Ο μύθος της «αριστερής» Μέρκελ

Η ανακοίνωση από την Ανγκέλα Μέρκελ της απόφασής της να μην διεκδικήσει ξανά την ηγεσία του κόμματός της, αποτελεί μια «κατά το ήμισυ» παραίτησή της. Η καγκελάριος πάντα υποστήριζε με φανατισμό την θέση ότι επικεφαλής του κόμματος θα πρέπει να είναι και επικεφαλής της κυβέρνησης. Το ότι τώρα αναθεωρεί αυτό το αξίωμα υποδηλώνει και τις προθέσεις της για το μέλλον. Πολλοί αμφιβάλουν πλέον αν θα μπορέσει να εξαντλήσει και την τετραετή θητεία της ως καγκελάριος.

Η εξέλιξη αυτή θα δώσει φτερά στις φαντασιώσεις των δελφίνων, από τους οποίους πάντως κανείς δεν έχει αυτή τη στιγμή το «ρεύμα», που θα ήθελε για να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Σίγουρο είναι πάντως ότι η όρεξη των πιο συντηρητικών κύκλων μέσα στο κόμμα θα ανοίξει τώρα, με τις ευλογίες και μερίδας του Τύπου που επιμένει να χρεώνει στην πολιτική της Μέρκελ για το προσφυγικό την κατάρρευση της παντοδυναμίας της.

Αυτό θα είναι ένα καθοριστικό σημείο για την γερμανική Χριστιανοδημοκρατία, αλλά και για τη χώρα συνολικότερα. Αν δηλαδή εγχώριοι και ξένοι «αναλυτές» επιβάλουν την εκτίμηση ότι η Μέρκελ «έγειρε» πολύ αριστερά και τώρα το κόμμα πρέπει να επιστρέψει πάλι στα παλιά γνώριμα «νερά» του, τότε θα βιώσουμε μια άγρια νεοσυντηρητική στροφή, με άγνωστες συνέπειες για την Ευρώπη. Οσοι προσπαθούν να επιβάλουν αυτό τον μύθο καλό θα είναι να θυμούνται ότι η πολιτική του «καλωσορίσματος» εγκαταλείφθηκε ήδη από τα τέλη του 2015. Ολα τα άλλα αποτελούν μάλλον μιντιακό κατασκεύασμα.

Αξίζει όμως να δει κανείς και την ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων σε Βαυαρία και Εσση. Εδώ φάνηκε ότι η Χριστιανοδημοκρατία έχασε περίπου τα ίδια ποσοστά και προς τα αριστερά της και προς τα δεξιά της. Η CDU έχασε προχθές τόσους ψηφοφόρους προς τους Πράσινους όσους και προς την Εναλλακτικη για τη Γερμανία. Αν οι πολίτες την θεωρούσαν υπέρ του δέοντος «αριστερή», τότε προφανώς οι διαρροές της θα ήταν συντριπτικά προς την ακροδεξιά. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. 

Δεν συνέβη επειδή ακριβώς τα αίτια της διάλυσης του «θρύλου της μητερούλας» δεν οφείλονται σε κάποια αριστερή στροφή, αλλά είναι πολύ πιο περίπλοκα και πολυδιάστατα. Η ερμηνεία τους, η αποκωδικοποίησή τους θα είναι πολύ χρήσιμη, όχι μόνο για την ίδια την Χριστιανοδημοκρατία, αλλά και για τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, που καρπώνονται ή διεκδικούν μέρος των απωλειών της.

Διαβάστε ακόμη

Ποια ονόματα ακούγονται για την Προεδρία της Δημοκρατίας - Τι θα μετρήσει στην απόφαση του Μαξίμου

Μαγδεμβουργο: Στην αναζήτηση κινήτρου του δράστη της επίθεσης – Οι ακροδεξιές θεωρίες και οι προειδοποιήσεις

Πρύτανης του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστήμιου: Νέα προπτυχιακά προγράμματα μέσα στο 2025

Η Σημασία των Μιτοχονδρίων στην Αναγεννητική Ιατρική: Ιστορία και Σύγχρονες Θεραπείες