Ο γονέας 1, ο γονέας 2 και τα όρια του µυαλού

Αµ, δε... Τα µατάκια τα πήρε από τον γονέα 2, τα χειλάκια από τον γονέα 2 κα τα µαλλάκια από τον γονέα 1.

Σάλο έχει προκαλέσει λοιπόν η κίνηση του προέδρου της Γαλλίας Εµανουέλ Μακρόν και της παράταξής του να καταθέσουν τροπολογία για την αλλαγή των οικογενειακών στοιχείων των παιδιών, µε στόχο να αντιµετωπίσει τον κοινωνικό ρατσισµό απέναντι στους οµοφυλόφιλους, προτείνοντας αντί «όνοµα πατρός» και «όνοµα µητρός» να αναγράφεται «γονέας 1» και «γονέας 2» αντίστοιχα.

Ο Μακρόν αιτιολόγησε αυτή την τροπολογία λέγοντας ότι έτσι θα µπει ένα τέλος στις διακρίσεις που βασίζονται στις ερωτικές και σεξουαλικές επιλογές των ανθρώπων που έχουν τελέσει ήδη πολιτικό γάµο ή υπέγραψαν σύµφωνο συµβίωσης. Μια κοινωνία δηλαδή όπου τα παιδιά της δεν θα ξαναπούν «µαµά». Αδικο. Αφού η σηµασία της µητέρας φαίνεται από το πλήθος των λέξεων που υπήρχαν στην αρχαιότητα και έχουν ως βάση τους την ινδοευρωπαϊκή ρίζα mater. Μα, µα, µα, φώναζαν τα παιδιά τις µανούλες ανά τον κόσµο και έτσι προέκυψε η πιο γλυκιά λέξη του κόσµου. Μαµά!

Η ινδοευρωπαϊκή ρίζα αποτέλεσε τη βάση για τις µαµάδες και άλλων γλωσσών, τη mother, τη mère, τη Μutter κ.λπ. Η µητέρα «γεννιέται» κι αυτή µε την έλευση του παιδιού της, αντιµετωπίζοντας µια εµπειρία που δεν µοιάζει µε καµία άλλη στη ζωή της. Οι προτεραιότητές της επαναπροσδιορίζονται και οι απολαύσεις της αλλάζουν µορφή. Νέες ελπίδες. Νέοι φόβοι. Και µία νέα πρωτόγνωρη χαρά όταν το σπλάχνο της θα τη φωνάξει πρώτη φορά «µαµά». Πλάι της στέκεται ο πατέρας.

Από την αρχαία ελληνική λέξη «πάππας». Οταν χριστιανοί Σύροι, µε πιο µαζική την οµάδα των Μαρδαϊτών προσφύγων από τη Βόρεια Συρία, κατακλύζουν τις χώρες και τα νησιά των Ελλαδιτών, από την αλληλεπίδραση της ελληνικής γλώσσας µε την αραµαϊκή δηµιουργείται η υβριδική λέξη «µπαµπάς», εκ του ελληνικού «παπά» και του αραµαϊκού «αµπά». Το πιο σηµαντικό έργο που ένας πατέρας µπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι να αγαπάει τη µαµά τους. Ατέλειωτη πλάκα έχει προκαλέσει στο Twitter η απόφαση αυτή του Γάλλου πρωθυπουργού. Χαρακτηριστικά λέει κάποιος: Για να πεις «Μάνα, πάω στον στρατό» θες... µεταφραστή. Ή το άλλο. «Η παρένθετη µητέρα θα λέγεται γονέας (3)». Ασφαλώς εντός παρενθέσεως. Κάτι σαν αλγεβρική εξίσωση δηλαδή. Γιατί όµως τέτοια εµµονή µε τις λέξεις; Ισως επειδή ισχύει αυτό που είπε κάποτε ο Αυστριακός φιλόσοφος Λούντβιχ Βιτγκενστάιν: «Τα όρια του µυαλού σου είναι τα όρια της γλώσσας σου».

Διαβάστε ακόμη

Παγκόσμια ανησυχία για τις απειλές Πούτιν μετά το χτύπημα με τον πύραυλο Oreshnik στην Ουκρανία: Τα χαρακτηριστικά του νέου όπλου της Ρωσίας

Νέα αποκάλυψη για την υπόθεση της Αμαλιάδας: Είχε παντρευτεί εικονικά Ινδό η Ειρήνη Μουρτζούκου

Πόλεμος της κυβέρνησης Μπάιντεν με τις εταιρείες τεχνολογίας: Ζητεί να διαχωριστεί η Google από το Chrome και το Android

Βρετανία: Πόσο κόστισε η στέψη του βασιλιά Καρόλου – Το ιλιγγιώδες ποσό