Πόλεμος και Ειρήνη

Πέραν της ευχής όλων μας να ξεπεραστεί η παρούσα συγκυρία το ταχύτερο δυνατόν, η προοπτική της επόμενης μέρας μας αφήνει μουδιασμένους και ανασφαλείς.

Τι μέλλει γενέσθαι; Πολιτικοί, Ακαδημαϊκοί, Δημοσιογράφοι, Επιστήμονες από τον Έλον Μάσκ, στον Χένρι Κίσσινγκερ, προσφέρουν τις προβλέψεις τους καθημερινά, σε όλη την υφήλιο. Όπως συμβαίνει με κάθε ανθρώπινη πρόβλεψη, άλλες είναι αισιόδοξες, άλλες φερέλπιδες, άλλες σκοτεινές.

Σαφέστατα, υπάρχουν οφέλη τα οποία και θα γιγαντωθούν: η χρήση της Τεχνολογίας στις σχέσεις κράτους-πολιτών, η αναβάθμιση της υποδομής του Δημόσιου συστήματος περίθαλψης και η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς αυτή, η αποκατάσταση της κοινωνικής αλληλεγγύης και του καλώς εννοούμενου πατριωτισμού. Εκτιμάται ότι έχουμε προχωρήσει πιο κοντά στο «Εμείς» ως λαός, όπως άλλωστε σε κάθε περίσταση που απειλεί το σύνολο.

Το σημαντικό είναι να διατηρηθούν τα παραπάνω και μετά τη λήξη του συναγερμού. Είναι η παρακαταθήκη μας για την βελτίωση της ζωής όλων.

Τώρα, όσον αφορά τις δυσμενείς συνέπειες από την απώλεια των συνανθρώπων μας, την προδιαγεγραμμένη οικονομική ύφεση, την δυσαρέσκεια μπροστά στο θέαμα μιας Ευρώπης που παραπαίει, την επερχόμενη περίοδο «ψυχρού» πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η αγωνία παρατείνεται.

Με έντονη την ασυμφωνία και τις αλληλοκατηγορίες μεταξύ κρατών, η αίσθηση ότι θα αλλάξει το παγκόσμιο status από έντονα συνεργατικό και φιλελεύθερο, ειδικά σε θέματα εμπορίου, σε καθεστώς απομόνωσης και καχυποψίας, είναι εύλογη.

Η Ιστορία δυστυχώς, βρίθει ανάλογων περιόδων, όπου ο απομονωτισμός και η εσωστρέφεια κρατών, ειδικά δε, ο περιορισμός των οικονομικών σχέσεων, η απομάκρυνση από τον φιλελευθερισμό του Laissez faire, αποτελεί προάγγελο συρράξεων.

Δυστυχώς, δεν έχω πειστεί ότι η «επανάληψη της Ιστορίας είναι φάρσα».

Στο πλαίσιο αυτό, είναι επίκαιρος ο Βενιαμίν Ντισραέλι, ο οποίος επί της πρωθυπουργίας του δήλωνε ακάθεκτος, μπροστά σε κάθε κρίση:

«Εύχομαι το καλύτερο, αλλά προετοιμάζομαι για το χειρότερο»