Κορονοϊός: Ο νέος ακήρυχτος πόλεμος

Η παγκόσμια κρίση του κορονοϊού αποδεικνύει με ακόμη πιο γλαφυρό τρόπο ότι όλος ο κόσμος αποτελεί ένα «χωριό». Ζούμε σε μια ισχυρά αλληλεπιδρώσα ενότητα. Μπορεί η κάθε χώρα να παίρνει με τους δικούς της ρυθμούς τα μέτρα για την αντιμετώπιση του κοροναϊού, ωστόσο αυτός εξαπλώνεται με τον ίδιο τρόπο, χτυπάει πλούσιους και φτωχούς, διάσημους και μη.

Τα μετρα προσωπικής ευθύνης είναι τα σπουδαιότερα. Ώστε να μη νοσήσουμε ή να αργήσουμε να νοσήσουμε και να μη μεταφέρουμε οι νεότεροι στους πιο ηλικιωμένους την ασθένεια. Δεν θα κυνηγήσει το κράτος τον καθέναν, ο οποίος δεν συμφωνεί με τους κανόνες που θέσπισε, στους δρόμους για να τον απομονώσει, όπως έγινε στην Κίνα, η οποία μπόρεσε και έλεγξε τον ιό και σταμάτησε σε πολύ μικρά μεγέθη τα θανατηφόρα κρούσματα σε σχέση, π.χ., με την πιο προηγμένη Ιταλία. Χρειάζεται ο Έλληνας να μην κάνει ότι τα ξέρει όλα... Ένας καινούργιος πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν έχουμε ξαναζήσει είναι σε εξέλιξη. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτόν και ίσως με παρόμοιους πολέμους στο μέλλον...

Ο σεβασμός απέναντι στον άλλον, στην κοινότητα όπου ζούμε και αναπνέουμε, φαίνεται από την τήρηση των μέτρων της πολιτείας, τα οποία είναι ακριβώς οι αποφάσεις που προτείνουν οι ειδικοί γιατροί. Από κει και πέρα υπάρχουν οι θεσμοί σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, που οφείλουν να υπακούσουν. Από τους θεσμούς της οικονομίας, του αθλητισμού, μέχρι την Εκκλησία.

Ένα μεγαλο θεμα που θα το έχουμε μπροστά μας και όταν ο ιός υποχωρήσει ή αντιμετωπιστεί είναι οι οικονομικές επιπτώσεις του. Φέρνει ύφεση και τεράστιες επιπτώσεις. Για την Ελλάδα που βγήκε από μία δεκαετή κρίση, αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί. Ο Ερντογάν και τα παιχνίδια του από τη μια και ο κοροναϊός από την άλλη κάνουν τα πράγματα εξαιρετικά δύσκολα. Και έως ότου η επιστήμη κάνει τη δική της δουλειά, βρει το εμβόλιο και αρχίσει η μαζική παραγωγή του, θα πρέπει να ζήσουμε κάποιους μήνες ακόμη χωρίς ασφαλή κάλυψη γι’ αυτήν την καινούργια θεομηνία που βρήκε την ανθρωπότητα.