Σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη: Πίσω και μπροστά από κάθε εθνική συμφορά βρίσκονται πάντα οι πολιτικοί

Εθνική τραγωδία; Αναζητείστε τους πολιτικούς! Στην χώρα της φιλοσοφίας: «πάμε και όπου βγει», συνήθως δεν βγάζει πουθενά…

Και αυτό το τραγικό: «πάμε και όπου βγει», το βιώνουμε καθημερινά, άλλοι το προσπερνάμε, άλλοι το αποδεχόμαστε, το έχουν πολλοί σαν πυξίδα ζωής, μέχρι που ένα τραγικό δυστύχημα, εκτός από τους δεκάδες νεκρούς που αφήνει πίσω του, αποκαλύπτει και την επιπολαιότητα που μας διακρίνει ως λαό, την επιδερμική αντιμετώπιση των καταστάσεων, τους επικίνδυνους αυτοσχεδιασμούς – πατέντες τους αποκαλούμε κομπάζοντας – που επισκευάζουμε τις διαδρομές της ζωής μας, μέχρι να συγκρουστούμε με τον θάνατο.

Στην Ελλάδα, ξημέρωσε νύχτα η πρώτη μέρα του Μάρτη! Οι οιμωγές των αλαφιασμένων συγγενών, που αναζητούσαν απεγνωσμένα κάποιον δικό τους με μια φωτογραφία στο χέρι, σκεπάζουν τις πολιτικές κορώνες των κυβερνόντων, της αντιπολίτευσης, των επίδοξων εθνοσωτήρων, που έσπευσαν ασμένως στον τόπο της τραγωδίας να αποτίσουν φόρο… ψήφου.

Και σιγά σιγά, μέσα από τα συντρίμμια αναδύονται, εκτός από ξέπνοα κορμιά, εκτός από οδυνηρές ανθρώπινες ιστορίες και πόνο απροσμέτρητο, αναδύονται και οι ευθύνες εκείνων που με εξάντα τους το «πάμε κι όπου βγει» χαράσσουν πορείες ανθρώπων. Δεν είναι της στιγμής για το ποιος φταίει, ποιοι έφταιξαν, τι ζαβώνει το ριζικό μας, τι είναι εκείνο που μας σκοτεινιάζει το νου και χάνουμε το δρόμο, όμως της στιγμής είναι κάποιες φράσεις που ακούγονται και που πέφτουν σαν κεραυνοί στην κατά τα άλλα ξάστερη χώρα μας…

«Πλησιάζουμε τα βαγόνια κι ακούμε από μέσα κινητά τηλέφωνα να χτυπούν… Κάποιοι ψάχνουν τους δικούς τους»…
Κάνετε το εικόνα, φέρτε στο μυαλό εκείνον που καλεί και γονατίστε!

«Πρώην αχθοφόρος του ΟΣΕ με ελάχιστη εμπειρία ο 60χρονος σταθμάρχης, που προσλήφθηκε πριν από έναν μήνα…»!
Άνθρωπος είναι κι αν έκανε το λάθος θα πληρώσει και σ’ όλη τη ζωή του θα τον κατατρύχει. «Ήταν η κακιά η ώρα» είπε αργότερα… Εκείνοι που τον εμπιστεύτηκαν, τι λένε;

«Παραιτήθηκε ο υπουργός Μεταφορών Κώστας Καραμανλής»… Δεν είναι το αποτέλεσμα των περιστάσεών του. Είναι το αποτέλεσμα των αποφάσεών του...

«Σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα εγκαινίαζε το Κέντρο τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου βορείου Ελλάδος»... Του άλλαξε πορεία μια τραγωδία!

«Βρείτε το παιδί μου σε όποια κατάσταση κι αν είναι. Θέλω να το θάψω»! Εκάβη!

Και διαβάζουμε: «Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις». Συνδικαλιστές το έγραψαν στις 7 Φεβρουαρίου του 2023. Μήνας δεν έκλεισε και δυστύχημα ήρθε και τα κροκοδείλια δάκρυα χύθηκαν και οι διαπιστώσεις έπεσαν σαν τα κορμιά στις ράγες…

Κι όσο βραδιάζει ο πόνος και η οργή τυλίγουν τη χώρα. Για σήμερα όμως… Γιατί αύριο ξημερώνει άλλη μέρα, για όσους δεν θρηνούν, αλλά σχολιάζουν, για όσους δεν γονατίζουν πάνω σε μνήματα - ερείπια ανθρώπινα, αλλά σκυλεύουν κάνοντας ρεπορτάζ, αναπτύσσοντας θεωρίες ευαγγελιζόμενοι τις θέσεις εξουσίας τους, κοιτάζοντας το παρόν και χαράσσοντας το μέλλον: «Πάμε και όπου βγει»!

Κι αυτή είναι η μοίρα της χώρας που γέννησε την Τραγωδία: να περιπίπτει διαρκώς από ευτυχίας εις δυστυχίαν, όπως στις τραγωδίες. Κι έτσι για να κλείσουμε προσπαθώνας να ελαφρύνουμε – λέμε τώρα – το δυσβάσταχτο άχθος της ημέρας, να θυμηθούμε ένα παμπάλαιο ανέκδοτο:

Ήταν ένας χειρουργός, ένας αρχιτέκτονας κι ένας πολιτικός που συζητούσαν ποιου το επάγγελμα είναι το αρχαιότερο.
«Το δικό μου» επιχειρηματολογούσε ο χειρουργός. «Η πρώτη χειρουργική επέμβαση έγινε από τον Θεό, όταν έκοψε το πλευρό του Αδάμ για να πλάσει την Εύα».
«Σωστά», απάντησε ο αρχιτέκτονας, «… αλλά πριν από τον Αδάμ υπήρχε το χάος, όπου ο Θεός ως αρχιτέκτονας δημιούργησε τον κόσμο».
Και ο πολιτικός χαμογέλασε με αυταρέσκεια: «Και το χάος ποιος το δημιούργησε;»…
Μην ψάχνετε λοιπόν, πίσω από κάθε χαώδη, τραγική, εθνική συμφορά βρίσκεται ένας ή (πάρα) πολλοί πολιτικοί. Κι ο Θεός τι μας να κάνει πια;