Είναι η ακρίβεια ένα φυσικό φαινόμενο;

Υπάρχει πράγματι μια διεθνής τάση ανατιμήσεων και ακρίβειας που έχει τις ρίζες της στην πανδημία και στα όσα πρωτοφανή βιώνει η παγκόσμια οικονομία και κοινωνία. Τα ελληνικά απότοκα ωστόσο, δεν είναι και τόσο καινοφανή

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά ┋

Την ακρίβεια ως σχεδόν ένα φυσικό φαινόμενο παρουσιάζουν καθημερινά στα φίλα προσκείμενα μέσα τους οι Κυβερνητικοί παράγοντες, συνεχίζοντας πως η «φυσικότητα» αυτού του φαινομένου αποκλείει από ουσιαστικές παρεμβάσεις αποκλιμάκωσης του κύματος ανατιμήσεων που χτυπάει την πλειοψηφία των πολιτών. Είναι όμως όντως τα πράγματα έτσι;

Πράγματι υπάρχει μια διεθνής τάση ανατιμήσεων και ακρίβειας που έχει τις ρίζες της στην πανδημία και στα όσα πρωτοφανή βιώνει η παγκόσμια οικονομία και κοινωνία. Τα ελληνικά απότοκα ωστόσο, δεν είναι και τόσο καινοφανή. Ή για να ακριβολογούμε, έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που βυθίζονται στα βάθη της 11ετούς μνημονιακής φτωχοποίησης που βιώνει ο τόπος, αλλά και στα πλοκάμια μιας παρασιτικής ολιγαρχίας.

Το φαινόμενο του καρτέλ φερ' ειπείν στα ελληνικά σούπερ μάρκετ και της ολιγοπωλιακής ισχύος τους που τα έχει οδηγήσει στο μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους στην Ευρώπη, δεν είναι φυσικό. Ούτε ο εκβιασμός τον οποίον καταφέρνουν στους προμηθευτές τους, αγρότες και παραγωγούς, για να τους πουλήσουν οι τελευταίοι σε τιμές κόστους όταν ο καταναλωτής στο ράφι πληρώνει σε τιμές υπερκοστολόγησης.

Η «φυσικότητα» αυτού του φαινομένου θα έπρεπε να έχει εξαλειφθεί προ πολλού, αν υπήρχαν σε αυτή τη χώρα πραγματικοί θεσμοί που δεν θα άγονταν και δεν θα φέρονταν από την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία, την ντόπια και ξένη παρασιτική ολιγαρχία, αλλά και την τρόικα εξωτερικού και εσωτερικού. Αντ' αυτού, έχουμε μια διακοσμητική Επιτροπή Ανταγωνισμού που τώρα θυμήθηκε ξαφνικά να πραγματοποιήσει κάποιους στοιχειώδεις ελέγχους.

Πόσο φυσικό είναι ακόμα το φαινόμενο της ψευτοαγοράς που έχουν προσπαθήσει με νύχια και με δόντια, ολιγαρχία, τροίκα και μνημονιακές Κυβερνήσεις, να στήσουν στον χώρο της ενέργειας; Με μια ΔΕΗ που πληρώνει τους ανταγωνιστές της για να είναι ανταγωνιστικοί σε αυτήν; Με κομματικά golden boys και girls που χρυσοπληρώνονται για να υποδύονται τις δήθεν επιτελικές διοικήσεις του ομίλου; Καθόλου θα μπορούσε να πει κανείς, υπάρχουν όμως περιθώρια ελιγμών;

Η αλήθεια είναι πως το μνημονιακό τόξο με την όλο και αυξανόμενη εξάρτηση που έχει επιφέρει από την ευρωγραφειοκρατία, δεν αφήνει και αρκετά τέτοια περιθώρια. Και εκεί ακριβώς είναι να απορείς, όχι τόσο με την παρούσα Κυβέρνηση που ούτως ή άλλως πρεσβεύσει την διάλυση κάθε δημόσιου αγαθού, αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ που τώρα εξανίσταται για τις υπέρογκες αυξήσεις, αλλά αλήθεια πίστευε πραγματικά ότι με την ίδρυση του χρηματιστηρίου ενέργειας θα διαφύλασσε τον δημόσιο και καθολικό χαρακτήρα του αγαθού;

Πέρα από αυτά όμως στο δια ταύτα, υπάρχουν κάποια περιθώρια ακόμα και σήμερα με αυτούς τους επαχθείς όρους. Κατ' αρχάς πρέπει να ενεργοποιηθεί η Επιτροπή Ανταγωνισμού που δεν υφίσταται μόνο για να αλλάζει προέδρους και διοικήσεις με την εκάστοτε εξουσία. Πρέπει να έχει έστω μια χρονοσειρά με την οποία μόλις διαπιστώνει παρεκκλίσεις να κάνει σχετικούς ελέγχους και παρεμβάσεις.

Ακόμα, θα μπορούσε και θα έπρεπε να μπει αυτή τη στιγμή ένα πλαφόν στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας, έστω κι αν αυτό θα συνεπαγόταν ζημίες για την ΔΕΗ στην οποία ωστόσο έχει βάλει πλάτη πολλές φορές ο ελληνικός λαός, οι φορολογούμενοι και οι καταναλωτές και ίσως ήρθε η ώρα να βάλει κι αυτή τη δικιά της. Βέβαια τέτοιες λύσεις θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια αυτή την ψευτοαγορά που κάποιοι με ζήλο έστησαν, τόσο το καλύτερο όμως για την κοινωνική πορεία του δημοσίου αγαθού.

Η ακρίβεια λοιπόν δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, είναι ένα ταξικό φαινόμενο που πλήττει κυρίως τους φτωχότερους και ως τέτοια πρέπει να την δούμε και να την αντιμετωπίσουμε προστατεύοντας τους πιο ευάλωτους από τις αρπακτικές διαθέσεις της περιβόητης «αγοράς».

Μιχάλης Κριθαρίδης, εκπρόσωπος Τύπου ΜέΡΑ25

Διαβάστε ακόμη