Τα ασλάνια στον βαρικό της Βουλής

Η Βουλή των Ελλήνων αγαπά τις άγνωστες ή τις ξεχασµένες λέξεις – όπως την «ψυχραιµία», για παράδειγµα. Εσχάτως θυµίζει βαρικό, εκεί όπου συχνάζουν και κάποια ασλάνια…

«Βαρικός» λέγεται ο βαλτώδης τόπος, ο µόνιµα υγρός. Το ουδέτερο στέκεται και µόνο του σαν ουσιαστικό: βαρικό ή βαρκό, το έλος, ο βάλτος. Από το επίθετο «βαρύς» και την κατάληξη -ικός. Οπως είναι αναµενόµενο, υπάρχουν πολλά τοπωνύµια και µικροτοπωνύµια µε αυτήν την ονοµασία, π.χ. στη Φλώρινα και στο Λιτόχωρο. Η λέξη, όπως έγραψε ο Νίκος Σαραντάκος στις «Λέξεις που χάνονται», είναι σχεδόν πανελλήνια, ενώ το «βαρκό» έχει περάσει και στα βλάχικα µε τη σηµασία «έλος».

Ο Τάσος Αθανασιάδης, στα «Παιδιά της Νιόβης», περιγράφει µερικούς πρόσφυγες που αναζητούν νέα γη: «Θύσανοι από βούρλα πρόδιναν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της τοποθεσίας. Τη λέγανε, είπε, “Βαρικό”». Για τον αγρότη ο βαρικός τόπος είναι ευλογία – όχι για τον κτηνοτρόφο. Ούτε για τον πολίτη, ο οποίος βλέπει τη Βουλή να «βαλτώνει» από οπισθοδροµική σκέψη, µε αφορµή (και) την κύρωση της Συµφωνίας των Πρεσπών. Και να βγάζει στην επιφάνεια διάφορα «ασλάνια»…

«Ασλάνι» -και σπάνια «ασιλάνι»- είναι το λιοντάρι. Είναι -µεταφορικά- και το παλικάρι, αυτός που είναι γερός και ρωµαλέος σαν λιοντάρι. «Ασλάνια» λέγονταν, επίσης, κάποια παλιά νοµίσµατα µε παράσταση λιονταριού. ∆άνειο από το τουρκικό «aslan», ακούγεται ακόµα κυρίως σε προσφωνήσεις («ασλάνι µου!») και, βέβαια, έχει δώσει πολλά επώνυµα (Ασλάνης, Ασλανίδης, Ασλάνογλου κ.λπ.). Ο Αλή Πασάς είχε το παρωνύµιο «ασλάνι των Ιωαννίνων», ενώ ο Παπαδιαµάντης στη «Μετανάστιδα» αποκαλεί κάποιον γενναίο ναυτικό «ασλάνι της θαλάσσης».

Ο Ρήγας Φεραίος, στον «Θούριό» του, κάλεσε τους Αιγύπτιους να ξεσηκωθούν: «Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά / δικόν σας ένα µπέη, κάµετε βασιλιά». Στα παραµύθια, το ασλάνι βρίσκεται συχνά µαζί µε το καπλάνι, το ίδιο και στο διήγηµα «Χριστούγεννα στη σπηλιά» του Φώτη Κόντογλου: «Μωρέ, τι σκύλο έχετε; Αυτό είναι θηρίο, ασλάνι και καπλάνι!». Για το «ασλάνι του Θεού» τραγούδησε ο Αργύρης Μπακιρτζής, ενώ ο ποιητής Θεοδόσης Βολκώφ έγραψε: «Είµαι το ασλάνι σου το µαύρο µες στ’ αγρίµια» - η ποίηση καλοδέχεται και µαύρα λιοντάρια. Ενίοτε και το ελληνικό Κοινοβούλιο. Οι λέξεις, λοιπόν, µπορεί να χάνονται, αλλά όχι και τα ασλάνια…

Διαβάστε ακόμη

«Χειμωνιάτικο» Σαββατοκύριακο με καταιγίδες, μποφόρ και πτώση της θερμοκρασίας - Προβλήματα σε Θεσσαλία, Ήπειρο και Εύβοια λόγω ανέμων

Νέες αποκαλύψεις για την Ειρήνη Μουρτζούκου - Υποδυόταν τη μητέρα του Παναγιωτάκη σε δημοσιογράφο

Πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ παιδί προσβάλλεται από γρίπη των πτηνών

Είναι το «Labour» της Paris Paloma το φεμινιστικό anthem της Gen Z;