#μενουμε_ασφαλεις: Τώρα αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα

Το απόγευμα της Τρίτης στις 18:00, αντί για το κλασικό ντουέτο Τσιόδρας-Χαρδαλιάς, στις οθόνες μας εμφανίστηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το έκτο τηλεοπτικό διάγγελμά του από την αρχή της επιδημίας του κορονοϊού στην Ελλάδα. Σε αυτό, μίλησε για τη «δεύτερη φάση» αυτής της περιπέτειας που ήδη ζούμε. «Δεν υπάρχει επιστροφή στην πραγματικότητα που ξέραμε» ήταν η προειδοποίησή του, ενσωματώνοντας μια σκληρή αλήθεια, ανακοινώνοντας αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε ως μια «γέφυρα ασφάλειας στη νέα καθημερινότητα». Ετσι, στο πλαίσιο της άρσης των μέτρων, καταργούνται από την ερχόμενη Δευτέρα 4 Μαΐου τα SMS για τις μετακινήσεις, ανοίγουν κάποιες επιχειρήσεις και προσπαθούμε να θέσουμε την Οικονομία σε λειτουργία. «Επιστρέφουμε αλλά προσέχουμε. Βγαίνουμε από το σπίτι, αλλά μένουμε ασφαλείς», ήταν το σύνθημα του πρωθυπουργού. Εδώ ακριβώς, αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα για τις ζωές μας. Μέχρι τώρα, προφανώς και όλα ήταν δύσκολα, για όσα έπρεπε να κάνουμε ή να μην κάνουμε, μένοντας σπίτι – σε ένα σλόγκαν που στοίχειωσε για πάντα τις ζωές μας. Τώρα, θα αρχίσουμε να κυκλοφορούμε ξανά και η πανδημία συνεχίζει να καλπάζει, ενώ η μάχη με τον κορονοϊό θα τελειώσει με την ανακοίνωση της ανακάλυψης του εμβολίου. Κι ενώ, βέβαια, το προσκλητήριο νεκρών θα συνεχίζεται, καθημερινά. Τι έπρεπε να γίνει, λοιπόν; Να μείνουμε σπίτι μέχρι τη συνέντευξη Τύπου στην οποία θα ανακοίνωναν ότι βρέθηκε το φάρμακο για την παγκόσμια επιδημία που διέσπειρε ο Convid-19; Αυτό θα ήταν αυτοκτονικό, από όλες τις απόψεις. Ναι, πρέπει να βγούμε από τα σπίτια. Αλλά είναι όλοι έτοιμοι για αυτό; Οι νέες συνθήκες που θα επικρατήσουν στο εξής, κουβαλάνε επάνω τους πάρα πολλά περιοριστικά μέτρα -αποστάσεις, διαχωριστικά με πλέξι γκλας- και ακόμα πιο επιτακτικά ζητήματα προσωπικής υγιεινής - μάσκες, γάντια μιας χρήσης. Το ζήτημα είναι ποιος θα τα ακολουθήσει, ποιος θα τα τηρήσει κατά γράμμα έχοντας στο μυαλό του ότι ο πόλεμος συνεχίζει να μαίνεται με το «χτικιό», πως δεν αλλάζει -δραστικά- η ζωή μας από την 4η Μαΐου. Ας μην ξεχνάμε ότι κάποια από τα μέτρα που θα ισχύσουν, πρακτικά δεν θα μπορούν να εφαρμοστούν. Την ίδια στιγμή, μεγάλο ρόλο θα συνεχίσει να παίζει ο ανθρώπινος παράγοντας, οι πολίτες που για μεγάλο χρονικό διάστημα κλείστηκαν στα σπίτια τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μήπως έχετε προσέξει πόσοι, ειδικά τελευταία, βγαίνουν από το σπίτι χωρίς να υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος και, απλώς, κάνουν βόλτες; Από Δευτέρα, οι δρόμοι θα γεμίσουν από κόσμο που σιχτίρισε τόσον καιρό στους τοίχους του σπιτιού του, ο καιρός θα είναι ο μικρός δαιμονάκος που θα μας τριβελίζει το κεφάλι «να πάμε μέχρι την πλατεία» και έτσι θα βρεθούμε δίπλα σε πολλούς ανθρώπους που δεν ξέρουμε εάν είναι ή ήταν ασυμπτωματικοί φορείς, πόσοι από αυτούς νόσησαν και τώρα είναι καλά και, βέβαια, το εάν διαθέτουμε αντισώματα. Πρόκειται για μια εξίσωση με πολλούς αγνώστους, για δυνατούς λύτες, με μόνη σωστή απάντηση την ανοσία της αγέλης στον πληθυσμό. Εάν κάποιος αναγνώστης ξέχασε ήδη αυτό που έγραφα παραπάνω και απαντήσει βιαστικά σε όσα έγραψα «και τι να κάναμε, να μέναμε μέσα;», γράφω και πάλι «ναι, πρέπει να βγούμε από τα σπίτια». Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε να προσέχουμε, δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να «Μένουμε ασφαλείς». Ετσι, μένει να δούμε, πρακτικά, στην καθημερινότητά μας, πόσοι θα συνεχίσουν να κάνουν πράξη αυτό το σλόγκαν. Οι εικόνες των απογευμάτων της τελευταίας εβδομάδας με εκατοντάδες πολίτες να κυλιούνται στα πάρκα και κάποιους άλλους να σχηματίζουν ουρές σε Υποθηκοφυλακεία, Ειρηνοδικεία και Πρωτοδικεία, μόνο ευοίωνες δεν είναι για αυτά που έρχονται. Φανταστείτε να γίνει άρση στην απαγόρευση κυκλοφορίας, να μη χρειάζεται SMS για να περάσει κάποιος την εξώπορτα του σπιτιού του, να θέλει εδώ και τώρα να πάει -π.χ.- για κούρεμα. Στο χέρι μας είναι -το οποίο συνεχίζουμε να πλένουμε σχολαστικά- να μη δούμε νέο διάγγελμα Μητσοτάκη στο οποίο να μας ανακοινώνει ότι «πολλοί πολίτες μας δεν πειθάρχησαν και πρέπει να λάβουμε εκ νέου μέτρα για απαγόρευση των μετακινήσεων». Και όχι τίποτα άλλο, με τόσο κόσμο που θα πέσει σαν μελίσσι στα κομμωτήρια, δεν θα έχεις προλάβει να κουρευτείς. Και όχι, δυστυχώς, όλη αυτή η πιθανότητα με το τι μέλλει γενέσθαι δεν είναι «τρίχες»…