Οι χάντρες
🕛 χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά ┋
«Ποιος είδε ποιος απάντησε/ανάμεσα στους μάγκες/ποιος είδε, ποιος συνάντησε/γυναίκα µε δυο άντρες» λέει το τραγούδι, το οποίο έγινε σουξέ, διότι στην εποχή του το περιγραφόµενο -µία γυναίκα µε δύο συγχρόνως εραστές- ήταν αδιανόητο. Τώρα πλέον τίποτε δεν είναι αδιανόητο, εξ ου και η σχετική έλλειψη σαγηνευτικών στίχων. Λείπουν όµως και τα βιώµατα. Πρέπει να παίζεις βαρύ κοµπολόι για να αισθανθείς την παροµοίωση «Μια γυναίκα δύο άντρες/κοµπολόι δίχως χάντρες». Αν δεν το χτυπάς εκνευριστικά ένα δωδεκάωρο ηµερησίως, η έλλειψη χάντρας ουδόλως σε συγκινεί.
Στο τραγούδι που γράφω, µε την ελπίδα να γίνει σουξέ, η ηρωίδα είναι µια κυβέρνηση που απευθύνεται µε παράπονο σε ένα κοµµάτι της και του λέει: «Εγώ είµαι µια κυβέρνηση µε δύο αντιπολιτεύσεις/αυτή θα κάνει κριτική, εσύ θα στηλιτεύσεις». Ερµηνεία: «Αυτή» είναι η αξιωµατική αντιπολίτευση. Η παρουσία της στο τραγούδι είναι έµµεση. Η ίδια δεν παίρνει τον λόγο, διότι αν τον πάρει θα ζητήσει εκλογές. «Εσύ» είναι το άτακτο κοµµάτι της κυβέρνησης. Ούτε αυτό παίρνει τον λόγο, διότι ποιος ξέρει τι θα πει, αν τον πάρει. Μόνο ακούει.
Με µουσικό µέτρο τριών τετάρτων το τραγούδι θα γίνει σουξέ, αρκεί να προσθέσω λίγο παραπάνω συναίσθηµα. Επειδή το δικό µου έχει εξαντληθεί από τον θρήνο για την αποχώρηση του κ. Κοτζιά, θα δανειστώ ένα δίστιχο από το τραγούδι µε τις χάντρες.
«Εγώ είµαι µία κυβέρνηση µε δύο αντιπολιτεύσεις/αυτή θα κάνει κριτική, εσύ θα στηλιτεύσεις. Εκείνη είναι για λεφτά/εσύ είσαι για αγάπη/ εκείνη είναι για δουλειά/κι εσύ είσαι για ραχάτι».
Ετσι η ηρωίδα κυβέρνηση τιµά την αξιωµατική αντιπολίτευση -που κάνει τη σκληρή αντιπολιτευτική δουλειά- και επικρίνει τη στηλιτεύουσα, η οποία είναι µεν ερωτευµένη, αλλά ραχατλού. Ολη µέρα στηλιτεύει ξάπλα στον καναπέ. Σαν τούρκικο σίριαλ µου βγαίνει, αλλά και µε το «Μπαρµπαρός» στο Αιγαίο λίγο οριεντάλ δεν βλάπτει. Ούτε έβλαψε ποτέ κανέναν
Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr