Κορονοϊός: Ο Σωτήρης Τσιόδρας είναι Άνθρωπος και μετά επιστήμονας

Ο Σωτήρης Τσιόδρας έχει ένα βιογραφικό Μπεν Χουρ, 27 σελίδων. Δεν είναι λάθος typing, είκοσι επτά σελίδων – δείτε περισσότερα εδώ. Οι περισσότεροι τον γνώρισαν από την τακτική, πια, ενημέρωση των «έξι», κάθε ημέρα, στην οποία αναφέρεται η εξάπλωση του κορονοϊού στη χώρα μας. Αυτός είναι ο πολύτεκνος ψάλτης από την Κυψέλη που κρέμεται όλη η Ελλάδα από τα χείλη του.

Είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων και μόνο μια φορά άλλαξε το ύφος του στηλιτεύοντας τη φυγή συμπολιτών μας από την Αθήνα. «Πώς αλλιώς να το πω; Μείνετε σπίτι», είχε τονίσει με αυστηρότητα που αρμόζει στην κατάσταση που βιώνουμε και, βασικά, απέναντι στη θέση του. Πολλοί ήταν εκείνοι, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που είχαν τονίσει πως αυτή ήταν η οργή του απέναντι στους ανεύθυνους, τόσο κόσμια, αντί να αρχίζει να βρίζει – και να έχει δίκιο.

To Σάββατο 21/03/2020, ο κύριος Τσιόδρας στάθηκε σε μία επιστολή που του έστειλε γνωστός του, καταξιωμένος επιστήμονας, ο οποίος του έγραφε ότι «κάνουμε μεγάλη φασαρία για μερικούς ηλικιωμένους». Εκείνη τη στιγμή ο λοιμωξιολόγος, για λίγα δευτερόλεπτα λύγισε, η φωνή του «έσπασε», δάκρυσε και είπε τα εξής:

«Ποιους θέλουμε να προστατεύσουμε; Ποιους θέλουμε να έχουμε μαζί μας του χρόνου; Όλους, αλλά αυτό είναι αδύνατο. Μου έγραψε ένας γνωστός σοβαρός επιστήμονας πως κάνουμε πολύ φασαρία για λίγους ηλικιωμένους. Η απάντηση είναι πως το θαύμα της Ιατρικής είναι η παράταση της ποιοτικής επιβίωσης αυτών, πολλοί εκ των οποίων είναι μανάδες και πατεράδες μας».

Ο Σωτήρης Τσιόδρας, ο επιστήμονας που έχει επιφορτιστεί με το βαρύ καθήκον να κάνει προσκλητήριο νεκρών και να μας αφυπνίζει, με αυτή τη στάση του μας έδειξε ότι κατέχει ένα πτυχίο το οποίο δεν μπορείς να αποφοιτήσεις έχοντάς το στη βαλίτσα σου φεύγοντας από το Χάρβαρντ. Την περγαμηνή της ανθρωπιάς.

Προσέξτε το απίστευτο κοντράστ, σε ένα καρέ: ο Τσιόδρας δεν μπορεί να μιλήσει, είναι έτοιμος να κλάψει, και κάποιοι βολτάρουν δίχως λόγο και πάνε ταξιδάκια στας εξοχάς, χωρίς να υπολογίζουν τις μανάδες και τους πατεράδες, τις γιαγιάδες και τους παππούδες, οι οποίοι κινδυνεύουν περισσότερο από αυτήν την κρίση.

Δεν χρειάζεται να γράψω πολλά, άλλωστε αυτό το τηλεοπτικό στιγμιότυπο θα μείνει ιστορικό. Να ζήσουμε, βέβαια, να το θυμόμαστε. Το βέβαιο είναι ότι αυτή η πανδημία, αυτός ο ιός που σπέρνει τον θάνατο σε όλον τον πλανήτη ίσως, τελικά, να μας αφήσει κληρονομιά ένα καλό, επάνω από χιλιάδες κουφάρια: να μας βοηθά να ξεχωρίζουμε τους Ανθρώπους από τα ανθρωπάκια.