Andrea Bocelli: Οταν η τέχνη γίνεται σύμβολο ελπίδας και ανθρώπινης θελήσεως

Ο συγκλονιστικός Andrea Bocelli. Μόνος, στο επιβλητικό Duomo, τον καθεδρικό ναό του Μιλάνου, την ημέρα του καθολικού Πάσχα, Κυριακή 12 Απριλίου 2020. Να τραγουδάει, ή αλλιώς να ψάλλει, για να εμψυχώσει τους δοκιμαζόμενους Ιταλούς. Αλήθεια, ποιός άλλος θα μπορούσε να μεταδώσει με τόσο άψογο και αξιοπρεπή τρόπο το πολύτιμο μήνυμα ελπίδας και ανθρώπινης θελήσεως παρά αυτός; Ένας άνθρωπος που γεννήθηκε σχεδόν τυφλός. Το 1958 σ’ ένα χωριουδάκι της Τοσκάνης η έγκυος μητέρα του επλήγη από κρίση οξείας σκωληκοειδίτιδας. Παρά τον φόβο, ωστόσο, των γιατρών, η ίδια αρνήθηκε να προβεί σε άμβλωση, με αποτέλεσμα να γεννηθεί ο γιός της με σοβαρό πρόβλημα όρασης.

Το εκ γενετής αυτό πρόβλημα, ωστόσο, δεν εμπόδισε τον μικρό Andrea να παίρνει μέρος στην κανονική ζωή. Εξάλλου, από νωρίς εκδηλώθηκε η αγάπη και η κλίση του προς τη μουσική, και ειδικά προς την κλασική μουσική, που τον ηρεμούσε. Σε ηλικία έξι ετών ξεκίνησε μαθήματα πιάνου, ενώ στη συνέχεια έμαθε εκκλησιαστικό όργανο, φλάουτο, σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι, κιθάρα και ντραμς! Ήταν ήδη ένα παιδί-θαύμα της μουσικής.

Στα δώδεκά του, όμως χρόνια, ο Bocelli, καθώς έπαιζε με τους φίλους του ποδόσφαιρο, ένα δυνατό χτύπημα της μπάλας στο πρόσωπο και στο δεξί του μάτι, προκάλεσαν όχι μόνο την πλήρη τύφλωσή του, αλλά έθεσαν σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή. Ο Andrea μπόρεσε και πάλι να ανακάμψει, αλλά έχοντας χάσει πλέον εντελώς την όρασή του. Ο ίδιος συνέχισε, πάντως, με το ίδιο πάθος να αφοσιώνεται στην μουσική. Το 1970, σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, πήρε μέρος σε παιδικό διαγωνισμό τραγουδιού με το «O Sole mio”, και ανακηρύχτηκε νικητής.

Ο Andrea Bocelli σπούδασε νομική, εργαζόμενος παράλληλα ως πιανίστας, αλλά ως δικηγόρος εργάστηκε για ένα μικρό μόνο χρονικό διάστημα, καθώς, μέσω του Zucchero, τον ανακαλύπτει ο Luciano Pavarotti. Στην περιοδεία του Zucchero το 1993 ο Bocelli ερμηνεύει, αντί του Pavarotti, το «Miserere» και την άρια «Nessun Dorma» της όπερας «Turandot» του Puccini, με την οποία αρχίζει και η αναγνώρισή του από το ευρύ κοινό. To 1994 κερδίζει στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο με το τραγούδι «Il Mare Calmo Della Sera», και με το πρώτο του άλμπουμ, κερδίζει τον πρώτο του χρυσό δίσκο. Στη συνέχεια ερμηνεύει τον πρώτο του ρόλο, ως Macduff, στην όπερα «Macbeth» του Verdi, στο «Teatro Verdi» στην Πίζα. Το 1995 τραγουδά ξανά στο Σαν Ρέμο και κερδίζει την τέταρτη θέση με το εμβληματικό τραγούδι «Con te Partirò». Ο Pavarotti, εντυπωσιασμένος από τη φωνή του, τον καλεί να συμμετάσχει μαζί του σε μια ετήσια φιλανθρωπική συναυλία, που παραμένει αξέχαστη.

Ο Andrea Bocelli, το ταλέντο του, και η αφοσίωσή του σ’ αυτό, αναγνωρίστηκαν. Ο Ιταλός τενόρος, χτίζοντας πλέον γέφυρες ανάμεσα στην κλασική και τη σύγχρονη μουσική, έχει τιμηθεί και τιμάται από όλον τον κόσμο, το όνομά του έχει συμπεριληφθεί στο βιβλίο με τα Ρεκόρ Γκίνες, και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους τενόρους στην ιστορία της μουσικής. Στον ίδιο επιφυλάχτηκε σκληρή και άδικη μοίρα. Η μοναχικότητα της τύφλωσης όμως δεν τον έθεσε στο περιθώριο. Ο Bocelli δεν παραδόθηκε στην σκληρή ειμαρμένη. Πάλεψε μαζί της, και αντί να οδύρεται για την «τύχη» του, αντέστρεψε τα δεδομένα και έφυγε προς τα μπρος, βρίσκοντας διεξόδους δημιουργίας μέσω της μουσικής και της τέχνης. Έτσι, δικαίως, αποτελεί έναν ήρωα, έναν σύγχρονο τυφλό άγγελο, που προσεύχεται για τους ανθρώπους της πάσχουσας Ιταλίας και για όλον τον δοκιμαζόμενο κόσμο.

Με τα μάτια της ψυχής, συμβολίζοντας την αιώνια πάλη του ανθρώπου ενάντια στο πεπρωμένο, μετατρέπει το τραγούδι σε δικαίωση της ανθρώπινης θελήσεως.