Τι λέει (και τι δεν λέει) ο ΣΕΒ

Να, λοιπόν, που ο «ταξικός» χαρακτήρας των αντιπαραθέσεων δεν είναι «κατάλοιπο της Μεταπολίτευσης», ούτε μονομανία των συνδικάτων. Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και  Βιομηχανιών, ο θεσμικός εκπρόσωπος της επιχειρηματικής τάξης, αποδεικνύει με δημοσίευμα που περιλαμβάνεται στο μηνιαίο δελτίο του ότι έχουμε αρκετό δρόμο ακόμα να διανύσουμε πριν καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η διάκριση Δεξιάς-Αριστεράς, προόδου-συντήρησης και, κυρίως, κεφαλαίου-εργασίας ξεπεράστηκε από τα πράγματα και τις εξελίξεις.

Τι λέει, λοιπόν, ο ΣΕΒ; Στη δημόσια συζήτηση που εξελίσσεται για τη μεταμνημονιακή εποχή, ο Σύνδεσμος υποστηρίζει με τον πιο ηχηρό τρόπο ότι η χώρα πρέπει να εξακολουθήσει να κινείται στις ράγες των μνημονίων, έστω και χωρίς μνημόνια. Τάσσεται σθεναρά, λοιπόν, όχι μόνο υπέρ των περικοπών στις συντάξεις, αλλά και υπέρ της μείωσης του αφορολογήτου από το 2020, με το επιχείρημα ότι στο εύθραυστο διεθνές περιβάλλον δεν πρέπει να μεταδοθούν μηνύμ ατα ανάσχεσης των μεταρρυθμίσεων. Ο ΣΕΒ διαμαρτύρεται, επίσης, για την υπερφορολόγηση των επιχειρηματικών κερδών και για το γεγονός ότι υπήρξε μείωση μίας μονάδας μόνο και όχι τριών, σημειώνει ότι δεν υπήρξε ελάφρυνση του ειδικού φόρου αλληλεγγύης, ενώ θεωρεί ότι το εναλλακτικό σχέδιο προϋπολογισμού που 
απεστάλη στην Κομισιόν υποσκάπτει την ανάκαμψη της οικονομίας.

Τι δεν λέει, όμως, ο ΣΕΒ; Ο Σύνδεσμος μοιάζει να υιοθετεί την άποψη ότι οι περικοπές στις συντάξεις και η μείωση του αφορολογήτου είναι μέτρα διαρθρωτικού και όχι δημοσιονομικού χαρακτήρα. Πρόκειται για θέση που εκφράζει πλέον μόνο το ΔΝΤ -κι αυτό όχι με τον φανατισμό του παρελθόντος- και η οποία αποκρούεται από όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Γνωστό είναι άλλωστε στους συντάκτες του δημοσιεύματος ότι τα συγκεκριμένα μέτρα δεν υπήρξαν ποτέ προϊόν επεξεργασίας ούτε της Κομισιόν ούτε του ESM ούτε της ΕΚΤ και νομοθετήθηκαν υπό την ασφυκτική πίεση του Ταμείου, με το επιχείρημα ότι μόνο με τέτοιου τύπου μειώσεις θα μπορούσαν να επιτευχθούν πλεονάσματα ύψους 3,5%. Αν είναι όμως έτσι, και το Ταμείο, για άλλη μία φορά, έπεσε έξω στον λογαριασμό, αν με άλλα λόγια το πλεόνασμα επετεύχθη παρά τις προεξοφλήσεις των οικονομολόγων του ΔΝΤ, ποια λογική μπορεί να επιβάλει την περικοπή των συντάξεων και τη μείωση του αφορολογήτου;

Πολλές από τις επισημάνσεις που περιέχονται στο Δελτίο του Συνδέσμου θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης. Δεν είναι, άλλωστε, το προτεινόμενο κυβερνητικό μείγμα η μόνη εναλλακτική για την οικονομία. Το πρόβλημα είναι, ωστόσο, ότι ένας κοινωνικός εταίρος με το κύρος και την παράδοση του ΣΕΒ εμφανίζεται να είναι αποσπασμένος από το κλίμα που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία και να σχολιάζει τα τεκταινόμενα σε συνθήκες οικονομικού εργαστηρίου.
Από τον χώρο της επιχειρηματικής τάξης ξεπήδησαν στο παρελθόν συμπεριφορές γνήσιας αλληλεγγύης έναντι των αδύναμων και εμπεδώθηκε μία κουλτούρα στήριξης της χώρας και της κοινωνίας, κυρίως στα δύσκολα. Η παράδοση αυτή δεν πρέπει να ανατραπεί. Η κοινωνική πρόοδος είναι σύμφυτη με την ύπαρξη μεγάλων και κερδοφόρων επιχειρήσεων, καθώς η ισχύς τους τροφοδοτεί την απασχόληση και το εθνικό προϊόν, από την «εξίσωση» ωστόσο της οικονομικής ανάκαμψης δεν μπορεί να λείπει η ζοφερή πραγματικότητα της ανέχειας των χαμηλόμισθων και των συνταξιούχων και η κοινωνική έρημος που προκάλεσαν οι πολιτικές των μνημονίων.

Παλιά του τέχνη…

Πανεπιστημιακός δάσκαλος επί χρόνια ο Προκόπης Παυλόπουλος, δεν έχασε την ευκαιρία να παραδώσει ένα «μάθημα» Συνταγματικού Δικαίου σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο για την Προεδρική και την Προεδρευόμενη Δημοκρατία. Πέρα από το επιστημονικό ενδιαφέρον της ομιλίας του και τη σταθερή θέση που εκφράζει υπέρ της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας άνοιξε ατύπως και τη συζήτηση για ένα θέμα που προβλέπεται να απασχολήσει την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Αναφερόμενος στο εύρος των αρμοδιοτήτων του αξιώματός του και στον τρόπο της εκλογής του, ο Πρόεδρος εξέφρασε την άποψη «να μην υιοθετηθεί η ιδέα της απευθείας από τον λαό εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, και μάλιστα με ιδιαιτέρως ενισχυμένες αρμοδιότητες, αφού κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μια συνταγματικώς προβληματική στροφή του πολιτεύματος προς την κατεύθυνση της Προεδρικής Δημοκρατίας», ενώ «θα κατέληγε και σε ένα είδος “διαρχίας” στην κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας».

Δύο απόψεις

Οι θέσεις Παυλόπουλου έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς το θέμα έχει διχάσει στο παρελθόν τη ΝΔ, κεντρικά στελέχη της οποίας, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, έχουν ταχθεί υπέρ της απευθείας εκλογής. Η άποψη του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι, πάντως, να αποσυνδεθεί η διαδικασία εκλογής από τη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια βουλευτικών εκλογών. Στο τελευταίο συνέδριο της ΝΔ, μάλιστα, οι σύνεδροι, απαντώντας σε ερωτηματολόγιο που διανεμήθηκε, υποστήριξαν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό -χωρίς όμως την πρόκληση εθνικών εκλογών- σε περίπτωση που κανείς εκ των υποψηφίων δεν συγκεντρώνει την απαιτούμενη πλειοψηφία στη Βουλή.

Διαφορετικές θέσεις για την απευθείας εκλογή Προέδρου είχαν διατυπωθεί στο παρελθόν και στον ΣΥΡΙΖΑ, η άποψη ωστόσο υπέρ της οποίας κλίνει ο πρωθυπουργός είναι η προσφυγή στην κάλπη να επιχειρείται μόνο εάν αποβαίνει άκαρπη η τρίτη ψηφοφορία στη Βουλή

Διαβάστε ακόμη

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διέγραψε τον Αντώνη Σαμαρά – «Έθεσε εαυτόν για δεύτερη φορά εκτός της ΝΔ»

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για Πούτιν: «Για άλλη μια φορά χρησιμοποιεί την ενέργεια ως όπλο»

Στο κενό η έρευνα για την τραγωδία των Τεμπών: Έδωσαν λάθος βίντεο από τη φόρτωση της εμπορικής αμαξοστοιχίας

Κυβερνητική κρίση στη Γερμανία: Το FDP είχε σχεδιάσει την έξοδό του από τον κυβερνητικό συνασπισμό