαδικού χώρου. Οι κατατρεγµένοι που ο Ερντογάν χρησιµοποιεί σαν «ασπίδα» στην πολιτική του είναι τα αθώα θύµατα µιας ωµής πολιτικής βίας. Πιόνια σε µια γεωστρατηγική σκακιέρα. Αθύρµατα. Η Ελλάδα, όµως, δεν θα γίνει το έδαφος για να παίξει ο «σουλτάνος» το δικό του «σκάκι».

Η δυσκολία της στιγµής και η «µάχη του Εβρου» πρέπει να λειτουργήσουν διδακτικά και συνεκτικά. Τα δύσκολα είναι µπροστά, όχι πίσω µας. ∆εν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Η κατάσταση στην ταραγµένη αυτή περιοχή του κόσµου ευνοεί τα µεταναστευτικά ρεύµατα. Η Τουρκία και η Ελλάδα είναι ένας βασικός δρόµος… ∆υστυχώς, η γεωγραφία και η τρέχουσα πολιτική της γείτονος είναι εναντίον µας. Συνεπώς, οι ελληνικές πολιτικές δυνάµεις, όχι µόνο η κυβέρνηση, πρέπει να επεξεργαστούν και να προτείνουν λύσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στον ΟΗΕ. Λύσεις που θα καθιστούν συµµέτοχα -και όχι ενάντια- και άλλα κράτη. Τόσο της ΕΕ όσο και της ευρύτερης περιοχής