Είδαμε το Debate: Μέσα σε ένα κουτί όλη η Ελλάδα: Μπάλα, πολιτική, Safe Sex κι ο πολιτισμός απ' έξω

Είδαμε το χθεσινοβραδινό Debate. Κι γυρίσαμε πλάτη στη μπάλα και περιμέναμε για Safe Sex... Αχ Ελλάδα... 

Όχι, δεν έρχονται να μας σώσουν! Όποιος πιστεύει ότι για την Ελλάδα νοιάζονται και για τους κατοίκους της εργάζονται, πλανάται! Από τη γέννηση του νεοελληνικού κράτους και μέχρι τώρα, σχεδόν 200 χρόνια μετά, η επάλλαξη των κομμάτων στην εξουσία δεν είναι τίποτε άλλο από εναλλαγή των συνδαιτυμόνων σε πλούσιο τραπέζι. «Έφαγαν αυτοί, τώρα θα φάμε και εμείς».

Ακόμα και ο «άγιος» Μακρυγιάννης δεν άντεξε στην Α’ Εθνική Συνέλευση του 1843 και το 'πε: «Αν είναι να μείνουμε εμείς νηστικοί ας πάει στο διάβολο η ελευθερία· έφαγαν αυτοί, ας φάμε και εμείς τώρα»!
Κι έτσι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι χθες βράδυ οι λύκοι της εξουσίας και (δήθεν) προσπάθησαν να μας πείσουν για τις αγαθές των προθέσεών τους· την επόμενη μέρα της βουλιμικής τους έξαψης σχεδίασαν! Όλοι! Ξέρεις τι είναι ένας μισθός βουλευτή, επιδόματα, έξοδα παραστάσεων και στο τέλος μια σύνταξη, όση οι μισθοί ενός έτους μικρομεσαίου υπαλλήλου; «Να σώσω κι’ εγώ την Ελλάδα»!

Στα περισσότερα κανάλια Debate: προψημένο φαγητό με ερωτήσεις βαθιάς κατάψυξης, άνοστο και μπουχτιστικό…
Κι από τη μια, στο κανάλι του Μαρινάκη Τσάμπιονς Λιγκ με δυο γκολ στο πρώτο τέταρτο. Δεν ετέθη καν δίλλημα! Και μετά την κακουχία του διαλόγου; Στον Alpha Safe Sex… after debate: ολόκληρη η ελληνική κουλτούρα συμπυκνώθηκε σε ένα τηλεοπτικό κουτί, εβαπορέ: Μπάλα εισαγωγής, ξεθυμασμένη πολιτική, τηλε-συνουσία! Χώρες υπάρχουν πολλές, Ελλάδα μόνο μία…

«Και τώρα μπήκε ο Μάης ο μήνας, μπήκε με την Πρωτομαγιά του, και να στ’ απλόχωρο λιβάδι, στ’ ολόχλωρο, στ’ ολανθισμένο, μεθάει και σκούζει και φρενιάζει της γυφτουριάς το πανηγύρι». Παλαμάς κυρία μου…

«Μπάσταρδοι, ψεύτες, κλέφτες, πόρνοι· κι ήρθαν κι οι γύφτοι οι διαβασμένοι κι οι σκεφτικοί κι οι βυθισμένοι στ’ αξήγητου το ξήγημα… Γύφτισσες ήρθανε ντυμένες φανταχτερά γιορτής φουστάνια»… Επίσης Παλαμάς κύριε μου…

Συγγενείς αναμεταξύ τους. Η μια σύζυγος του ανεψιού, η άλλες των κολλητών γυναίκες… Σαν σε χριστουγεννιάτικο τραπέζι… Κι’ η γαλοπούλα στη μέση. Κι έπειτα άρχισε μια κουβέντα, που όπως στα οικογενειακά δείπνα αγγαρείας γίνεται έτσι, για τη χώνεψη. Ουδείς, φεύγοντας, θυμάται τι έχει πει, ουδείς θυμάται τι άκουσε από τους άλλους. Γιατί; Διότι τα λόγια του αέρα χάνονται από τα ανοιχτά παράθυρα της δυσφορίας και της βαριεστημάρας.

Κι αν έτσι με λίγες λέξεις θα κρίναμε την παρουσία των πολιτικών χθες βράδυ, θα γράφαμε απλά από μια παροιμία· παροιμιώδεις άλλωστε οι Αρχηγοί μας.
Μητσοτάκης: Θρέφε λύκο τον χειμώνα, να σε φάει το καλοκαίρι.
Τσίπρας: Ο Αλέξης με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια
Κουτσούμπας: Δυο οι απαντήσεις σε κάθε ερώτηση: αυτή του ΚΚΕ και η λάθος…
Βαρουφάκης: Σ’ αυτό τον τόπο τον στραβό, άλλον δεν είχε κι ήρθα εγώ
Βελόπουλος: Το χρήμα φτιάχνει ρήτορα κι η φτώχεια κακομοίρη
Ανδρουλάκης: Κουτσός στον κάμπο έτρεχε να πιάσει καβαλάρη.

Debate λοιπόν κι όποιος περίμενε να λάβει κατεύθυνση ψήφου από τα ρηθέντα, έχασε χάρτη και πυξίδα. Όλοι θα το κατάλαβαν - των φανατικών εξαιρουμένων – ότι χαρισματικός ηγέτης ακόμη αναζητείται. Όλοι διαπίστωσαν ότι αν βγαίνουν οι έδρες «για το καλό μας» θα τα βρει κι γάτος με τα ποντίκια. Κι όλοι επίσης – όσοι άντεξαν το τρίωρο έπος της υπνηλίας – κατάλαβαν πως οι πολιτικοί ταγοί μας, οδοιπορούν ανάλαφρα εκ του ασφαλούς, δίχως την πέτρα της αυτογνωσίας να τους παρασύρει στον βυθό της αυτοκριτικής. 

Και ακόμα κάτι: Όταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές... Κι οι νάνοι της πολιτικής, έριξαν την απροσμέτρητη σκιά τους στον πολιτισμό της χώρας· ούτε μια ερώτηση, ούτε καν υπαινιγμός. Ίσως εφησύχασν όλοι με το απόφθεγμα του Τόμας Μαν: «Η ομιλία είναι από μόνη της πολιτισμός» και άφησαν τα υπόλοιπα για την κυρία Μενδώνη....

Αναζητώντας έναν ανατόμο τίτλο, λοπόν, για τη χθεσινή σταθερή αστάθεια, σκέφτηκαμε κάτι απλό: άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε… Αλλά μετά σκεφτήκαμε ξανά. Safe Sex, θα ήταν το καλύτερο... Α, και κάτι άλλο: η Ράνια Τζίμα η δημοσιογράφος του καναλιού του Βαγγέλη Μαρινάκη, που όταν οι εθνοσωτήρες διαλαλούσαν τα προτερήματα των σωστικών λέμβων τους, μετέδιδε το ντέρμπι του Μιλάνου, έκλεψε την παράσταση με τις ερωτήσεις, τη βραχνή φωνή που ‘φερνε στο νου Bryan Adams και την παρουσία της. 

Και επίλογο πάλι από τον Παλαμά: «Ένας εγώ, και ζω για χίλιους. Γύφτε λαέ, άκουσέ με, δε σου μίλησε προφήτης σου ποτέ σαν τη δική μου γλώσσα. Ποιος είναι αυτός που πύργους χτίζει στον αέρα με τη φωνή του κράχτη και μοιράζει μας βασιλικά τα κάστρα, κι άπρεπων ελπίδων ίσκιους μπροστά στα μάτια μας σαλεύει;».

Ποιος, ε;