Η «απαγωγή» του Μπουτάρη

Το βασικό επιχείρηµα εναντίον όσων υποστηρίζουν την ανάγκη σύγκλισης της Κεντροαριστεράς µε την Αριστερά είναι ότι «δεν εκφράζουν κανέναν πέραν του εαυτού τους» και ότι η κινητοποίησή τους υπακούει στο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ «να αλώσει το Κίνηµα Αλλαγής».

Αν και το ερώτηµα είναι από πότε ακριβώς οι εν λόγω σταµάτησαν να εκπροσωπούν απόψεις µε κοινωνικό βάρος, καθώς οι ίδιοι κύκλοι που σήµερα τους αποδοκιµάζουν µέχρι πρόσφατα δόξαζαν τα γραπτά, τις θέσεις και τις απόψεις πολλών από αυτούς, η αιτία της έντασης των επιθέσεων δεν είναι το σχέδιο άλωσης του ΚΙΝΑΛ, αλλά η ακύρωση του σχεδίου πολιτικής αποµόνωσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόκειται για τη γνωστή σύλληψη σύµφωνα µε την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί τµήµα των προοδευτικών δυνάµεων, αλλά άθροισµα ετερόκλητων οµάδων που συνέχει ο εθνολαϊκισµός και η δίψα διατήρησης της εξουσίας. Ως εκ τούτου, προέχει η «στρατηγική ήττα» του, ώστε να περιοριστεί η όποια επιρροή του και να του αφαιρεθεί η δυνατότητα ελέγχου των µετεκλογικών εξελίξεων.

Η Συµφωνία των Πρεσπών, σε συνδυασµό µε την αποχώρηση των ΑΝΕΛ από το κυβερνητικό σχήµα, επέφερε ένα σοβαρό πλήγµα σε όλη αυτή τη συλλογιστική: αντέστρεψε τα δεδοµένα και εξανάγκασε πολλούς επικριτές της κυβέρνησης να επωµιστούν εκείνοι το βάρος του εθνολαϊκισµού, την ίδια ώρα που η Ευρώπη εγκωµίαζε την τόλµη του Τσίπρα.

Παράλληλα, το «Μακεδονικό» υπήρξε ο καταλύτης, ώστε ένα σηµαντικό τµήµα ανένταχτων αριστερών και κεντροαριστερών πολιτών, πανεπιστηµιακών, διανοουµένων, αυτοδιοικητικών στελεχών και συνδικαλιστών, να προσανατολιστεί προς την ανάγκη σύγκλισης των προοδευτικών δυνάµεων, σε µια κίνηση έµπρακτης αµφισβήτησης του κλίµατος δαιµονοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Στις συνθήκες που διαµόρφωσε αυτή η παρέµβαση, το µπλοκ της αντιπολίτευσης επιστράτευσε το επιχείρηµα των «µεταµφιεσµένων Συριζαίων», σύµφωνα µε το οποίο όσοι τάσσονται υπέρ της ανασύστασης του προοδευτικού πόλου δεν έχουν καµία σχέση µε την Κεντροαριστερά ή τη Σοσιαλδηµοκρατία και έχουν µετακινηθεί προ πολλού προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν και η συγκεκριµένη άποψη κυριαρχείται από µια ιδιοκτησιακή αντίληψη πολύ παλιάς κοπής -καθώς αυτό που ούτε λίγο ούτε πολύ µας λέει είναι ότι η ιδιότητα του σοσιαλδηµοκράτη ή του κεντροαριστερού αποκτάται και διατηρείται µόνο διά της εγγραφής στο Κίνηµα Αλλαγής- έχει ενδιαφέρον ότι οι τιµητές των «προθύµων της Κεντροαριστεράς» αποσιωπούν το γεγονός πως το αίτηµα της σύγκλισης προσυπογ ράφουν πρόσωπα που δεν ταιριάζουν στο µοντέλο που έχουν πλάσει.

Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο δήµαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος, αν και τάχθηκε υπέρ της ανάγκης να αρθεί το ρήγµα που χωρίζει τις προοδευτικές δυνάµεις, εξαφανίστηκε ως διά µαγείας από όλα τα σχετικά δηµοσιεύµατα, λες και… απήχθη.

Τι να υποθέσουµε, άραγε; Ανήκει κι αυτός στην κατηγορία όσων «δεν εκπροσωπούν τίποτα παρά µόνο τον εαυτό τους» ή, ξαφνικά, είδε φως στην πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ, την άνοιξε και µπήκε; Επειδή ούτε το ένα ούτε το άλλο ισχύει, το πιθανότερο είναι ότι ο δήµαρχος περιέπεσε σε «αφάνεια» επειδή, µε τη στάση του, σπάει αντικειµενικά τη γραµµή αποµόνωσης του Τσίπρα. Να τον εµφανίσουν ως «fake κεντροαριστερό» θα ήταν κάπως δύσκολο…

Διαβάστε ακόμη

Κούρσα-«θρίλερ» αναμένεται στις ΗΠΑ: 10 λόγοι που τόσο η Χάρις όσο και ο Τραμπ μπορούν να ποντάρουν στη νίκη

Αχαρνές: Νεκρός κρατούμενος που είχε λιποθυμήσει στο αστυνομικό τμήμα

Αναμένοντας τον «Θείο από την Αμερική»: Ο παλιός είναι αλλιώς ή ο νέος πιο σταθερός για την Άγκυρα; Ποιον θα ψήφιζαν οι Τούρκοι

Σε συναγερμό ξανά η Ισπανία: Έρχονται νέες σφοδρές βροχοπτώσεις - «Μην ταξιδεύετε, εκτός αν είναι απαραίτητο»