Το παραδοσιακό είναι και το ιδανικό πασχαλινό τραπέζι

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋ 🗣️ Ανοικτό για σχολιασμό

Προφανώς το καλύτερο πασχαλινό τραπέζι είναι αυτό που αρέσει στον καθένα. Είτε αυτό που έχει συνηθίσει, παραδοσιακά, οικογενειακά, είτε κάτι νέο. Οπότε σε οποιαδήποτε άποψη περί γαστρονομικής και διατροφικής ορθότητας η πρώτη απάντηση είναι: ‘Περί ορέξεως΄.

Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν έχει μελετηθεί πώς μπορεί να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή απόλαυση, με τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση στην υγεία και την καλύτερη δυνατή χώνευση.

Προσεγγίζοντας τα πράγματα μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα, καταλήγουμε ότι το παραδοσιακό ελληνικό τραπέζι πετυχαίνει τα πάντα στον μεγαλύτερο βαθμό.

Λές και κάποιοι ήξεραν…

Το ορεκτικό ουζάκι

Αυτό το τραπέζι περιλαμβάνει ένα ούζο που ξεκινάει, ας πούμε, κατά τις 12.00’ όταν όλη η παρέα έχει ξυπνήσει έχει πάρει τον καφέ της και οι καλεσμένοι έχουν έρθει. Εννοείται ότι το αρνί είναι ήδη στη σούβλα από νωρίς και όσοι έχουν τη γνώση και την ευθύνη το φροντίζουν.

Οι μεζέδες αυτού του ούζου το οποίο θα μας ανοίξει την όρεξη δεν πρέπει να είναι πολλοί, σε ποικιλία, ούτε ιδιαίτερα άφθονοι, καθώς σε όλο το γεύμα θα φάμε πολλά εδέσματα και η μεγάλη ποικιλία στις περιπτώσεις αυτές επιβαρύνει. Ο σκοπός του είναι μόνο να μας ανοίξει την όρεξη καλύπτοντας ένα μέρος του χρόνου μέχρι να ετοιμαστεί το κυρίως φαγητό, τροφοδοτώντας ταυτόχρονα τις πρώτες συζητήσεις. Λίγο-λίγο, αργά-αργά. Ντομάτα, τυρί Φέτα, λίγες ελιές, αυγά από το τσούγκρισμα, μια αλοιφή (όχι ρώσικη) όπως μελιτζανοσαλάτα ή πάπρικα (στη Βόρεια Ελλάδα) και κάτι αλμυρό είναι υπεραρκετά.

Κοκορέτσι ή κάτι άλλο από κρέας

Αφού καλύψουμε έτσι μια ώρα και ενώ μας απομένει σχεδόν άλλη μία μέχρι να είναι έτοιμη η σούβλα, θα χρειαστεί ένα νέο ορεκτικό, από κρέας αυτή τη φορά, για να συνεχίσει να μας κρατάει την όρεξη και να μας προετοιμάσει. Με τον ίδιο πάντα ρυθμό. Λίγο-λίγο, αργά-αργά. Το ρόλο αυτό τον παίζει το κοκορέτσι. Καθώς χρειάζεται λιγότερο χρόνο ψησίματος θα είναι έτοιμο, ας πούμε κατά τη μία. Αν δεν υπάρχει κοκορέτσι, μπορεί να αντικατασταθεί με κάτι άλλο από κρέας. Κεφτεδάκια, κάτι άλλο ψημένο στο φούρνο, όπως μια γαρδούμπα ή στη σχάρα, μπριζόλα, μπιφτέκι, σουτζουκάκι, σεφταλιά, κάτι τέτοιο.

Το ψητό στο τραπέζι

Και φθάνουμε στο πολυπόθητο χρονικό σημείο, στο κέντρο της ημέρας, στο στόχο. Το αρνί ή το κατσίκι είναι έτοιμο. Με μαεστρία, όπως ετοιμάστηκε, σουβλίστηκε και ψήθηκε, κατεβαίνει από τη φωτιά, κόβεται και νάτο στο τραπέζι μπροστά μας. Λαχταριστό.

Το μόνο που χρειάζεται στο τραπέζι μαζί του είναι σαλάτα από μαρούλι ή φύλλα, Φέτα, αν θέλουμε λίγες πατάτες και τζατζίκι. Το τελευταίο διότι θα βοηθήσει πολύ στη χώνευση, αρκεί να είναι φτιαγμένο στο σπίτι και όχι αγοραστό. Διότι τα έτοιμα δεν γίνονται κατά κανόνα από στραγγιστό γιαούρτι αλλά από ένα μη γαλακτοκομικό προϊόν που ονομάζεται ‘έδεσμα’. Έτσι δεν περιέχει τίποτε από αυτά που προσδοκάμε για να μας βοηθήσουν στη χώνευση.

Με τον τρόπο αυτό, τρώγοντας λίγο-λίγο και αργά-αργά, με γεύσεις που ταιριάζουν και αλληλοσυμπληρώνονται και μας προετοιμάζει η κάθε μία για την επόμενη θα πετύχουμε το στόχο που τέθηκε: Τη μεγαλύτερη δυνατή απόλαυση, σωστή θρέψη, καλή χώνευση.

Ροξέ κρασί με οξύτητα

Ως προς τα ποτά, αν επιλέξουμε κρασί, το ιδανικότερο είναι ένα ροζέ, κατά προτίμηση από ξινόμαυρο. Ροζέ λόγω της ημέρας, της Άνοιξης, της γιορτής και από ξινόμαυρο διότι θέλουμε οξύτητα η οποία θα ισορροπήσει πολύ καλά με τα λιπαρά του γεύματος. Αν θέλουμε να πάμε στην απόλυτη ορθότητα του κόκκινου ταιριάζει και πάλι κάτι από ξινόμαυρο ή καμπερνέ, της κατηγορίας φρέσκο, λαμπερό και κομψό. Όχι δηλαδή κόκκινα κρασιά με ιδιαίτερο σώμα και μακρά παλαίωση. Λευκό κρασί δεν ταιριάζει εκτός ίσως από ένα με αρκετή οξύτητα και καλύτερα σε αυτή την περίπτωση με γεμάτο σώμα και κάποια παλαίωση. Φυσικά, η παραδοσιακή μας ρετσίνα έχει την ιδιότητα να πηγαίνει με όλα και να είναι τελικά αρμονική μέσα από τις δυσαρμονίες της. Αν προτιμήσουμε μπύρα, δεν είναι ώρα για κραφτ και ψαξίματα σε Ales, Browns, Reds κλπ, αν και θα κάποιες θα ταίριαζαν σε άλλες περιπτώσεις με το ψητό. Είπαμε η φύση, η ζέστη είναι που καθορίζουν. Μια δροσιστική Lager λοιπόν, άντε και μια πιο επιμελημένη Pilsner, είναι μια χαρά.

Στο γλυκό χρειάζεται προσοχή

Να μας φέρει ένα έξοχο τελείωμα χωρίς να μας τα καταστρέψει όλα, βαρύνοντας μας. Μακριά λοιπόν από σιροπιαστά, βαριά γλυκά και κρέμες. Το ιδανικό, διατροφικά και πάλι, θα ήταν κάτι φτιαγμένο από γιαούρτι. Ιδανικό επίσης για όσους προτιμούν σοκολάτα είναι κάτι με από μαύρη σοκολάτα. Αν δεν αντισταθούμε στο τσουρέκι, πολύ λίγο. Επειδή όμως είναι σίγουρο ότι αυτή η σύσταση θα αγνοηθεί, προσπαθήστε γλυκό όσο πιο ελαφρύ και λίγο.

Μια κουταλιά ελαιόλαδο

Τέλος, μολονότι τα λιπαρά του γεύματος είναι αρκετά κάντε οπωσδήποτε μερικές βουτιές στο ελαιόλαδο της σαλάτας. Η πιείτε στην αρχή μια κουταλιά ελαιόλαδο. Παραβλέψτε τις επιπλέον θερμίδες καθώς είναι πολύ χρήσιμο. Κρατάει τις αρτηρίες ελαστικές και ισορροπεί, αυτή τη μέρα, με τα ζωικά τα οποία τις σκληραίνουν. Όλα τα κακά γίνονται σε στιγμές που οι αρτηρίες μας είναι σκληρές μετά από λήψη ζωικών λιπαρών.