Κορονοϊός: Η ζωή εν οίκω

Ο κορονoϊός συνεχίζει να απλώνει το πέπλο τού θανάτου πάνω από τον πλανήτη, οι χώρες δεν σταματούν να μετρούν νεκρούς και νέα κρούσματα.

Οι πολίτες, πέραν των μέτρων προσωπικής υγιεινής, πρέπει να μείνουν στο σπίτι για να σταματήσουν τη διάδοση του ιού. Δεν έχει καμία σημασία εάν αυτό το «πρέπει» ακούγεται σαν να φτύνει στα μούτρα τις προσωπικές ελευθερίες, είναι ένα μαζικό μέτρο το οποίο θα σταματήσει τη διάδοση του ιού μέσα από τις χαραμάδες της κοινωνίας.   

Την Παρασκευή και το πρωί του Σαββάτου πολλοί ήταν εκείνοι που βγήκαν στην Ελλάδα, για να μαζέψουν ήλιο -μαζί με τον κορονoϊό, ο οποίος γουστάρει την παρέα- και κατάφεραν να γίνουν ένα σώμα σε πάρκα, πλατείες, δρόμους. Άλλοι πήγαν σε περίπτερα, ψιλικατζίδικα και σούπερ μάρκετ και κατέβασαν από τα ράφια ό,τι πιθανό κι απίθανο προϊόν μπορούσαν να αγοράσουν. Πάλι «καλά» που έκλεισαν οι καφετέριες οι οποίες μάζευαν και ατομάρες οι οποίες μπορεί και να σχολίαζαν το πόσο λάθος είναι που δεν έχουν κλείσει ακόμα οι εκκλησίες στη χώρα μας, πίνοντας καπουτσίνο και γεμίζοντας τασάκια.  

Ας μην τα πολυλογούμε: πρέπει να μείνουμε στο σπίτι, ίσως είναι το μόνο που μπορεί να μας σώσει από τη μαζική εξάπλωση και στη χώρα μας, είδαμε πώς ξέφυγε η κατάσταση σε άλλες χώρες - στην Ιταλία, για παράδειγμα. Η ζωή μας, για το επόμενο διάστημα, πρέπει να είναι εν οίκω, αποτελεί μια ατομική ευθύνη η οποία γίνεται στο άθροισμά της κοινωνική και συλλογική, για τη μαζική διαχείριση του προβλήματος. Εάν δεν θέλουμε να ξεφύγει το πράγμα και να οδηγηθούμε, αναγκαστικά, σε πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας.

Ταυτόχρονα, σε αυτή την κρίση θα φανεί και το κατά πόσο υπάρχουν οικογένειες οι οποίες «νοσούν» από την έλλειψη σχέσεων μεταξύ των μελών τους, αυτή η πανδημία θα δοκιμάσει φιλίες, θα καταδείξει το επίπεδο της ανθρωπιάς μας. Η χώρα είναι σε καραντίνα, ζει σε μια ιδιαίτερη συνθήκη, δεν είναι διακοπές, γύρω μας πεθαίνουν άνθρωποι και ανεβαίνουν τα κρούσματα. Αυτές τις στιγμές χρειάζεται μια κοινή ψυχραιμία από όλους μας και πρέπει -σαν αυτό που έγραφα στην αρχή του κειμένου- να προσαρμοστούμε στον υποχρεωτικό εγκλεισμό, οι οικογένειες να έρθουν κοντά, να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν. Τα ζευγάρια ίσως χρειαστεί να συστηθούν ξανά υπό τις νέες συνθήκες, οι φίλοι πρέπει να σταματήσουν να «λιώνουν» μπροστά από κονσόλες video games, τα παιδιά μπορούν να κάνουν πιο εποικοδομητικά πράγματα από το να σερφάρουν διαρκώς στα social media.

Αυτή η νέα κατάσταση έχει ξεράσει μια νέα κανονικότητα για όλους μας και για να μην ξεράσουν πολλοί από τη μόνιμη συμβίωση μέσα σε τέσσερις τοίχους, χρειάζεται να μπουν νέα όρια για (και από) όλους μας, να οριστούν εξαρχής οι αντοχές μας. Να βάλουμε περισσότερα βιβλία στη ζωή μας, περισσότερο ραδιόφωνο και μουσική, να μπαίνουμε σε ιστοσελίδες οι οποίες διαχειρίζονται την πραγματικότητα με ψυχραιμία, να δούμε διδακτικά dvd, να μιλήσουμε με τους άλλους. Βασικά, με τον εαυτό μας.    

Και, ξέρετε, είναι ίσως η πρώτη φορά στην οικουμένη κατά την οποία μπορούμε να κάνουμε καλό σε συνανθρώπους μας μένοντας ψύχραιμοι στον καναπέ μας…