Γιατί το μεσσιανικό: Εγώ ή το χάος

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

Κυριάκος Μητσοτάκης (ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ/EUROKINISSI)

Μια πρώτη και εύκολη ερμηνεία βγαίνει από τις δημοσκοπήσεις, είναι η καλύτερη σχετικά αξιολόγηση απέναντι στους αντιπάλους του. Συνεπώς θέλει να προσωποποιήσει την σύγκρουση, μόνο που έτσι κινδυνεύει να τα χάσει όλα.

Η πολιτική της κυβέρνησης, στην οποία ηγείται, έχει ισχυρά αρνητική αξιολόγηση, στους πιο σημαντικούς τομείς, κυρίως σε αυτούς που επηρεάζουν την ψήφο των πολιτών, δηλαδή την οικονομία, την αγοραστική τους δύναμη, την κοινωνική ασφάλεια και φυσικά την εκτίμησή τους για την επόμενη χρονιά.

Ο Πρωθυπουργός το ξέρει αυτό, όπως ξέρει, πως, ούτε με θαύμα θα μπορέσει να σταματήσει την αργή, αλλά συνεχή υποχώρησή του. Ξέρει ότι, άλλωστε το έχει πει και ο ίδιος, ο χειμώνας θα είναι βαρύς, όπως και η άνοιξη, δηλαδή, το πολιτικό περιβάλλον των εκλογών, όποτε και αν γίνουν, θα είναι πιο αρνητικό από σήμερα, γιαυτόν και την κυβέρνησή του.

Η κυβερνητική θητεία του Κ. Μητσοτάκη ξεκίνησε ένα χρόνο μετά την έξοδο από τα μνημόνια, με την έννοια ότι, δεν υπήρχαν δεσμεύσεις για νέα περιοριστικά μέτρα, και με το δημόσιο χρέος ρυθμισμένο.

Οι διαρκείς κρίσεις, από τον δεύτερο χρόνο της θητείας του στην θέση του Πρωθυπουργού τον δοκίμασαν σκληρά, είχαν όμως και πολύ ευνοϊκά, για τον ίδιο και την κυβέρνησή του αποτελέσματα:

Μηδένισαν τα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα, με τα οποία ξεκίνησε από τις αρχές του 2020, λόγω της πανδημίας, αποφεύγοντας κάθε σύγκριση, με τα δεδομένα που παρέλαβε. Έτσι η μικρότερη από την προβλεπόμενη από τον προϋπολογισμό ανάπτυξη στο τέλος του 2019, χάθηκε στην μεγάλη ύφεση, που έφεραν τα Lockdown της άνοιξης του 2020, και σε αυτά που ακολούθησαν.
Η οικονομία, βρέθηκε, με αποφάσεις της ΕΕ σε ελεγχόμενη ασφαλή πορεία, που στηρίζονταν με Ευρωπαϊκούς πόρους και φθηνό δανεισμό, λόγω των αποφάσεων της ΕΚΤ να χρηματοδοτεί με μηδενικά επιτόκια, ακόμη και την ελληνική οικονομία, έχοντας ταυτόχρονα άρει όλες τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις, ακόμη και για την χώρα μας, του Συμφώνου Σταθερότητας.
Η μεγάλη ύφεση των Lockdown, στην παγκόσμια και την Ευρωπαϊκή οικονομία, έφερε, πολλά ανέλπιστα ευρωπαϊκά κονδύλια, μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης, που σίγουρα την βοηθούν στην πολιτική επικοινωνία.
Η ενεργειακή κρίση και ο πόλεμος στην Ουκρανία που ακολούθησε, έφερε έκρηξη του πληθωρισμού και της ακρίβειας, με λίγους κερδισμένους και πολλούς χαμένους στο εσωτερικό της χώρας: Κερδισμένους τους επιχειρηματικούς ομίλους, που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ενέργειας και των καυσίμων, όπως και στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε τομείς ανελαστικών δαπανών, για τους πολίτες. Χαμένους, την μεγάλη πλειοψηφία των καταναλωτών.
Υπάρχει και μια ακόμη πλευρά κερδισμένη, τα κρατικά ταμεία, που παρουσιάζουν μεγάλη, απρόσμενη αύξηση εσόδων, λόγω της ακρίβειας, που διογκώνει υπέρμετρα τα έσοδα από τους έμμεσους φόρους. Αυτό φέρνει δημοσιονομική «ευημερία», και δυνατότητα στην κυβέρνηση, να δίνει επιδόματα, που μετριάζουν τις αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία και τους καταναλωτές της ακρίβειας, εισπράττοντας πολιτική ανοχή από ένα μέρος των πολιτών. Τα ματωμένα επιδόματα της υπερφορολόγησης των πολιτών γίνονται ισχυρό προπαγανδιστικό όπλο, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τους λόγους, για τους οποίους η κυβέρνηση, ακολουθεί μια πολιτική που ενισχύει την ακρίβεια.

Φυσικά, η κυβέρνηση διατείνεται, όπως και στην πανδημία, ότι τα προβλήματα είναι εισαγόμενα, στο ότι έχουμε από τα χειρότερα υγειονομικά αποτελέσματα, όπως και από τους υψηλότερους πληθωρισμούς στην ΕΕ, απάντηση δεν δίνεται.

Δυστυχώς για την κυβέρνηση, καθημερινά αποκαλύπτεται, ότι αυτό το αφήγημα έχει μικρό αντίκρισμα αλήθειας. Ο Πρωθυπουργός ξέρει, ότι έχει χάσει, κάθε πιθανότητα αυτοδυναμίας, αγωνίζεται για την πρώτη θέση, και για την μεγαλύτερη διαφορά από το δεύτερο κόμμα, για να μπορέσει να έχει ισχυρά επιχειρήματα, στα μετεκλογικά διλήμματα, που θα τα συνθέτουν τρείς λέξεις: Εγώ ή το χάος.

Η φράση κλειδί του Πρωθυπουργού, που αποκαλύπτει τις πραγματικές εκτιμήσεις του για τους πολιτικούς συσχετισμούς, που είπε στην Θεσσαλονίκη, είναι: «Επισπεύδων της πολιτικής αστάθειας εγώ δεν πρόκειται να γίνω, για αυτό οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας».

Τι άλλο από ομολογία ήττας, αποκαλύπτει η δήλωση αυτή;

Ομολογία ήττας για σήμερα, ουσιαστικά ομολογία ήττας όποτε και αν γίνουν οι εκλογές, γιατί ξέρει, ότι δεν μπορεί να γυρίσει την φορά των εξελίξεων, ότι και αν κάνει.

Μπορεί. οριακά να κρατήσει την πρώτη θέση, αυτό όμως, ειδικά μετά την αποκάλυψη των παρακολουθήσεων, δεν του δίνει το πολιτικό και ηθικό δικαίωμα να απαιτήσει την θέση του Πρωθυπουργού μετά τις εκλογές, ούτε εύκολα θα μπορέσει να αρνηθεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με σαφείς προγραμματικούς στόχους και Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.

Οι κομματικοί συσχετισμοί θα αναδιαταχθούν, χωρίς μεγάλες ανατροπές, σε πρώτη φάση, όμως η ένταση των προβλημάτων θα δοκιμάσει την αξιοπιστία των κομμάτων και των ηγεσιών και, πολύ πιθανόν, να δημιουργήσει νέο κομματικό σκηνικό.

Κερδισμένοι αυτοί που θα αναφέρονται στα προβλήματα της χώρας, της οικονομίας και των πολιτών, προτείνοντας, μια συνεκτική ριζοσπαστική και εφαρμόσιμη στρατηγική, και όχι αυτοί, που θα επιδιώκουν απλώς την προσωπική και κομματική τους επιβίωση.

Μπορεί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αυτοί που νιώθουν σχετικά ασφαλείς, παρά τις συνεχείς κρίσεις, να μένει παγωμένο από τον φόβο των χειρότερων, είναι όμως και πολλοί πλέον, ιδίως οι νέοι που δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα από το σημερινό κομματικό στάτους, να αποφασίσουν να κινητοποιηθούν και να απαιτήσουν και αυτοί μια ελάχιστη ασφάλεια. Σε μια τέτοια περίπτωση, πρέπει να είναι πολύ ανήσυχο το σημερινό κομματικό σκηνικό, ιδιαίτερα αυτό που φαίνεται να κυριαρχεί.

Διαβάστε ακόμη